Tungsten Volfram

Tungsten Volframın Hamsiyle imtihani

Bir varmış iki yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer cellat pireler kasap iken şansızlıklar içinde göbek atan bir yakışıklı varmış.

Hop hop hoop.. bu bir masal değil ki, hem kahramanımızda yakışıklı değil. Bu arada o kahraman benim. Dediğim gibi bu bir masal değil, kusursuzca anlatılmış cinayet veya gerilim romanıda degil. Sonu mutlu biten şevhet dolu bir aşk hikayesi de degil, kulaktan kulağa dolma destan veya efsanede değil . Bu bir süper kahramanın, şansızlıklar içinde yüzen orta derece yakışıklı yeri geldiği zaman beyfendi, her zaman üç kâğıtcı birinin hikayesi, yani benim.

Neyse hikayeme nerden başlasam bilemiyorum, ama en can alıcı noktasından başlasam iyi olur. Hikâyenin en can alıcı noktası ise bir ölüm anı. Çünkü bir ölüm aslında her şeyin başlangıcıdır..

Soğuk bir kış günüydü inceden güneş yüzünü göstermeye başlasada bulutlar buna izin vermiyordu. Rüzgar serin serin esiyor, soğuktan üşümüş bir kedi sığınacak yer arıyordu. Buz tutmuş çatıların üstüne düşen yağmurun sesini duyuyordum. Bu derece soğuk havada benim içim bir çöl kadar sıcak ama kurak degildi, sebebi mi? Tabi ki aşk sevdicegimin yanina gidiyordum onu size nasil anlatsam bilemiyorum.
Uzun kahverengi saçları, yemyeşil gözleri, çıkık elmacık kemikleri, yanaklarinda ki gamzeleri ve burnunun üstünde hafif çilleriyle hayalimde ki kadındı. Sevdicegimi bu kadar abarttığıma bakmayın standart bir kadın işte, insan sevince bir kusur bulamıyor. Aslında abartmadım zamanında mankenlik ajansından teklif  gelmişti ama kabul etmedi. Niye diye sorarsanız benim için yada ben kabul etmemesi için zorlamış olabilirim. Köşeyi döndüğümde sevdiceğim görüş alanıma girmişti. Üstünde benim aldığım kırmızı boğazlı kazak, bit pazarından 25 liraya aldığımız deri ceket, siyah atkı ve siyah bere, altında işe vücut hatlarını belli eden kot pantolon o pantolonu gözüm hiç tutmamıştı. Zaten ne tesadüfse o günden sonra o  pantolon çok garip bir şekilde ortadan kaydolmuştu neden bilmiyorum. Sevdicegimi yani Baharı gördüğümde yerde 100 lira bulmuş kadar mutlu oluyordum, görmeyince de 100 lira kaybetmiş gibi hissediyordum. Çünkü Baharsız ben, patlıcansız karnıyarık, isotsuz çiğ köfte, gazozu bitmiş Nuri Alço gibiydim. Yanına vardığımda küçücük bir öpücük sıcacık bir bakış ve kocaman bir kucaklama sonrası hemen bir taksiye atladık, çünkü yetişmemiş gereken bir uçak vardı. Trabzona gidiyorduk, Trabzonspor - Beşiktaş maçı vardi. Her ikimizde fanatik Beşiktaşlıydık. Maç sonrasi küçük bir Karadeniz turundan sonra Izmire dönecektik. Heyy! Asıl bombayı söylemedim, maç sonunda Baharıma evlenme teklifi edecektim. Her şey hazirdi 1 hafta öncesinden Tarabzona gelip herşeyi hazırlamıştım. Maç sonunda hem 2 takımın taraftarlari hemde futbolcular pankart açacaklardi. Bunları ayarlamak çok zor olmuştu, ama Tarabzonspor başkanının bana bir borcu vardi ve yardımcı oldu, o konuya daha sonra gelicem. Çok uzun olmayan bir uçak seyehati sonrası Tarabzona inmiştik, Maçın başlamasına 2 saat vardi. Ucu ucuna yetişeceğimiz için Trabzonu gezmeyi maç sonrasina bırakmıştık. Medical Park stadyumuna giriş yapmıştık, stad tıklım tıklımdı. Muazzam bir görüntü vardi. Trabzonsporun stadı denizin üstünde oda eklenince büyülü bir atmosfer ortaya çıkıyordu. Maçın baslamasina 15 dakika vardi, ve ben heyecandan kalbim götümden çıkacak gibi hissediyordum. Hem evlilik teklifi hemde şampiyonluk maçı çifte heyecan anlayacağınız. Hiç bir aksilik olsun istemiyordum. Ama nerdee..
Gökten Sibel Kekilli düşse bana Murat Kekilli düşer, öylede olacaktı. Çünkü sik kafalı bir hamsi adam hem evlenme teklifimi hemde şampiyonluk maçımı piç edecekti. Birde kendine Lazman diyormuş ne kadar yaratıcı bir isim...
Maç başlamıştı top bir o kalede bir bu kalede heyecan giderek artıyordu. O sıra eşine rastlanmamış bir olay gerçekleşti. Stadın ortasindan hamsiler fırlamaya başladı. Ama bildigimiz hamsilere benzemiyorlardi, daha çok mutasyona uğramış gibilerdi, ve yırtıcılardi. Bir kaç dakika içinde stadın her tarafi hamsilerle doldu ve insanlara saldırmaya başladılar  ısırdıklari yeri koparıyorlardı. Stad hamsilerle ve denizin işgali altındaydı. Sonra büyük bir patlama insanlar telaş icinde kaçmaya çalışıyorlardı, kimse olanlara anlam veremiyordu. Suların arasında hamsiler tek vücut olmaya başladı ve insan siluetine dönüştü. İste o an tehlike arşa çıkmıştı. Dünyanın en seksi süper kahramanını ortaya çıkarma vakti gelmişti. Üstündeki elbiseleri çıkarıp Bahara verdim. İş  kiyafetlerimi altima gitmiştim, tamamen Tungsten metaliyle kaplanıp maskemi taktım. Bahara dönüp stadtan çık ve güvenli bi yere git diye emir verdim. Beni onaylarcasina kafasini sallayıp koşarak uzaklaştı. Bende Ya Allah deyip bütün gücümle hamsilerim arasına balıklama daldım yere inişimin verdiği etkiyle hamsi leşleri sağa sola dağılıyordu. Iste o an hayatımın en güzel anını mahveden adamla  göz göze geldik. Önünden çekil bez bebek yoksa seni hamsilerime yem yaparım kimse lazman in karşısında duramaz diye  haykiyordu. Bi kahkaha patlattım lazman ha kesin bu ismi saat 12 den sonra koymuşsundur dedim. Bir kaç adım bana yaklaşarak sende kimsin diye sordu. Insanlarin koruyucu meleği Tungsten Volfram dedim.
Eveet ismim bu havali degil mi? Hem gerçek ismimle de uyumlu Tahsin Volkan. Artık sözün bittiği yere gelmiştik, Lazman yeter artık deyip üstüme atladı, haşin bir kapışmadan sonra Lazman ı altima alip hamsi çorbası yapıyordum. Ani bir hareketle sıyrılıp,  hamsilerden bir dağ yapıp  üstüme savurdu. Kemirgen bir hamsi deryasıyla birlikte Karadenizin azgın sularına yavaşça gömülüyordum. Hayatımın en boktan anlarından biriydi. Şampiyonluk maçı piç olmuş hayatımın aşkına evlenme teklif edememiştim. Denizin derinliklerine inerken bütün sevdiklerim gözümün önünden geçiyordu. Bundan 3 yıl once kaybettigim annem, hayırsız babam, yakın arkadaşlarım, Baharım, en son izlediğim porno film ve bi anda aklıma bir şey dank etti yüzük!!  Montumun cebindeydi rastgele çıkarıp Bahara vermiştim ama o telaşla ne olduğu hakkında bir fikrim yoktu. O yüzüğe tam 3 bin tl vermiştim. Hayallerimle birlikte oda denize gömülüyordu....

Bölüm sonu..