Frozen & Tangled NL

Hoofdstuk 10

Stephanie

Het was buiten echt heel koud, en Annelynn was er van tussen met die jongen. Daarom zat ik samen met Daan op mijn kamer, ouderwets te kaartten tot het eten.

'Heb jij ook van die koude handen ?' Vroeg Daan.

Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ben tegenwoordig zelf net een kachel.'

Daan keek me niet begrijpend aan.

Ik sloot mijn handen om die van hem.

'Dat is zó handig.' Zei Daan verbaast. Ik knikte en liep naar het raam. Er klopte iets niet, maar ik weet niet waarom.

'Daan ?'

'Hmm ?'

'Je zult me nu waarschijnlijk compleet gestoord vinden, maar er is iets mis.'

'Sorry, ik volg het even niet helemaal.'

'Ik heb echt heel sterk het gevoel dat er iets helemaal fout gaat. Ik krijg het er warm van !' Daan stond op en ging naast me op het balkon staan. De sneeuw weerkaatste in het zonlicht waardoor ik het nóg warmer kreeg.

En toen gebeurde iets wat echt zó creapy was.

'Het is niet jou schuld, ik haal ons hier wel uit.'

Het leek of de stem van Annelynn door de wind in mijn oren werd gefluisterd. Alsof ze hier bij me was, maar er was niemand behalve Daan.

'Annelynn !?' Zei ik hardop.

'Steph wat is er ?'

'Daan we moeten naar koningin Elsa en koning David ! Annelynn is in de problemen, ik kan het voelen.'

Ik pakte mijn haren op en knoopte het vast aan het balkon. Zonder nadenken gleed ik vervolgens langs mijn haren omlaag. Daan haalde de knoop uit mijn haren en sprong toen gewoon naar beneden.

'Je had ook gewoon kunnen springen weet je.' Zei hij met een grijns op zijn gezicht.

Ik porde geïrriteerd in zijn buik. Alleen deed dat mijn vinger meer pijn dan zijn gespierde torso.

Annelynn

De piraten hadden mij en Sander in een ruimte onder het dek opgesloten. Het was er erg donker, er scheen op een plek licht door een luik en verder niets.

Ik ging tegen een kist aanzitten en trok mijn knieën op terwijl Sander door de ruimte ijsbeerde.

'Het spijt me echt Annelynn.'

Ik schudde mijn hoofd. 'Dat heb je al 100 keer gezegd. Het is niet erg, jij had hetzelfde voor mij gedaan.'

Sander zuchtte diep en ging toen naast me zitten. Het was even stil tot hij begon met praten.

'Je bent echt veranderd sinds de laatste keer dat ik je zag.'

Ik trok een wenkbrauw op.

'Op een positieve manier ?

Sander begon te lachen. 'Tuurlijk. Maar ook gewoon.. anders ? Ik weet het zelf ook niet precies.'

Op dat moment kwam er een dikke grote kerel beneden.

'Meissie je moet ff met me mee kome.'

Ik krabbelde snel overeind en schudde geschrokken mijn hoofd. 'Nee.'

Zonder enige twijfel trapte de dikkop recht in mijn buik. Ik greep met mijn handen mijn maag terwijl ik achterover viel. Een kreet van pijn ging uit mijn mond.

'Ben je gek geworden ?!' Riep Sander woedend. Hij kneep zijn ogen samen.

'Wie trapt er nou een meisje ?!'