Sober Nights

|Σχέδιο|7

Ξέρεις πως πάει..
Εκεί που όλα μπορεί να αρχίζουν να γίνονται καλύτερα μέσα σε ένα δευτερόλεπτο η φάση αλλάζει και από καλή γίνεται κακή. Είναι μια ακόμα ικανότητα της ζωής που αντιστρέφει τα πράγματα διαρκώς. Μια άσπρο, μια μαύρο. Και κάποτε ασπρόμαυρο. Είσαι αναγκασμένος να έρθεις αντιμέτωπος με αυτή την μαλακία. Να ζήσεις και τα καλά αλλά και τα κακά. Να ανεχτείς την όλη φάση που σε τρελαίνει. Να προσαρμοστείς στις πίστες που σου βάζει η ζωή και που εσύ καλεισαι να τις περάσεις. Είναι αυτό το μπουρδελο που πρέπει να αντιμετωπισεις. Να αποδεχτείς ότι δεν θα ζήσεις ποτέ κάτι καλό για μεγάλο χρονικό διάστημα και ότι η ευτυχία δεν θα στεγάζει για πάντα μέσα σου. Το κακό, η καταστροφή είναι δύο πράγματα που κάνουν την ζωή σου πιο ενδιαφέρουσα. Ίσως και πιο ελκυστική. Είναι κάποιες στιγμές που όλοι διψάνε για μια σταγόνα καταστροφής. Και για μένα ο Στέφανος ήταν η γλυκιά καταστροφή μου. Η σταγόνα για την οποία διψουσα.

Σήκωσα τον κορμό μου από το μαλακό κρεβάτι μου και ξεφυσισα. Η χθεσινή μέρα μαζί του ακόμα γυρνάει στο μυαλό μου και κάνει όλο μου το σώμα να παραλύει.
Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε και μέσα μπήκε η Εμυλι. Με κοίταξε και χαμογέλασε.

"Ωραίες πιπιλιες" Μου είπε και εγώ γούρλωσα τα μάτια μου μη ξέροντας ότι τα σημάδια που μου έχει κάνει ο Στέφανος ήταν σε κοινή θέα. Έπιασα αμήχανα τον λαιμό μου και ανέβασα λίγο πιο πάνω την μπλούζα μου.
"Ήταν απλά μια επίσκεψη ή μήπως και κάτι παραπάνω;" Με ρώτησε πονηρά η Εμυλι και καθησε μαζί μου στο κρεβάτι.
"Ε... Κάτι παραπάνω" Είπα ντροπαλά και εκείνη γέλασε.
"Και γω πάντα ήθελα να κάνω σεξ με έναν κρατούμενο αλλά ρε γαμωτη δεν μου έκατσε" Ειπε και εγώ γέλασα.
"Χάνεις" Της είπα χαχανιζοντας.
"Ξέρω, ξέρω" Είπε παίζοντας την απογοητευμένη.

Το κινητό μου χτύπησε και το άνοιξα για δω ποιος μου ειχε στείλει μήνυμα.

"Εμείς οι δύο δεν τελειώσαμε, γλυκάκι" Έγραφε το μήνυμα από άγνωστο αριθμό και η καρδιά μου έχασε έναν χτυπο διαβάζοντας το. Αλεξ...
"Ποιος ήταν;" Με ρώτησε η Εμυλι και γω σήκωσα το βλέμμα μου για να την κοιτάξω.
"Ο Αλεξ.." Ψελλισα ενώ ένιωθα ότι το πρόσωπο μου είχε χλομιασει. Η Εμυλι άρπαξε το κινητό μου και διάβασε το μήνυμα, η έκφραση της έδειχνε ότι είχε θυμώσει.
"Μην ανησυχείς! Θα το πω στον Ντανιέλ και στην συμμορία του Στεφάνου!" Μου είπε και γω κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

[...]

Έβαλα τα χέρια μου πάνω στο τραπέζι και τους κοίταξα όλους αρκετά αγχωμένη.