Sober Nights

|Θα σε βγάλω από δω μέσα|3

Στεφανος POV

Η γροθιά του προσγειώθηκε στο μάγουλο μου. Μια δόση αίματος βγήκε από το στόμα μου. Σκούπισμα τα χείλη μου και κούνησα το κεφάλι μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να τον βαράω στο πρόσωπο και έπειτα στα πλευρά του. Του έχωσα ενα δυνατό κροσέ και ταυτόχρονα μια μπροστινή και έπεσε κάτω. Μέτρησαν μέχρι το 10 αλλά εκείνος δεν σηκώθηκε. Μου έπιασαν το χέρι και μου το σήκωσαν ψηλά δείχνοντας ότι είμαι ο νικητής. Έσφιξα τα δόντια μου και κατέβηκα κάτω από το ring.
Ακόμα ένας αγώνας που με έβαλαν να παίξω. Πουτανες!

Οι θεατές άρχισαν να φεύγουν από τον χώρο και σιγά σιγά να αδειάζει. Ο επικεφαλής της φυλακής στεκόταν και με κοιτούσε με αυτό περήφανο βλέμμα.
Με έχει σαν αντικείμενο. Με θέλει μόνο και μόνο για να παίρνει λεφτά από τους αγώνες που κερδίζω. Πριν λίγο καιρό με είχε στην απομόνωση για δύο εβδομάδες γιατί έκανα φασαρία και εδειρα δύο από τους αστυφυλακες του. Μαλακιες!

[...]

Ξάπλωσα στο ρατζο και έβαλα τα χέρια μου πίσω από το κεφάλι μου κοιτώντας το μουχλιασμένο και άσπρο ταβάνι του κελιού μου. Ο θυμός μέσα μου έβραζε. Ήθελα να τα κάνω όλα πουτανα!
Η σιδερένια πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε ένας αστυφύλακας. Σηκώθηκα από το ρατζο και τον κοίταξα με ένα άγριο βλέμμα.

"Έχεις επίσκεψη" Μου είπε ξερά και στο άκουσμα αυτών των λέξεων η καρδιά μου άρχισε να πηγαίνει με πιο γρήγορους ρυθμούς.
Βγήκα έξω από το κελί και με καθοδήγησε στην αίθουσα που γινόντουσαν οι επισκέψεις.
Μπήκαμε μέσα στον χώρο και την είδα να κάθεται στο ίδιο στρογγυλό τραπέζι που καθόταν και την πρώτη φορά. Έσφιξα τα δόντια μου και πήγα να κάτσω απέναντι της. Την κοίταξα και εκείνη σήκωσε το κεφάλι της για να με δει.

"Δεν με περίμενες ε;" Με ρώτησε έχοντας πιο πολύ θάρρος από την προηγούμενη φορά.
"Οχι" Της απάντησα ξερά.
"Well.. Ξανά ήρθα" Είπε κάπως αμήχανα.

 Εβελυν POV

"Well.. Ξανά ήρθα" Του είπα κάπως αμήχανα και εκείνος συνέχισε να με κοιτάει με ένα παγερό βλέμμα.
"Το βλέπω" Μου απάντησε και τα λόγια του κατευθείαν τραυματισαν την καρδιά μου σαν σφαίρες.
Εσκυψα το κεφάλι μου και ένιωσα την καρδιά μου συντρίβεται. Πήρα μια βαθιά ανάσα και σήκωσα το βλεμμα μου για να τον κοιτάω. Σήκωσα λίγο τον κορμό μου και έφερα τα πρόσωπα μας σχεδόν σε απόσταση αναπνοής.
"Θα σε βγάλω από δω μέσα" Του ψιθύρισα και εκείνος γέλασε. Έκανα πίσω και έκατσα ξανά κανονικά στην θέση μου.
"Ούτε με σφαίρες μωρό μου" Ειπε και αυτή την φορά έδειχνε να είχε μαλακώσει λίγο.
"Γιατί;" Είπα και σήκωσα το ένα μου φρύδι.
"Γιατί αυτά δεν είναι για σένα" Είπε και ένιωσα να με προσβάλει.
"Πάμε στοίχημα;" Τον ρώτησα αποφασισμένη.
"Πολλά στοιχήματα βάζεις μαζί μου μικρή. Θα βαρεθείς να χάνεις" Είπε αλαζονικα και γω τον κοίταξα με σταυρωμένα τα χέρια κάτω από το στήθος μου.
"Πάμε στοίχημα; " Τον ξανά ρώτησα αγνοώντας αυτό που είπε πριν. Με κοίταξε χαμογελαστός.
"Πάμε" Ειπε και γέλασε.
" Ωραία" Χαμογέλασα.
" Και για να έχουμε το καλό ερώτημα. Γιατί θες να με βγάλεις;" Μου ειπε κάνοντας μου μια από αυτές τις ερωτήσεις που ήξερε ότι θα με φέρνουν σε άβολη παύλα δύσκολη θέση. Ξεφυσισα και τον κοίταξα.
"Εύχομαι κάποια στιγμή να σταματήσεις να το κάνεις αυτό" Του είπα.
" Ποιο; "
" Αυτό.. που με ρωτας πράγματα που ξες ότι με φέρουνε σε αμηχανία" Είπα και εκείνος χαμογέλασε πλατιά.
"Δεν απάντησες ομως"
"Δεν θέλω να σε ξανά απογοητεύσω με την απάντηση μου" Του είπα.
" Τότε μην το κάνεις" Μου είπε ανασηκωνοντας τους ώμους του. Χαμήλωσα το βλέμμα μου.
" Απλά να είσαι σίγουρος ότι το στοίχημα που βάλαμε τότε στο αεροδρόμιο δεν θα το χάσω..." Είπα και εκείνος με κοίταξε με ένα σοβαρό βλέμμα.
Κοίταξα το ρολόι στον τοίχο και είδα ότι η ώρα είχε περάσει. Σηκώθηκα πάνω και έφτιαξα λίγο τα ρούχα μου, στην συνέχεια σηκώθηκε και αυτός και στάθηκε να με κοιτάει.
" Ούτε εγώ" Ειπε και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω.
"Αμφιβάλω" Του είπα.
"Δεν ήμουν εγώ αυτός που τα έφτιαξε με άλλη" Μου είπε ξερά.
"Ούτε εγώ ήμουν αυτή που έφυγε" Είπα και γω αντίστοιχα και πήρε ο καθένας  μας τον δρόμο του.

×××××××××××××××××××××××××Επίσκεψη 2×

Στέφανος POV

Έτριψα το σβέρκο μου και γέλασα.

"Άκου εκεί θα με βγάλει από δω μέσα"

Πιπες.

××××××××××××××××××××××××××××××××××××