{Book 2}.
Το "When You Hate Him,You Love Him?" συνεχιζεται...Και αυτήν την φορά προκειται για μια παρέα παιδιών που δεν είναι άλλοι από τα παιδιά των πρωταγωνιστών του πρώτου βιβλίου.
Μια παρέα.Μια φιλία.ΝέοιΈρωτες.Νέα Μίση.Νέες συγκρούσεις.Κάθε κεφ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Δεν πρόκειται να προλαβω.Εδω και ένα πεντάλεπτο έχει χτυπήσει το κουδούνι,σήμα ότι τελείωσε αυτή η βαρετή ώρα,και τώρα όσο έχουμε διάλειμμα πρέπει να πάω στην αίθουσα θεάτρου.Μα,που στο καλό είναι;
-«Συγνώμη,μήπως θα μπορούσες να μου πεις προς τα που βρίσκεται η αίθουσα θεάτρου;»,ρώτησα ένα αγόρι με κάστανα μαλλιά και πράσινα μάτια που κρατούσε ένα προγραμμα στα χέρια του.Κάτι μελετούσε.
-«Ναι,φυσικά.Δευτερη πόρτα αριστερά.»,μου απάντησε και αφού του χαμογελασα και τον ευχαρίστησα,έτρεξα προς τα εκει.Ανοιξα την πόρτα με αποτέλεσμα όλα τα βλέμματα να πέσουν πάνω μου.
Αργησα.Και δεν υπάρχει πιο άβολο πράγμα από αυτό.Να σε κοιτάνε όλοι.Δεν είναι ότι δεν νιώθω βολικά με το σώμα μου,εξάλλου το έχω συνηθίσει ότι δεν έχω το σωματότυπο όλων των άλλων κοριτσιών.Απλα δεν μου αρέσει να είναι όλα τα βλέμματα πάνω μου.Ποτε δεν μου αρεζε και θα προτιμούσα να μεινω έξω από αυτό.
-«Εμ..Ήρθα..Ήρθα γιατί θα ήθελα να μπω στην ομάδα θεάτρου.»,είπα με ένα τραυλισμα και κατακόκκινη από την ντροπή.
-«Κάθισε.»,μου είπε μια κυρια με ένα κοντο καρέ κούρεμα,η οποία φορούσε γυαλια στο πρόσωπο της.Φαινεται αρκετά φιλική και συμπαθητική.Μαλλον θα είναι η υπεύθυνη της ομάδας.
Έβαλα την τσαντα μου σε μια καρέκλα και εκείνη την ώρα που πήγα να καθίσω,η πόρτα άνοιξε για άλλη μια φορά με φόρα και αντίκρισα το μόνο άτομο που δεν θα ήθελα να δω.
-«Συγνώμη που άργησα, εγω..»,πήγε να πει αλλά μεμιάς εστίασε το βλέμμα του πάνω μου.
Γουρλωσε τα μάτια του και εγω σταυρωσα τα χέρια μου κάτω από στήθος μου.
Ωω,θα πρέπει να μου κάνεις πλάκα.
«Μέι;»,ψιθύρισε αυτός γεμάτος περιέργεια σαν να μην πίστευε αυτό που έβλεπε μπροστά του.
