{Book 2}.
Το "When You Hate Him,You Love Him?" συνεχιζεται...Και αυτήν την φορά προκειται για μια παρέα παιδιών που δεν είναι άλλοι από τα παιδιά των πρωταγωνιστών του πρώτου βιβλίου.
Μια παρέα.Μια φιλία.ΝέοιΈρωτες.Νέα Μίση.Νέες συγκρούσεις.Κάθε κεφ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕ ΑΥΤΟΟ.😍💕
«ΕΠΕΖΗΣΑ» ΚΑΙ ΗΡΘΑ ΣΕ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ!!😂😙💞
ΚΑΙ ΤΩΡΑΑΑ...ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ ΠΑΡΤΤΤΤ.😍💞
SOUND ONN.⤴️🎶
ΜΕΛΩΔΙΑ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο,τα αυτιά μου βουίζουν.
Φωνές μου φωνάζουν από μακριά να κλείσω την πόρτα.Να μην την έχω άλλο ανοιχτή.
Η αναπνοή μου δεν λειτουργεί κανονικά.Την νιώθω να βαραίνει την ώρα που η καρδιά μου χτυπάει σε ακανόνιστους ρυθμούς.
Μπροστά μου..
Μπροστά στην κάσα αυτής της ξύλινης πόρτας μας,στέκεται αυτός.
Στηρίζει το χέρι του στο κούφωμα της πόρτας και με τα μάτια του με κοιτάζει κατάματα.
Το σώμα του μοιάζει αδύναμο.Σαν να μην μπορεί να το στηρίξει και μετά βίας στέκεται όρθιος.
Τα μάτια του όπως πάντα κατακόκκινα.Τώρα όμως αυτό το κόκκινο χρώμα είναι πιο έντονο.
Πού είναι αυτό το γαλάζιο που τόσο ερωτεύτηκα;
Λες και κάποιος γέμισε την θάλασσα των ματιών του με αίμα.
Μπροστά μου,λοιπόν.
Μπροστά μου στέκεται ο πρώτος μου έρωτας.
Ο Πάρης.
-«Π-Πάρη;»,τον ρώτησα με τρεμάμενη φωνή προσπαθώντας με δυσκολία να αρθρώσω λέξη από το σοκ.
Τύλιξα καλύτερα επάνω μου την ζακέτα που φορούσα όταν είχαμε βγει βόλτα με τα παιδιά μιας και με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ και δεν είχα προλάβει να αλλάξω.
Ο Πάρης γέλασε.Όχι όμως με τον τρόπο που συνηθίζω να τον ακούω να γελάει.Όπως τότε ας πούμε που καθόμασταν κάτω από τα αστέρια και γελούσαμε ή τότε που ξαπλώναμε με τις ώρες στο κρεβάτι μου είτε στο δικό του λέγοντας αστεία και έπειτα μας έπαιρνε ο ύπνος ή καταλήγαμε για άλλη μια φορά να κάνουμε έρωτα.
