|Zakończone| Ja Cię kocham. Ty mnie nie znosisz. - Inazuma Eleven | Yaoi

Jak mam zapomnieć?

(Z perspektywy Kevina)

Chodziłem po mieście. Jak mam zapomnieć o tym pocałunku od Axela? Był taki cudowny... Czy to ja znowu zepsułem sprawę? Sam nie wiem... Słuchałem muzyki i chodziłem tu i tam. Poszedłem nad rzekę. Usiadłem wygodnie na trawie i puściłem muzykę na full. Otworzyłem pepsi i zacząłem ją powoli pić. Spojrzałem w lewo, a tam siedział zamyślony Axel. Chwilę się wahałem czy podejść czy nie. W końcu wstałem i usiadłem obok niego. Spojrzał na mnie i dalej milczał.
-Axel?
-Co chcesz? - spytał bez emocji.
-Czemu mam o tym zapomnieć?
- O czym? - spojrzał na mnie.
-O tym co wydarzyło się na wieży...
-Tak będzie lepiej- odparł.
-Dla kogo?
-Dla Ciebie i dla mnie- oznajmił.
-Chyba tylko dla Ciebie...
Spojrzał na mnie i rzucał kamieniami do rzeki. Milczałem, przecież nie zmusze go do mówienia.
-Dlaczego sądzisz, że tylko dla mnie? -spojrzał na mnie.
-Bo tak uważam. -zbliżyłem się do niego.
-Kevin? Wiesz co to przestrzeń osobista? - oznajmił.
-Tak, wiem...
-Więc czemu się zbliżasz? -spytał.
-Bo Cię...
Przerwałem i wstałem, zacząłem odchodzić.
-Bo mnie kochasz... -dodał
Stanąłem jak wryty.
-A ty skąd to możesz wiedzieć? Skąd możesz wiedzieć o moich uczuciach? - mój wzrok był skierowany na Axela.
-Trudno nie zauważyć - wstał i poszedł w swoją stronę.
Stałem tam jeszcze chwilę, po czym wróciłem do domu gdzie się położyłem na łóżku i myślałem o nim...

(Z perspektywy Axela)

Wróciłem do domu i położyłem się w łóżku. Kevin myślał, że dobrze ukrywa swoje uczucia, ale tak się nie da. No cóż ja się nie pakuje w takie związki... Co by powiedział mój Ojciec, a matka by się w grobie przewracała. Z resztą on nie jest w moim typie. Nawet jeśli coś do niego czuje... Musi mi minąć, mamy ważne mecze, a ja nie chce ich zawalić z powodu miłości Kevina do mnie. Mam Nadzieję, że moje serce powie nie...

Ciąg dalszy nastąpi...
Zapraszam na kolejne części.
Adik. Karolak.