Sober Nights

|Ένας Μήνας|1

Στέφανος POV

Ένας μήνας μετά

Έπιασα τα κάγκελα και ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω τους.
Πέρασε ένας μήνας. Ένας μήνας σε αυτό το μπουρδελο.

"Έχεις τσιγάρο;" Γύρισα και ρώτησα τον καινούργιο  τυπο που μου έφεραν στο κελί.
Γέλασε και έβγαλε ενα να μου δώσει.
Το πήρα και το αναψα τοποθετώντας το ανάμεσα στα χείλια μου.
"Πόσο καιρό είσαι μέσα;" Με ρώτησε.
"Ένα μήνα"
"Καινούργιος. Πρόσεχε το γομάρι σου! "
Γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου.
"Εσύ;" Τον ρώτησα.
"3 χρόνια" Είπε και φυσιξε τον καπνό προς τα έξω.
"Γιατί σε άλλαξαν;"
"Έπεσε ξύλο" Είπε γελώντας.
"Θα χάσεις την ανθρωπιά σου εδώ μέσα φίλε. Γίνεσαι ζώο σε κλουβί. Κανείς ό,τι χρειαστεί για να ζήσεις. Να επιβιώσεις.
" Εσύ τι έκανες; "
" Δεν θες να μάθεις. Και πίστεψε με, δεν θέλεις να ξεχωρίσεις. Ακολούθησε την συμβουλή μου. Γίνε ζώο! Πριν σε σκοτώσουν σαν ζώο!"

Εβελυν POV

Ενας μήνας πριν

" Αντίο Στέφανε" Είπα και έμεινα να κοιτάω το περιπολικό να απομακρύνετε.

Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου. Το κενό μέσα μου μεγάλωσε.

"Με απείλησε" Μονολογησα τα λόγια του Στεφανου.
"Εβελυν! Που διάολο είσαι τόση ώρα; Θα χάσουμε την πτήση!" Άκουσα τον Άλεξ να με φωνάζει και γύρισα να τον κοιτάξω . Τον πλησίασα και του έριξα μια άγρια ματιά.
"Τι γλυκάκι;" Ρώτησε.
"Απείλησες τον Στέφανο; "
Γέλασε.
"Τι είναι αυτά που λες μωρό μου"
"ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ!" Φώναξα οργισμένη.
Εκείνους έδειχνε να νιώθει αμήχανα μη ξέροντας τι να κάνει.
"Γλυκάκι ηρέμησε. Ποιος σου είπε τέτοιες μαλακιες"
"Ο Στέφανος!"
"Και τον πιστεύεις; Έλα τώρα Εβελυν δεν το βλέπεις; Ζηλεύει και θέλει να σε κάνει να με χωρίσεις" Είπε και γω άρχισα να γελαω.
"Πόσο γελοίος είσαι" Του είπα αηδιασμενη.
"Εβελυν πρόσεξε πως μου μιλάς! " Είπε άγρια.
" Θα σου μιλάω όπως γουστάρω! ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΊ ΑΠΕΊΛΗΣΕΣ ΤΟΝ ΣΤΈΦΑΝΟ ΚΑΙ ΤΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕΣ! " Ούρλιαξα και εκείνος φάνηκε να χάνει την υπομονή του.
"Ωραία λοιπόν" Άρχισε να λέει.
" Αφού έτσι το θες θα σου πω!"
"Του είπα ότι άμα τον δω μαζί σου ξανά θα σε σκοτώσω. Στην αρχή δεν πήρε στα σοβαρά τα λόγια μου. Αλλά μετά του έδειξα ότι είμαι ικανός για όλα"
Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Είχα νιώσει τόσο αηδία.
Τον πλησίασα και τον κοίταξα μέσα στα μάτια με μίσος χαμογελώντας του. Ανοιξα το στόμα μου και τον έφτυσα στην μάπα. Όλος ο κόσμος γύρισε και μας κοίταξε.

" Ταξί! " Φώναξα και μπήκα μέσα.

[...]

Ένας  μήνας μετά

Άνοιξα το παράθυρο και άναψα ένα τσιγάρο. Έκλεισα τα μάτια μου και πήρα μια γερή τζούρα.

"Μην αμφισβητείς την αγάπη μου μωρό μου" Μου φώναξε.
"Βάζω στοίχημα ότι εσύ θα είσαι ο πρώτος  που θα σταματήσεις να με αγαπάς και όχι εγώ εσένα" Ειπα και εκείνος γέλασε.
"Αν χάσεις θα μείνεις μαζί μου" Είπε και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το πρώτο μας στοίχημα.
"Και όχι μόνο για έναν μήνα" Συμπλήρωσε χαμογελώντας μου.

Άνοιξα τα μάτια μου. Έσβησα το τσιγάρο και το πέταξα κάτω. Πήρα μια βαθιά ανάσα και έκλεισα το παράθυρο.

Έπεσα στο κρεβάτι και κοίταξα το ταβάνι.

Ο καιρός άλλαξε, νομίζω πως λείπεις. Κάποια βράδια λείπεις. Εκείνα τα βράδια που κοιτάς τα αστέρια και αναρωτιέσαι αν αργεί το ξημέρωμα..
Ο καιρός άλλαξε, είμαι σίγουρη ότι μου λείπεις.
Χαμένα βράδια....
Με χιλιόμετρα πολλά να χωρίζουν την ευτυχία από την δυστυχία...
Ζούμε μέσα σε μια τεράστια φούσκα..
Στειρωμενα <<πρέπει>> και όλα τα <<θέλω>> μου απέξω..

Στέφανος POV

Γιατί δεν έρχεσαι; Γιατί δεν έρχεσαι να με δεις;
Πόσο εγωιστικό είναι όμως να θέλεις ένα τέτοιο πλάσμα να σε βγάλει από της ζωής σου το μπουρδελο..
Εγωιστικό δεν είναι;
Είναι σαν το πλυντήριο.. δεν αναμιγνυεις ποτέ τα λευκά με τα σκούρα γιατί στο τέλος θα βγουν μαύρα... Πως λοιπόν θέλεις να έρθει το αγνό σε εσένα; Δεν το αξίζεις φίλε μου, δεν το αξίζεις..
Και όμως λένε πως  τα αντίθετα έλκονται...
Μαλακιες..

××××××××××××××××××××××××××××××××××××

Well well... Γεια σας και πάλι!
Να το το book2 Sober Nights🎉
Δεν άρχισα γενικά πολύ δυναμικά. Όλα στην ώρα τους.
Δεν ξέρω αν ο Στέφανος θα την παλέψει στην στενή και αν η Εβελυν θα αποφασίσει να πάει να τον δει... Αυτό που ξέρω είναι ότι ποτέ δεν ξες τι σκατα μπορεί να γίνει.
Αυτααα. Ελπίζω να πάει καλά το πράμα και να μη το γαμησω😁

{ Έχω βάλει κάποια αποσπάσματα από κείμενα του Δημήτρη Δεγαμινιωτη}

Adios🥀