Πρόσεξέ την. Κοίτα τα μαλλιά της να ανεμίζουν. Το φως του ήλιου ακτινοβολούσε τα διαφορετικά χρώματα της χρυσής παλέτας πάνω της. Το δέρμα της έλαμπε, και οι ατέλειές της ήταν πιο όμορφες από ποτέ. Καθώς γυρνούσε το βλέμμα πίσω της, τα άστρα που είδες στον γαλάζιο κόσμο της, φωτίστηκαν λίγο παραπάνω.
Μετά κατάλαβες πως έτρεχε μακριά σου.
Βασικά δεν έτρεχε, όπως θα έλεγε και εκείνη. Απλώς περπατούσε με γρήγορα βήματα.
Προφανώς. Την φίλησες μπροστά σε τόσο κόσμο. Ποια; Την Nova. Ή μάλλον, την ανώνυμη, που αγνοούνταν για έναν χρόνο. Όχι πως τους νοιάζει το όνομά της, αλλά είναι μια υψηλή προσωπικότητα πλέον.
«Φίλε,» είπε ο Scott. «δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο τρόπο.»
Γύρισες το βλέμμα σου προς εκείνον. Είχε πιει το προηγούμενο βράδυ. Πιθανότατα να έπινε και το προηγούμενο λεπτό. «Τρόπο για ποιο πράγμα;»
«Για να την ρεζιλέψεις.» απάντησε η Dana στη θέση του. «Περίμενα τόσο καιρό αυτή τη στιγμή. Αναρωτιόμουν τι είχες στο μυαλό σου όταν κάθισες μαζί της.»
Η Riley εμφανίστηκε δίπλα σου. Μουρμούρισε μια λέξη που ξεκινάει από σίγμα και τελειώνει σε ξ, λατινικής προέλευσης.
Δεν σου αρέσουν και πολύ αυτά που λένε για εκείνη, έτσι Evan; Τα βρίσκεις ενοχλητικά. Μιλάνε χωρίς να σκέφτονται. Κρίνουν χωρίς να ξέρουν. Άλογοι, όπως εσύ πριν μερικά λεπτά.
Τουλάχιστον εσύ ξέρεις να κρατάς το στόμα σου κλειστό όταν πρέπει.
Αργότερα το βράδυ, εκεί που καθόσουν στο κρεβάτι σου, ξανά με ένα βιβλίο αγκαλιά, προσπερνούσες τις λέξεις καθώς μόνο μια είχε μείνει στο μυαλό σου. Αποτελεί όνομα, αν και κανονικά είναι ουσιαστικό, αλλά σαν επίθετο που δεν είναι, χαρακτηρίζει απόλυτα το άτομο στο οποίο ανήκει.
Nova, ένα αστέρι που ξαφνικά γίνεται χιλιάδες φορές φωτεινότερο, πριν επανέλθει στην αρχική του κατάσταση, για μερικούς μήνες, ή χρόνια. Η συγκεκριμένη Nova, το συγκεκριμένο αστέρι, έλαμπε και έλαμπε όταν μικρό ακόμα, μέχρι που άρχισε να καταλαβαίνει πως η πραγματικότητα δεν είναι όπως τα βιβλία, όπου για μερικά χρόνια το φως της έπεσε. Μετά φυσικά την απήγαγαν, το έσκασε, γύρισε πίσω, γνώρισε εσένα, και για μερικά λεπτά, τρεις μέρες κάθε εβδομάδα, για κάποιο μη επιστημονικά αποδεικτικό λόγο, γινόταν ξαφνικά χιλιάδες φορές φωτεινότερη.
Ό,τι και να έλεγε ο μεθυσμένος Scott, ή η καλομαθημένη Dana, ή η άλογη Riley, δεν θα έπρεπε να μετρούν για εσένα. Δεν ξέρουν καν το όνομά της. Εσύ ξέρεις πως όταν σκέφτεται βαθιά, έχει το συνήθειο να αγγίζει τη κλειστή πλέον πληγή στο μάγουλό της. Αυτοί ξέρουν πως όταν το αστέρι σου ήταν στο νοσοκομείο, ήταν περισσότερο ναρκωμένη και τρελή, γιατί σύμφωνα με αυτούς, όταν το σκας από μια απαγωγή ένα χρόνο αργότερα, υποτίθεται πως είσαι εντάξει. Πως είσαι και πάλι φυσιολογικός. Το μόνο που άλλαξε πάνω σου είναι τα κιλά που μπορεί να έχασες.
YOU ARE READING
Seasons of Love |✓
Short Storya perfect imperfection. Περιλαμβάνει ψυχολογικά αρνητικές σκηνές.
