"ဘယ္လဲ.. ."
"လမ္းထိပ္..."
"ဘာလုပ္ဖို႔လဲ..."
"ဝယ္စရာရိွလို႔ေပါ့...ငါကအလကားေနရင္း...
ဘာလို႔တကူးတက လမ္းထိပ္ထြက္မလဲ.."
အျပင္ထြက္ရန္ ဖိနပ္စီးေနသည့္ ပိုးဝတ္လႊာ ေနာက္၌နံရံမီွကာ ဆရာႀကီးဆိုဒ္ျဖင့္ ေမးလားျမန္းလား
လုပ္ေနသည့္ ေမာင္ကို..ေပေစာင္းေစာင္းျဖင့္
လည္ျပန္ၾကည္ကာ ျပန္ေျဖေပးလိုက္သည္။
"Onn...ဒါဆို"
"အျပန္က် ကိုရီးယား ေခါက္ဆြဲထုတ္ေတြဝယ္ခဲ့"
"ပိုက္ဆံ.. .?"
"မရိွဘူး..."
"..."
"ဘာလဲ..."
"မုန္႔ဖိုးက ရမွမရတာ..."
"နင္ကေလ..."
"အပိုေတာ္ေတာ္ေျပာတာဘဲ"
"ဟာ...တကယ္ေျပာေနတာ"
"..."
"တကယ္ပါဆို..."
"Hmm..."
"ရိွတဲ့ေန႔ အတိုးပါေပါင္းေပး..ဝယ္ခဲ့မယ္"
"Hee..ဒီလိုမွေပါ့"
"႐ုပ္ကိုက..."
•••••••
Mart သို႔ ေလ်ွာက္လာသည့္ တစ္ေလ်ွာက္..
Headphone ေလးတပ္ကာ ေအးေအးေဆးေဆးပင္
သီခ်င္းေလးညည္းလိုက္ ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္...ၾကယ္ေတြကိုစကားေျပာလိုက္
ဟိုေတြးဒီေတြးေတြးလိုက္ျဖင့္ လည္ေနသည္။
"Huu...."
တျခား Uni ေတြေတာ့မသိ...
ပိုးဝတ္လႊာ တို႔ UM2 သည္ေတာ့ စာေမးပြဲေျဖေနရၿပီ
မို႔...သူသူ ငါငါ Time table အျပည့္ႏွင့္႐ႈပ္႐ွက္
ခက္ေနၾကသည္။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေတြ႔ျဖစ္သည္မွာအလြန္ပင္ၾကာ...ေက်ာင္းသၾကၤန္ေန႔ကက်ျပန္ေတာ့လည္း
စြာသေလာက္လူေတာသိပ္မတိုး သည့္သူမသည္
မသြားဘဲ အိမ္၌သာသာယာယာ Facebook သံုးလိုက္ wp ဘက္ေျပးလိုက္ႏွင့္ပင္ေန ေနသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေန႔က Newsfeed ေပၚတက္လာေသာ
Photo မ်ားကိုၾကည့္ကာ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ..။
စိတ္ကေတာ့ အေတာ္ေဒါခြီးေနသည္။
YOU ARE READING
My Fujoushi
RomanceReview မေရးတတ္လို႔မေရးေတာ့ပါဘူးေနာ္။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ဘဲ နားလည္လာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ {Warning... Boy love အနဲငယ္ပါပါတယ္} ~~~~~~~~~ Review မရေးတတ်လို့မရေးတော့ပါဘူးနော်။ ဖတ်ရင်းနဲ့ဘဲ နားလည်လာလိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ {Warning... Boy love အနဲင...
