WSP #15

1 0 0
                                    

Ngayon habang nagpunta sa bahay,

Kasama ang aking mga kaibigan, nararamdaman ko ang pag-iisa,

Sa tuwing naiisip ka nakakadama ako ng ginhawa

Pero mahal mo siya, at ako'y minamahal ka.

Ang sakit ng aking nadarama na parang gusto kung umiyak ng sobra,

Ngunit sa halip ng mga luha ang inyong makita,

Isang ngiti na lamang ang aking ibibigay upang matakpan ang sakit na nadarama.

Ayokong inyong makita, ako'y manghihinasapagkat kapag inilabas ko ang bugso ang aking nadarama ako'y mapapasa pa.

"Ito ay isang maliit na paghanga," 'yan ang sabi ko,

Ngunit sa araw-araw na nakikita kita iba ang aking nadarama,

Na kahit kanino ako tumingin ibaling man sa iba ang pagtingin sayo padin nakatuon ang aking paningin,

Ngunit aking napansin na sa tuwing kayo'y magkasama biglang napapaluha ang aking kabilang mata.

Alam kong ito ay mali talagang mali, ngunit kapag nakikipag-usap ka sa akinNakakaramdam ako ng sigla at saya

Ngunit hindi maaari at mali na mahalin ako

Dahil siya ang mahal mo at hindi akoIkaw ay isang pantasiya lamang

At hindi mo ako mahal sa katotohanan

Alam ko na balang araw ay magiging alaala ka lang,

Na matandaan ko kapag ako ay nag-iisa

Alam kung may ibang araw pa, hindi ngayon,

Ngunit nais ko na mapapansin mo pa rin,

Na ang aking puso ay nawawasak nadin

At kahit na ako ay nakangiting

Tingnan mo lang sa aking mga mata

Makikita mo ang tunay at totoong sakit na iyong pinadama.

Written Spoken PoetryWhere stories live. Discover now