Sober Nights

|Ναρκωτικά|4

Εβελυν POV

" ΘΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΓΑΜΩΤΟ!" Φώναξα.
" Εβελυν είναι μεγάλο ρίσκο" Μου είπε η Εμυλι κοιτώντας τον Ντανιέλ.
" Δεν με νοιάζει! Θα ρισκάρω τα πάντα!" Πριν προλάβει να μιλήσει κάποιος, χτύπησε το κουδούνι. Ο Ντανιέλ πήγε να ανοίξει και μέσα μπήκε μια ομοδα από αγόρια.
" Ποίοι ειναι όλοι αυτοί; " Ρώτησε η Εμυλι.
" Η συμμορία του Στεφανου" Είπα με ένα χαμόγελο.

[...]

2 εβδομάδες μετά.

Εγλυψα τα χείλη μου και χαμογελασα πονηρά. Κοίταξα τα παιδιά και σημείωσα τις τελευταίες λεπτομέρειες στο χαρτί.

" Αν αποτύχουμε....την γαμήσαμε" Είπα και όλοι φαινοντουσαν αρκετά σκεπτική.

Κοίταξα το ρολόι και σηκώθηκα πάνω.

" Ετοιμοι;" Ρώτησα και όλοι μου χαμογέλασαν με σιγουριά. Τα αγόρια σηκώθηκαν πάνω και η Εμυλι έφτιαξε το φόρεμα της και στάθηκε δίπλα μου βάζοντας τα μαύρα γυαλιά ηλίου της.

Το σχέδιο ήταν απλό μα ένα παραμικρό λάθος θα τα έφερνε όλα τούμπα.

Χωριστηκαμε σε δύο αυτοκίνητα και κατευθυνθηκαμε προς την φυλακή.

Είχα άγχος. Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να βγει έξω. Φοβόμουν μα έπρεπε να ρισκάρω.

Φτάσαμε έξω από την φυλακή και ανοίξαμε όλοι τις πόρτες και βγήκαμε έξω. Έβγαλα το χαρτί με το σχέδιο του κτηρίου και το έδωσα στα αγόρια τα οποία θα βοηθούσαν στην έξοδο του Στεφανου.

" Στείλτε μου μήνυμα όταν είστε έτοιμοι" Τους είπα και εγώ και η Εμυλι μπήκαμε μέσα στο κτήριο.

Εγώ πλησίασα έναν αστυφύλακα για να με οδηγήσει στην αίθουσα επισκέψεων ενώ η Εμυλι θα φρόντιζε να απασχολήσει κάθε αστυνόμο που θα ήταν εμπόδιο στο σχέδιο μας. Της χαμογέλασα πονηρά και έφυγα από εκείνη την αίθουσα πηγαίνοντας να βρω τον Στέφανο.
Βρέθηκα στον μεγάλο χώρο και έκατσα στο συνηθισμένο τραπέζι. Αυτή την φορά υπήρχαν κι άλλες επισκέψεις στον χώρο, δημιουργώντας μια απαλή φασαρία στην αίθουσα. Ο Στέφανος εμφανίστηκε και πλησίασε το τραπέζι, με κοίταξε και έκατσε στην θέση του.

"Πάλι εδώ;" Με ρώτησε με ένα κενό βλέμμα και εγω προσπάθησα να μείνω σταθερή στην συναισθηματικη μου κατάσταση για να μην με καταβάλει η συμπεριφορά του και χαλάσω το σχέδιο.
"Ναι. Πάλι εδώ" Του είπα και εγώ σοβαρή και έβαλα τα χέρια μου πάνω στο τραπέζι.
"Γιατί;" Ρώτησε.
"Δεν με θες;" Του είπα και εκείνος με κοίταξε έκπληκτος με το θάρρος που είχα αποκτήσει πλέον. Γέλασε.
"Πως να το πάρω αυτό;" Ρώτησε πονηρά.
"Παρτο όπως θες" Είπα και του χαμογέλασα.
"Ναι. Σε θέλω." Μου είπε και στο άκουσμα αυτών των λέξεων πήρε φωτιά όλο μου το σώμα.
"Αλλά όχι εδώ" Συμπλήρωσε και εγώ πάγωσα.
"Τι εννοείς;" Ψελλισα.
"Με τρελαίνεις όταν έρχεσαι εδώ γαμωτο! Μου κάνεις κακό πως το λένε;!" Ειπε κάπως έντονα και εγώ μαζευτικα νιώθοντας να έχει φύγει όλο το θάρρος που είχα αποκτήσει πριν.

Το κινητό μου δονιστηκε. Το άνοιξα και είδα ότι ο Ρίο ένας από την συμμορία του Στέφανου μου έχει στείλει μήνυμα.

" Εβ τα πράγματα είναι δύσκολα. Το μέρος είναι σαν φρούριο! Δεν θα τα καταφέρουμε, καλύτερα να το αφήσουμε..." Διάβασα το μήνυμά και η διάθεση μου έπεσε. Έκλεισα το κινητό μου και κοίταξα τον Στέφανο με ένα θλιμμένο βλέμμα.

"Τι έγινε;" Με ρώτησε.
"Τίποτα.. " Είπα και σηκώθηκα πάνω, με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε να κάτσω ξανά κάτω.
"Μην προσπαθήσεις να με βγάλεις από δω μέσα" Μου είπε αυστηρά.
"Προσπάθησα ήδη" Του είπα και εκείνος με κοίταξε σαν να μην καταλάβαινε τι εννοούσα.
"Για αυτό ήρθα σήμερα. Και δεν ήρθα μόνη. Είχαμε οργανώσει σχέδιο αλλά από ότι φαίνεται δεν έκατσε η φάση" Είπα και εκείνος παρέμεινε σιωπηλός.
"Βαρέθηκα να είμαστε ο ένας μακρυά από τον άλλον. Είναι σαν να προσπαθείς να κόψεις τα ναρκωτικά μα ξες ότι δεν μπορείς χωρίς αυτά" Συμπλήρωσα. Εκείνος έσκυψε κοντά μου και με τον αντίχειρα του χαϊδεψε τα χείλη μου.
"Θα πάρεις την δόση σου σύντομα, μωρό μου" Είπε και μου χαμογέλασε με το πονηρό χαμόγελο του.

Σηκωθήκαμε πάνω και ο Στέφανος πλησίασε τα χείλη του στο αυτί μου.

"Μην ξανά προσπαθήσεις μικρή,θα τα καταφέρω μόνος μου" Μου ψιθύρισε και αποχωριστηκαμε για ακόμα μια φορά.

×××××××××××××××××××××××××Επίσκεψη 3×