Sober Nights

|Ανάσες|6

Εβελυν POV

Εσπρωξα  την μεγάλη και βαριά πόρτα και μπήκα για ακόμη μια φορά μέσα στο κτήριο. Κάθε φορά που έμπαινα εδώ μέσα το άγχος μου με επνιγε και η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα έτοιμη να βγει έξω από το στήθος μου. Προσπαθούσα να ελέγξω τις ανάσες μου και να χαλαρώσω, ήταν απλά ακόμα μία επίσκεψη μαζί του. Έκατσα σε ένα τραπέζι και έβαλα τα χέρια μου πάνω σε αυτό, έσκυψα το κεφάλι μου και προσπάθησα να βάλω μια τάξη στις σκέψεις μου. Η χθεσινή ανάμνηση μαζί του με είχε κάνει να νιώθω πολύ άβολα αυτή την στιγμή ενώ τα μάγουλα μου είχαν αρχίσει να παίρνουν σιγά σιγά απαλές αποχρώσεις του κόκκινου μόνο και μόνο που ερχόταν η εικόνα στο μυαλό το γυμνό του σώμα να ακουμπάει το δικό μου.

"Μικρή" Άκουσα την φωνή του και αναπήδησα. Σήκωσα το κεφάλι μου και του χαμογέλασα ντροπαλά.
"Γειά" Του είπα και εκείνος με κοίταξε έντονα.
"Δεν βαρέθηκες να έρχεσαι;" Με ρώτησε.
"Μπα" Λέω και χαμογελάω αμυδρά ενώ εκείνος κουνάει το κεφάλι του γελώντας.
"Έτσι όπως το πας θα αρχίσουν να υποπτεύοντε τις επισκέψεις σου"
"Θα έπρεπε" Είπα και εκείνος χαμογέλασε. Έσκυψε κοντά μου και έφερε τα χείλια του κοντά στο αυτί μου.
"Δεν ξες πόσο θέλω αυτή την στιγμή να σε βάλω πάνω σε αυτό το τραπέζι και να σου σκίσω τα ρούχα" Μου ψιθύρισε αισθησιακα και ένιωσα το σώμα μου να παίρνει φωτιά.

Εγλυψα τα χείλη μου και έπειτα δάγκωσα το κάτω χείλος μου. Τον ήθελα όσο με ήθελε και αυτό ηταν κάτι που κανένας από τους δύο μας δεν μπορούσε να ελέγξει.
Ξανά πήγε πίσω και με κοίταξε με αυτό το σεξυ βλέμμα του που ήταν το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμουν για να αποτελειωθω .

"Σήκω!" Μου λέει και εγώ τον κοιτάω με απορία. Με αρπάζει από τον καρπό και περπατάμε προς την έξοδο αυτου του χώρου και μπαίνουμε μέσα σε έναν απομονωμένο διάδρομο, ανοίγει μια πόρτα και περνάμε μέσα σε μια μικρή αποθήκη,  κλείνει την πόρτα και έπειτα με κοιτάει με ένα πονηρό ύφος.
Με κολλάει σε κάτι σιδερένια ντουλάπια και βάζει τα χέρια του δίπλα από το κεφάλι μου με αποτέλεσμα η απόσταση μεταξύ μας να είναι σχεδόν μηδενική.

"Σε θέλω τώρα" Μου λέει βαριανασαινοντας και ενώνει τα χείλια μας αρχίζοντας να με φιλάει με μανία, προσπαθώντας να αναπληρώσει τον χρόνο που έχασε μακρυά μου. Η γλώσσα του μπαίνει στο στόμα μου και αρχίζει να παίζει με την δικιά μου. Τα χέρια του κατεβαίνουν χαμηλά και με μια κίνηση μου βγάζει την μπλούζα και την πετάει κάτω. Αρχίζει να αφήνει υγρά φιλιά κατά μήκος του λαιμό μου ενώ εγώ αφήνω αργές και βαθιές ανάσες να βγουν από το στόμα μου κάτι που καταλαβαίνω ότι του αρέσει όταν τα χείλια του σχηματίζουν ένα μικρό χαμόγελο πάνω στον λαιμό μου. Βγάζει την μπλούζα του γρήγορα χωρίς να  δημιουργήσει κάποια απόσταση μεταξύ μας. Τα χέρια μου τον αγκαλιάζουν ενώ εκείνος συνεχίζει να αφήνει αισθησιακά φιλιά στην γυμνή μου σάρκα. Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω τον εαυτό μου να αφεθεί στα χέρια και στα χείλη του που και τα δύο αυτή την στιγμή με είχαν παγιδεψει το καθένα με διαφορετικό τρόπο. Με κολλάει πιο πολύ πάνω του και αυτή την φορά συνεχίζει να με φιλάει στο στόμα από την στιγμή που στο σώμα μου είχαν ήδη δημιουργηθεί τα πρώτα σημάδια του. Πρωτού το καταλάβω είχαμε πλέον βρεθεί και οι δύο εντελώς γυμνοί με τα ρούχα μας να στολίζουν το πάτωμα και τους αναστεναγμους μας να γεμίζουν το δωμάτιο. Μπήκε μέσα μου σιγά σιγά και άρχισε να κινείτε αργά κάτι που με βασάνιζε και έκανε το στομάχι μου να γεμίζει από φλεγόμενες πεταλούδες. Τα δάχτυλα μου πιεζαν την πλάτη του ενώ κάποιες φορές άθελά μου τον γρατζουνουσα. Οι βαθιοι αναστεναγμοι μου γινόντουσαν όλο και πιο έντονοι με κάθε γρήγορη κίνηση που έκανε. Είχαμε σχεδόν ιδρώσει και οι δύο από το πόσο γρήγορα κουνιομασταν ο ένας πάνω στον άλλον. Μετά από κάποια λεπτά ο Στέφανος βγήκε από μέσα μου και ακούμπησε το μέτωπο του με το δικό μου. Οι βαριές αναπνοές του σκεπαζαν το πρόσωπο μου και με έκαναν να ανατριχιάζω.

"Δεν ξες πόσο γαμημενο καιρό το ήθελα αυτό" Μου ψιθύρισε.
"Είχα βαρεθεί να σε φαντασιωνομαι Εβελυν Σμιθ" Μου είπε και στο τέλος χαμογέλασε.

Έκλεισα τα μάτια μου και δαγκωσα το κάτω χείλος μου προσπαθώντας να βρω τους ρυθμούς μου.
Ντυθηκαμε και ο Στέφανος πήγε να ανοίξει την πόρτα για να βγούμε αλλά εγώ τον έπιασα απο το γεροδεμένο μπράτσο του και τον σταμάτησα.

"Μου έλειψε ο τότε ένας μήνας στο σπίτι σου" Του είπα και κοίταξα χαμηλά.
"Τότε κανόνισε να χάσεις το στοίχημα για να έρθεις να μείνεις περισσότερο" Μου είπε και γέλασε.
"Θα το σκεφτώ αν θα το ξανά κάνω" Είπα και γω γελώντας.
"Ακόμα δεν το πιστεύω ότι είχες δεχτεί επίτηδες το στοίχημα ενώ ήξερες ότι θα χάσεις"
"Από ότι φαίνεται δεν με χαλούσε η ιδέα το να μείνω στο σπίτι σου για έναν μήνα" Είπα και εκείνος χαμογέλασε.

×××××××××××××××××××××××××Επίσκεψη 4×