His at Night ~ Steve Rogers Fanfic (TÜRKÇE)

2# Evsiz

2#EVSİZ

LUNA

1943 Brooklyn / NY

Gözlerini açtı Luna, yattığı yer bir tür toprak zemindi. Hızla yattığı yerden kalkıp etrafa baktığında, bir yerleşkeye yakın ormanlık alanda olduğunu anladığında, ayağa kalkıp üzerini silkeledi. Yavaş adımlarla ilerlemeye başladığında sürüklenmekten dolayı ayaklarının tabanlarının tahriş olduğunu fark etti ve zincirlerin bıraktığı izler daha da canını yakıyordu. Bileklerini tekrar ovuşturdu.

"O zincirleri fazla zorlamamalıydım!" diye ilerlemeye devam ettiğinde bir yoksuldan farksızdı. Berbat haldeydi. Üzerindeki paçavralar, yıkanmadığından pis ve karışık saçları ve siyah gözyaşlarının yanaklarında bıraktığı izlerle birlikte oldukça fena durumdaydı.

Hepsi Odin'in suçu.

Karanlığının verdiği yanıta sadece kafa sallayıp yürümeye devam etti bir an önce şu yerleşkeye yaklaşmalıydı. Bu ölümlü bedeni oldukça bitkindi. Uzun yaşamı olabilirdi ama bu bedeni aç bırakmak onu sandığından zorlayacaktı. Sürgün hayatı burada başlayacaktı.

1 hafta sonra

Sokağın bir köşesinde oturmuş, ne yapacağını düşünüyordu, tam bir haftadır düşündüğü gibi. Yemek için kalkıştığı şeyleri, tüm bu ömrü boyunca asla yapmamıştı. Bulunduğu köşede, yanından geçen cılız bir adamla birlikte onu takip eden neredeyse cılız adamın üç katı olan adamla birlikte göz devirdi. Cılız adamı tanıyordu. Steven "Steve" Grant Rogers. Daha iki gün önce bir sokak arasında daha dayak yemişti. Fakat dayak yiyeceğini bile bile yine de birilerine yardım etmeye devam ediyordu.

Çok iyi kalpli.

Fakat çok şapşal! Sürekli dayak yiyor. Sonra da bayılıyor.

Onu döven adamlara acımıyorsun ama.

Acımak mı? dediği de kahkahası kafasında yankılandığında Luna da gülümsedi. Onlar kötü adamlar... diye kendini tatmin edercesine hırladı.

Aydınlığı ve karanlığı birbiri içinde polemiğe girerken, Luna ayağa kalktı. Bu sefer onu bayılmadan kurtarmaya çalışacaktı. Kavga seslerini duyduğunda, hızla ilerledi. İri adamı Steve'i döverken gördüğünde bir süre bekledi. Kaybedeceğini bile bile dövüşme cesaretine sahip olması, onu cezbediyordu. Karanlığı sabırsızca gün yüzüne çıkmayı beklerken, Luna buna izin vermedi. Bir haftadır insanları gözlemliyordu ve insanlar onu gördüğünde verecekleri tepkiler belliydi. Korkacaklardı. Onu belki de ateşe bile verebilirlerdi. Steve hızla yerden kalkıp adama vuracağı sırada, iri adam onu yine yere indirdi.

"Hey!" diye bağırdı Luna, karanlığının hakimiyetiyle birlikte. Luna karanlığına göz devirip ilerledi. Yapacak bir şeyi yoktu. Karanlığı her şeyi batırmıştı. Tıslayarak gülen karanlığına karşı aydınlığı, mutlu olmuş bir şekilde Steve'e yaklaşmasını istiyordu.

İri adam Steve'i bir kez daha çöplerin üzerine ittiğinde, Luna adama doğru ilerledi.

Kontrolü bana ver.

Hayır!

Steve inatla kalkmaya devam ettiğinde, adam Luna'ya baktı daha sonra da ayağa kalkan Steve'e tekrar vurup, kalkmasını önledi. Luna hızla metal çöp kapağından kendisine kalkan yapmış adamın önüne geçtiğinde, "Bırak onu!" diye bağırdı. Aydınlığı Steve'e yakın olmanın şansıyla kedi gibi mırıldarken, karanlığı karşısındaki adama diş biliyordu.