{Book 2}.
Το "When You Hate Him,You Love Him?" συνεχιζεται...Και αυτήν την φορά προκειται για μια παρέα παιδιών που δεν είναι άλλοι από τα παιδιά των πρωταγωνιστών του πρώτου βιβλίου.
Μια παρέα.Μια φιλία.ΝέοιΈρωτες.Νέα Μίση.Νέες συγκρούσεις.Κάθε κεφ...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
-«Πώς είναι ο αδερφός μου;»,ρώτησα ανήσυχη τα παιδιά,μόλις κατέφθασα στο νοσοκομείο.Όλοι τους είχαν έρθει,εκτός από τον Τόμι και την Ήβη.Λογικά θα βρίσκονται στον δρόμο.
Κανείς τους όμως δεν απαντούσε στην ερώτησή μου.Η μαμά και ο μπαμπάς καθόντουσαν σε ένα καναπεδάκι.Ο μπαμπάς μου είχε αγκαλιά την μαμά και έκλαιγαν και οι δύο.Ο Τζάστιν είχε στην αγκαλιά του την Έλλη και όλοι οι υπόλοιποι απλά κοιτούσαν το κενό.Όταν με ειδοποίησαν για τον αδερφό μου,ήμουν έξω με τον Πάρη.Την ώρα που είχε έρθει να με πάρει από το σπίτι μου με το αυτοκίνητό του,τότε ήταν που έλαβα εκείνο το τηλεφώνημα από την Ζένια και φυσικά ήρθαμε τρέχοντας εδώ.
Η Άννα καθόταν σε απόσταση από τον Νόα.Ο Νόα όμως την τράβηξε σύντομα στην αγκαλιά του,καθώς την έβλεπε στεναχωρημένη και έτοιμη να καταρρεύσει.
Η Ζένια χάιδευε τα μαλλιά της Έλλης,η οποία βρισκόταν στην αγκαλιά του αδερφού της.
-«Απαντήστε μας.»,τους παρακάλεσε ο Πάρης βάζοντας το χέρι του γύρω από τον ώμο μου.
-«Είναι μέσα.Ο γιατρός δεν έχει βγει ακόμα για να μας πει την κατάστασή του.Το μόνο που ακούσαμε να λέει σε έναν συνάδελφό του ήταν ότι είναι πολύ σοβαρά.»,ξεστόμισε ο Αντώνης.Στο άκουσμα αυτών των λέξεων η Έλλη σφίχτηκε περισσότερο στην αγκαλιά του αδερφού της.Ένα δάκρυ δραπέτευσε από τα μάτια μου και εκείνη τη στιγμή ένιωσα μια ζαλάδα.
-«Μελωδία.»,αναφώνησε ο Πάρης και με συγκράτησε στα χέρια του λίγο πριν λυγίσουν τα πόδια μου και πέσω στο πάτωμα.
Έβαλα το κεφάλι μου στο βαθούλωμα του λαιμού του και άρχισα να κλαίω.Ο Πάρης μου χάιδευε την πλάτη.
