hoofdstuk 4

201 14 1
                                    

POV Camilla la Gerona

Een paar minuten geleden was alles nog normaal. Ik had gekeken hoe mam het rode lint doorknipte, terwijl ik lachend de jaloerse blikken van meisjes uit het dorp had aangezien over mijn lievelingsprinsessenjurk van echt zijde, en over mijn nieuwe parelslippers. Vanmorgen had ik nadat ik uit het zwembad kwam, een jurk aan moeten doen van mam, 'omdat dat zo hoort bij een prinses,' had ze gezegd. Ik vond het best. Ik hou van jurkjes! Nu was alles anders. Het blijkt dat ik een tweelingzus heb. Emilia Sophia Frederique Valerie Catarina. Ze is ontvoerd toen wij een paar maanden oud waren, maar nu is ze weer terug. Een plotselinge gil wekt me op uit mijn gedachtes. Het meisje met de paardenstaart, mijn tweelingzus, kijkt ontzet hoe er bij de twee volwassenen handboeien worden omgedaan.  Een derde man wil ook naar het jongetje met bruine krullen lopen, maar paardenstaart gilt weer. 'Nee! Dit kunt u niet doen dat zijn mijn ouders! Mijn broertje!' Plotseling zakt ze in elkaar, en ze begint te hyperventileren. Dan weet ik wat er aan de hand is. Paardenstaart heeft astma, net als ik. Ik ren naar mijn blauwe handtas toe, die ik voor het gemak had neergezet, en pak er mijn pijpje uit. (Voor degene die niet weten wat dat is, een pijpje is een ding waar je in kunt blazen als je een astma-aanval hebt. Niet dat ik het zelf heb, ik weet gewoon wat het is) mijn pijpje heb ik altijd bij me. Ik ren terug, en laat me naast paardenstaart op de grond zakken. Mam zit er ook al, en er staan een heleboel mensen om ons heen. Boos kijk ik ze aan. 'Ga eens achteruit!' Schreeuw ik. 'Geef haar wat ruimte en lucht!' Mam pakt het pijpje van mij af en brengt het naar paardenstaart's mond. Ze doet haar mond open, en mam stopt het pijpje erin. Ik kijk naar mam, die alleen maar aandacht heeft voor paardenstaart. En ik dan? Ik ben er net achtergekomen dat ik een tweelingzus heb! Of Charlie dan? CHARLIE!! Ik draai me om en zie hem staan. Hij staat daar met tranen in zijn ogen. Snel loop ik naar hem toe, en ik pak hem vast. 'Charlie, het is goed. Ik ben hier.' Ik kijk hem recht in zijn ogen. 'Gaat het?' Fluister ik. Charlie haalt zijn schouders op. 'Ik snap niet wat er gebeurd,' zegt hij. Ik zucht. 'Ik ook niet.' Plotseling hoor ik een gil. 'Nee! Nee! Mia, ik moet bij Mia blijven!' Met een ruk draai ik me om, en dan zie ik wat er gebeurd: de ontvoerders van Mia worden weggevoerd. Er is inmiddels een busje aangekomen van de politie, en de man en vrouw worden gedwongen om in te stappen. Er stapt een politieman naar de jongen met bruine krullen toe, en dit keer is er niemand die hem tegenhoudt. De jongen begint nog harder te huilen dan hij al deed, en nu begint hij ook te schreeuwen. Ik kijk naar de jongen. Hij moet dezelfde leeftijd als Charlie hebben. Dan weet ik wat ik moet doen. Ik ren naar de jongen toe, pak zijn hand vast en trek hem mee, weg van alle drukte. Ik kijk hem vriendelijk aan. 'Hoi, ik heet Camilla, en jij?' Hij haalt diep adem, en veegt zijn tranen weg. 'Oliver.' 'Hoe oud ben je?' 'Elf.' Wat ik al dacht. 'Ik heb hier niks mee...' Ik onderbreek hem. 'Dat weet ik. Je bent elf, het is logisch dat je niks wist. Maak je maar geen zorgen, jij hoeft niet naar het politiebureau. Daar zorg ik voor.' Met zijn tweeën lopen we terug. Ik kijk de agenten aan, en ze wenden hun blik af. De menigte wijkt uiteen zodra ze ons zien. De astma aanval van paardenstaart is gelukkig afgelopen. Oliver rent naar haar toe, en ze geven elkaar een knuffel. Charlie komt naast me staan. 'En nu?' Vraagt hij zacht. Ik pak zijn hand vast. 'Mam moet ons uitleg gaan geven'. Zeg ik tegen hem. Mam hoort wat ik zeg. Ze kijkt op. 'Dat kan ik niet.' Ze is nog steeds aan het huilen. 'Dat kun je niet?! Hoe bedoel je?!' Mam kijkt me recht aan. 'Camilla. Stop.' Paardenstaart kijkt me nieuwschierig aan. Oliver trekt overeind, en hij blijft haar hand vasthouden. Mam legt haar hand op de schouder van paardenstaart, en ze lopen richting het paleis, dat op loopafstand ligt. Charlie en ik kijken elkaar aan. Het is alsof wij niet bestaan...

Hoi! Ja, het wordt een beetje iritant al dat gepaardenstaart, sorry daarvoor. In de volgende hoofdstukken zal ik het niet meer doen.

Mag ik please een vote/comment/follow??

Xxx

my sister the prinsessWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu