The Mafia Princess

MP 19

"Tingin ko hindi tayo trinatraydor ni Damian." Sagot ko kay Kiel

"Pano mo nasabi?" Tanong naman niya na parang di makapaniwala sa sinabi ko.

"Edi sana may nangyari na sating dalawa diba?" Sagot ko naman

"May nangyari na nga. Alam niya ginugulo ng mga tauhan ng tatay niya ang maliliit na negosyo natin. Pero di niya sinabi sakin. Malaki na yung damage nung nalaman ko. Buti nalang sinabi sakin ni Jayden." Sagot ni Kiel sakin. Pano nagawa ni Damian to?

"Anong balak mo." Tanong ko

"Nakakapasok siya sa mansyon ng kahit anong oras. Madalas pa siya matulog dun." Sagot naman ni Jayden

"Kapag wala siya ipacheck mo ang buong bahay at baka may nilagay siya dun. Cameras maybe?" Suggestion naman ni Kiel,

"Okay. Copy." Sagot naman ni Jayde

Hanggang paguwi namin nagiisip ako. Paano nagawa ni Damian yun. Kaya ba siya nakipagkaibigan sakin? Kilala niya ako all this time? But we're good friends he can't do that to me.

Pagpasok ko. Nakita ko si Damian. Nilampasan ko lang siya.

"Damian. You can go home now. Ako na bahala dito." Sabi naman ni Jayden nang magharap sila.

"I'll stay." Sabi niya at tumingin sakin. His eyes are like telling me na pigilan ko sila. But I can't.

"Hindi na kailangan Damian." Sabi namn ni Kiel na nakasunod na sakin sa hagdan.

"I insist Kiel." Napatingin naman sakanya si Kiel. Na parng tintantya si Damian. Nagkatinginan silang dalawa.

Tumalikod lang si Kiel at naglakad na ulit. Hinwakan naman niya ako sa pulso at hinila. At hinatid sa kwarto.

"Lock the door." Utos niya at hinalikan ang noo ko.
"I don't want anything to happen to you. We can't trust anyone right now." Bulong niya sakin. Tumango naman ako.

"Okay. Goodnight." Sinara ko na yung pinto at nilock.

Habang nagiisip ako. May biglang kumatok sa pinto.

"Aaliyah." Tawag ni Damian sakin.

Di ko nalang pinansin ang tawag niya,
"Tulog ka na siguro. I just want to talk to you." Biglang sabi niya ulit with a sad tone.

Napaisip ako ng bahagya, can I trust him?
Tumayo ako at lumapit sa pinto. Bubuksan ko ba? Tuluyan ko ng binuksan yung pinto at bumungad siya na may dalang tea. Ngumiti siya malungkot na ngiti.

"Tara sa balcony. Let's have tea." Sabi niya at pumasok at tumuloy sa balcony naupo siya dun at naupo na rin ako. Habang iniinom ko yung tea.

"Bat di mo ko pinapansin?" Tanong niya pero hindi siya tumitingin sakin nakatingin lang siya sa kawalan.

"A-ah ano kasi. I'm just tired." Sagot ko at tumingin sa garden sa baba.

"Alam mo na siguro." Ngiti niya, yung ngiting totoo pero may halong lungkot.
"Alam mong anak ako ni Don Bernardo Johnson." Tumawa siya ng bahagya, at nagpatuloy
"How cliche right? Parang sa movies mo lang mapapanood ang mga ganitong eksena. I'm sad you know. Wait nasasaktan pala ako hindi dahil sa trato sakin ni Kiel kundi sa pagiwas mo." Dagdag pa niya at tinignan ako sa mga mata.