Wonderland[powieść interaktywna]

3) Codzienny balans telefonu

Patrzę na ekran blokowania. Mam na nim moją ulubioną postać z anime. Jest to bardzo ładna dziewczynka z falowanymi brązowymi włosami i piwnymi oczami w płaszczu. Kocham płaszcze. Kaszle ona jasnoróżowymi płatkami pelargonii, a może wręcz się nimi dusi. O ile wiem to pelargonie oznaczają coś jak pragnienie szczęścia. Biała bodajże rozczarowanie. Pokazana jest na tym fanarcie fikcyjna choroba hanahaki, gdzie płatkami kaszle osoba, której miłość jest nieodwzajemniona. Skąd ja znam to uczucie? Hah. 

Postać jest naprawdę epicka. 

Przejechałem palcem po ekranie i powitałem kwiaty na pulpicie. Piękny rododendron. Lubię jeszcze sukulenty, ale tym razem poszedłem w kierunku właśnie rododendrona. To dosyć ciekawe słowo, które sprawia mi problemy w wymowie. Długo musiałem szukać zadowalającego mnie zdjęcia z odpowiednim światłem, zrobione z dobrego ujęcia i w odpowiadającej porze dnia, ale w końcu znalazłem. Wybrałem kwiaty koloru pomarańczy. Jest bardzo pozytywny. O mało nie wziąłem czerwonego wyedytowanego na czarnym tle, ale chciałem zachować jakiekolwiek pozory bycia odświeżonym.

0 wiadomości,0 połączeń.

W tych czasach to chyba ja tylko wyję przez telefon do innych, ale rzadko kiedy kto odbiera. Wiadomości to jeszcze czasem, ale bardzo rzadko. Nie jestem rozchwytywaną osobą w klasie.

Cóż. Przeglądam forum z nowymi postami. Klikam tag ,,depression''. 

Ciężko wzdycham, gdy pojawia się po raz kolejny znajome mi ostrzeżenie o treści oraz lista telefonów zaufania. Klikam jednak ,,przejdź na stronę'', ignorując bezużyteczne jak dla mnie ,,nie wyświetlaj wyników''.

Katie pisze: ,,Zabawne, że widzę ten komunikat codziennie i chce dać mi możliwość zadzwonienia do kogoś i się wygadania, a rodzice nie widzą co się ze mną dzieje już od roku''.

Ignoruj.

Jeśli się zamyka w sobie to niech się nie dziwi, że rodzice nie widzą. Ja sam często jestem niedomyślny.

Nieprawda. Podpowiada mi mózg. Po prostu on okazał się o niczym ci nie mówić. Dodała natarczywa myśl. Zaciskam zęby i przeciągam posty dalej.

PuszekKaserol:,,Nie romantyzuj samookaleczania''.

Ta. Romantyzowanie tego to głupota.

Ładna metafora o róży, cytaty z ,,Małego Księcia'', ,,Doriana Graya'' i  wiele rysunków płaczących osób. Był nawet komiks o hipokryzji ludzi, gdzie dziewczyny nazywają inną grubą, a gdy ta zagłodziła się na śmierć nie rozumiały dlaczego to zrobiła. 

Eh. Szkoda gadać.

Mój wzrok zwróciła jedna sentencja ,,kiedyś chciałem kochać, nawet bez wzajemności, teraz chcę wydłubać sobie serce''.

To dość mocne. Nawet jak dla mnie. Mój bezemocjonalny wzrok stał się na chwilę żywszy. 

Patrzę jednak na godzinę. Szybko wychodzę z łazienki niosąc zablokowany telefon w jednej ręce, o mało nie wywracając się na schodach.

Jeśli masz efekt: rozdrażnienie(zdobyty wcześniej)--> Ściskam ekran telefonu oraz drugą dłoń. Nie widząc nawet jak, a po jednej z nich leci strużka krwi. W panice oblizuję ją językiem. Czuję jej metaliczny smak. Przykładam palec w miejscu zadrapania, by szybko rana skrzepła i schodzę do kuchni ,,zasłaniając'' delikatnie całe zdarzenie.

Jeśli masz efekt: tłumienie prawdy(zdobyty wcześniej)-->Nie otwierałem kosza, nie rozdrapywałem niczego, czemu więc cały czas o tym myślę? Rozmawiałem kiedyś o tym z tatą, ale mnie wyśmiał. Może nawet nie wyśmiał. Jego słowa ,,czego ja się doczekałem, żeby moje dziecko mówiło, że chce sobie wyciąć penisa. Może ja wytnę sobie mózg od razu''. Ton jego głosu. To jak mówiła mi to osoba, której ufałem. Poczułem się wtedy tak bardzo samotny.

Dodatkowo

Jeśli oba efekty:

Potykasz się na schodach i lekko obijasz kolano, ale boli naprawdę mocno. Zaciskasz zęby i szybko wstajesz mimo że rodzice pytają się co zrobiłeś ty mówisz ,,nic!'' i mimo że cię boli to udajesz, że nie. W końcu jesteś taki samowystarczalny. 

Dopiska: Wybaczcie, że z Dazai'a zrobiłam dziewczynkę. Ogólnie to pierwsze wideo ma w sobie taką moc. Chciałam pokazać jak ciekawy i taki jakby mocny wydaje się świat fikcyjny. Nawet już nie chodzi o anime, ale o książki. Wszystko co dotyczy fikcyjnych zdarzeń wydaje się Davidowi fajne. Tymczasem sam czuje się jak w drugiej pozycji.