< 2 კვირის შემდეგ>
უკვე ორი კვირა გავიდა , მაგრამ ჰარი ისევ ისეა.
ყველანი განადგურებულნი არიან.
ყოველდღე იმის იმედით ვახელთ თვალებს , რომ ჰარი გონს მოვა , მაგრამ ამაოდ.
ახლა საავადმყოფოში ვარ და ჯემას ველოდები.
ჰარის ნახვის უფლება ახლახან მოგვცეს. პირველი ჯემა შევიდა. ამ დღეების მანძილზე განადგურებული იყო არ ვიცოდი , როგორ დავხმარებოდი მას.
ჯემა გარეთ გამოვიდა და თან ცრემლებს იწმენდდა.
- რამე შეიცვალა?-იმედიანად ვკითხე.
- უცებ ვიფიქრე , რომ თითები გაამოძრავა , მაგრამ არა..
ეს მხოლოდ ჩემი წარმოსახვაა.- ამოიოხრა.
- იმედი არ დაკარგო.. გონს მოვა.- მოვეხვიე.
- ლისა შენი მადლობელი ვარ.. ყველაფრის მიუხედავად მაინც ჩვენს გვერდით იყავი.. არადა ჰარიმ ძალიან გატკინა..
- ჯემა.. არაფერია გთხოვ.. შეიძლება ვნახო?
- კი ,რათქმაუნდა- სწრაფად მიპასუხა.
მედდამ სპეციალური ხალათი ჩამაცვა და მეც არ დავაყოვნე შესვლა.
ჰარის შევხედე. უამრავი მილი ჰქონდა მიერთებული და თავი შეხვეული.
იქვე მდგომ პატარა სკამთან დავჯექი.
- ჰარი..- დავუჩურჩულე. ცრემლებმა თავისით იწყეს დენა- გთხოვ გონს მოდი.. ყველა ველით შენს გამოჯანმრთელებას. ყველას უჭირს. გთხოვ გონს მოდი მათ გამო..- თითები მის სახეს შევახე , რომელსაც პატარ- პატარა შრამები ეტყობოდა- გთხოვ..- ლოყაზე ვაკოცე და რეანიმაციის განყოფილება დავტოვე.
გარეთ გასვლის დროს ჯემა ფეხზე წამოდგა. იმედიანი თვალებით მიყურებდა.
- ისევ ისეა- ამოვიოხრე და კაფეტერიისკენ წავედი.
წყალი ვიყიდე და იქვე ახლოს ჩამოვჯექი.
რა მოხდებოდა თუ ჰარი გონს არ მოვიდოდა? ჩემთვის ძვირფასი ადამინები განადგურდებოდნენ , ამ დროს მე კი ვერაფერს გავაკეთებდი.
أنت تقرأ
I'll never fall in love with you(დასრულებული)
عشوائي- არასდროს არ მყვარებიხარ!- მითხრა , მე კი გავშეშდი. არ მინდოდა მას ეს სიტყვები ეთქვა ჩემთვის. - მე მიყვარდი...- დავიჩურჩულე. ვერ მივხვდი გაიგო თუ არა ჩემი ნათქვამი. მინდოდა აქედან გავმქრალიყავი. მინდოდა ყველას და ყველაფერს მოვშორებოდი.
