VSU (On-Hold)

Chapter 4

Pair up with me? Plano ko lang naman sanang angkinin ang dummy na yon. But what just happened is just beyond my plan! I didn't expect that my plan will work that well!

Now, its between Harden and I to race for the top spot. Naks parang may ginawa talaga ako eh. Pero, I can't still believe it. Paano naman niya nagawang mag accumulate ng two million points for just 30 minutes? He is superb and too much for a fantasy! Arrgh! Hindi dapat ismolin ang isang to.

Harden and I decided to pair up kahit na hindi talaga kami ang magkapartner. The code didn't flashed sa casing ng phone ko kaya that means, we're not meant for each other. Hindi hugot yan sapakin kita jan eh.

Matapos naming malimas ang iba pang mga dummy malapit sa fountain, ay napagpasyahan naming pumunta sa mga floating towers sa lake.

30 minutes na lang ang natitira kaya dapat naming bilisan.

Cobblestone bridges were interconnected to each tower. The towers are atleast 5 storeys high, made eloquently with limestones.

My eyes were filled with astonishment and I know Harden knew it. Malinis at malinaw din ang tubig. Kitang kita ang mga isdang naghahabulan at mga halaman na nags-sway sa current ng lawa.

"Uhm Klea," Harden spoke. "Saan mo natutunan ang mga moves na yon?" Tanong niya.

"Ah yun ba? Sus sa kakanuod ko lang yun sa youtube. Alam mo na. Minsan kailangan kasi ng self defense eh." That was flat-out lie. The truth is, my father taught me the basic kicks and basic punches since I was a little kid. Yun nga lang dahil sa sakit ko, madali lang akong mapagod.

"Ah kaya pala alam mo yung mga galawan ng mga tao. I was a little bit confused kanina akala ko kasi tao ka at nagpapanggap lang na isang bampira dahil sa galaw mo kanina." Napahinto at napangiwi ako.

He glanced over his shoulder and flashed me a grin, showing dimples I hadn't notice before na bagay na bagay sa makapal niyang kilay at chinito niyang mata.

"Well, my mistake hehe. Im sorry kung nabastos kita Klea. Tara malapit na tayo. Im sure maraming dummy don."

Holy! Ano bang pinagkaiba ng galaw ng tao sa bampira?! Kamuntikan na akong mahuli!! Shit!

The sun didn't moved. Kahit magdadalawang oras na, the sun is still on its spot. Not even an inch. This is still a mystery for me but I have to believe.

Huminto kami sa harap ng isang matayog na tower. A knot formed on my stomach as I stare upon it. Sh*t may fear of heights pa naman ako!! Siguradong patay at lasuglasog ang katawan ng bampira kapag nahulog sila sa tower na to!

Hindi na kami nag aksaya ng oras at inakyat na namin ang naturang tower. Hindi pa man namin na aabot ang tuktok ng tower, ay nakaramdam na ako ng panginginig ng mga binti ko.

Nangangalahati na kami nang biglang nahirapan akong huminga. Wala na akong nakikitang lupa sa labas ng tower. Pakiramdam ko ay konting hakbang na lamang at abot na namin ang kalangitan!

"Ba't ba kasi kailangan dito pa." I murmured habang nakahawak sa magaspang na pader ng tore.

"We have to seek the every part of this place. Lahat ng mga dummy ay dapat sirain para sa puntos na kinakailangan natin." His monotone voice echoed.

I rolled my eyes at inalala ang mga pangarap ko para kay dad. Kahit mahirap, I took a deep breath and straightened my spine.

"Wala dapat pinapalampas." Dagdag niya with eyes glittering. A shriek of laughter rose up from elsewhere in the tower and he winced. "Even the children."

We sprint papunta sa kinakaroonan ng mga tawanan. Mas lumakas ang kabog ng aking dibdib. Even a child? The objective of this school is to teach vampires how to survive in times of great famine. But kawawa naman ang mga walang kamuwang-muwang na mga bata! I know there are just a dummies! But how come even a child?? Arrrghh!

Nang maabot namin ang dulong chamber ng tore, bumungad sa amin ni Harden mga dummy ng mga bata.

"Binggo!" Biglang bulalas ni Harden.

"Woahh!! Ang ku-cute nilaa!!!" My eyes filled with astonishment.

Their skin were tinted with glossy white paint. Just like the others, their faces has the sticker of emojis. An inlove emojis.

"Vampires doesn't like cuteness." He cut my words off. Napangiwi ako.

Bigla siyang lumuhod. "Restraints!" Sigaw niya habang hawak ang sahig.

In an instant lumabas sa sahig ang umuusok na kadena at pumulupot sa mga dummy. Kita sa mga batang dummy ang kagustuhan nilang makaalis sa kadenang pumupulupot sa kanila.

So sa kanya pala galing ang mga kadena na sumakal sa humanoid na yon. Ang galing!

"Klea! Pumunta ka sa likod ko! They will never cost a thousand points if there aren't harmless as the others!" Utos niya habang focus na focus sa mga dummy.

Napanganga ako sa aking nakita at narinig. A thousand points? So may mas dedelikado pa sa mga nakalaban ko kanina? What the. But somehow I already figured out the logic behind: the more dangerous the dummy is, the greater point it costs.

The dummy's faces began to glitch. The creepiest thing I saw in the entire of my life.

Bigla akong kinalabutan dahilan para pumunta sa likuran niya. "W-what's happening? Sasabog din ba ang mga yan?" Tanong ko habang nakahawak sa braso niya.

"I'm not sure but, one thing for sure. They will going to attack us."

Napalunok na lamang ako.

"Brace yourself Klea, here it comes."

Walang anu-ano'y lumabas ang iba't ibang klase ng baril sa buong katawan ng mga dummy. One dummy has almost 20 variety of guns comes in different sizes. Their cuteness became the deadliest weapon. Snipers, machine guns, pistols, shotguns, etc.

Waaaaahhh!!!! Eto na yon! Mamamatay na ako! Mamamatay na akooooo!

***

Chapter 4:
"Brace Yourself . . . Klea"

***