«Πήραν το παιδί μου!» είχε φωνάξει η μαμά μου. «Πήραν την Anna μου.»
Για αρκετές ώρες ήταν το μόνο που άκουγες. Αυτό, και μετά η απόλυτη σιωπή
Όταν όλοι ηρέμησαν, δεν μπορούσες πλέον να κοιμηθείς. Η μαμά σου είχε πάρει ηρεμιστικά και ο μπαμπάς σου την πρόσεχε μη ξυπνήσει. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε παντού σιωπή, το μυαλό σου βούιζε από ζωή.
Όταν έκλεινες τα μάτια σου έβλεπες μόνο εκείνη. Τα μαύρα μαλλιά της. Το χαμόγελό της. Το λευκό φόρεμα που λάτρευε.
Το λευκό φόρεμα με το οποίο πέθανε.
Η φωνή της...θεέ μου καταλάβαινες μόνο από την φωνή της ότι χαμογελούσε.
«Evan,» σου είπε ένα βράδυ κάτω από τα αστέρια, «νομίζω είμαι ερωτευμένη.»
«Εκείνος είναι ερωτευμένος μαζί σου;» την ρώτησες.
Χαμογέλασε. Όπως πάντα. «Ναι.»
«Πώς το ξέρεις.»
«Μου είπε πως είμαι το φωτεινότερο αστέρι στο σκοτεινό αυτό Σύμπαν.»
Ακουγόταν τόσο ερωτευμένος.
Όταν άνοιγες τα μάτια σου, υπήρχε μόνο σκοτάδι. Γιατί αυτό το αστέρι έσβησε.
Μια εβδομάδα αργότερα, είδες ένα νέο αστέρι στον ουρανό σου.
Δεν χαμογελούσε.
Δεν είχε φίλους.
Δεν ήταν χαρούμενη.
Δεν είχε μαύρα μαλλιά.
Και όμως,
ήταν το φωτεινότερο αστέρι στο σκοτεινό αυτό Σύμπαν. Όπως η Anna.
Και όπως κοιτούσες το αστέρι σου τώρα,
δεν δείλιασες.
«Είμαι ερωτευμένος μαζί σου Nova.»
Σε κοίταζε με μεγάλα γαλανά μάτια. Οι ουλές της ήταν εμφανή. Τα σημάδια από μια δυστυχισμένη ζωή. Όλα ήταν ατέλειες, αλλά ήταν τέλειες.
«Είμαι ερωτευμένος μαζί σου γιατί είσαι το μόνο αστέρι που μπορώ να φτάσω.»
«Anna, θα φύγεις μαζί του;» ρώτησες την αδελφή σου.
Εκείνη σε κοίταξε με ένα γλυκό χαμόγελο. «Ακόμη και αν φύγω μακριά μαζί του, θα είμαι πάντα δίπλα σου. Απλώς κοίτα τον ουρανό και θα με βρεις.»
Η Nova σου χαμογέλασε,
έλαμψε μόνο για σένα,
και είπε,
εκεί κάτω από τα αστέρια,
«Ευτυχώς. Γιατί θα ήταν πολύ άβολο αν ένιωθε έτσι μόνο ένας από εμάς.»
YOU ARE READING
Seasons of Love |✓
Short Storya perfect imperfection. Περιλαμβάνει ψυχολογικά αρνητικές σκηνές.
