Frozen & Tangled NL

Hoofdstuk 11

Annelynn

Voorzichtig gaf Sander me een kus op mijn mond en daarna keek hij me met een tevreden gezicht aan.

'Je bent echt cool.'

Het duurde even voordat ik begreep wat hij zei omdat in mijn hoofd constant hetzelde bandje werd afgespeeld.

Hij heeft me gekust

Hij heeft me gekust

Hij heeft me gekust...

Uiteindelijk wist ik weer wat te zeggen.

'Je hebt me gekust !'

Sander trok een wenkbrauw op. 'Ja, dat is de vierde keer dat je dat zegt.

Ik staarde hem met open mond aan. 'Dus ik zei het toch niet in mijn hoofd.'

'Nope. Maar het is oké, ik begrijp best dat mijn vele charmes je te veel werden.'

Ik wilde niet lachen, maar per ongeluk deed ik het wel. Het is een eigenschap die ik al jaren heb. Het gebeurt regelmatig dat ik niet wil lachen om een slechte grap, maar soms zijn ze zó extreem slecht dat ze grappig worden.

'Wat jij wil meneer de charmeur. Alleen wat gaan we nu doen ?'

Sander en ik keken om ons heen. Overal waar ik keek zag ik water, en ik had geen idee welke richting we op moesten.

Uit het niets ging Sander staan. Als een mislukte vogel sloeg hij wild met zijn armen heen en weer.

'Dus.. je imiteert vogels ?' Mompelde ik verward.

Sander liet zich terug zakken in het bootje.

'Nee. Ik testte alleen even of ik nu toevallig ook ijs kon sturen, maar helaas.'

'Ja per ongeluk overal waar je komt een spoor van ijs en vernieling achterlaten is zó veel leuker dan gewoon normaal zijn en gewaardeerd worden.' Zei ik sarcastisch.

'Zo had ik er nog nooit over nagedacht.' Zei Sander zachtjes.

Ik haalde mijn schouders op. 'Ik weet niet beter.'

Sander knikte en daarna was het stil. We zaten echt urenlang in het bootje. Af en toe hadden we een kort gesprek maar verder was het stil.

Voor de zoveelste keer ging ik voorzichtig met mijn vingers door het water toen er op mijn rug werd getikt.

'Hmm ?' Zei ik met mijn hoofd over het water gebogen.

'Annelynn kijk nou !'

Verbaasd draaide ik me om. Zonder dat ik het doorhad hadden de verschillende stromingen ons in de buurt van een eilandje gedreven. Zonder na te denken begon ik het water zo te sturen, dat ons bootje naar het strand dreef. Het koste best veel kracht en we gingen er ook niet bepaald in een rechte lijn naartoe omdat ik het watersturen nog niet geweldig beheerste. Tien meter voor de kust kwamen we vast te zitten in het zand. Sander stapte uit en tilde mij vervolgens uit het bootje.

Ondanks de schemering zag ik hoe mooi het eiland was. Het had een wit zandstrand waarop palmbomen stonden. Als je het eiland verderop wandelde kwam je in een groene jungle terecht.

'We zullen hier vanacht moeten overnachten.' Zei Sander. 'Of we zoeken daar beschutting.' Voegde hij eraan toe terwijl hij naar de bosrand wees.

Ik schudde snel mijn hoofd. Alles beter dan daar door heen gaan lopen, in het donker, met allemaal roofdieren, en spinnen..

Plotseling hoorde we geritsel in de struiken. Sander en ik keken beiden afwachtend het donker in. Sander liep mijn kant op en ging beschermend voor me staan. Ik hief mijn hand op en vormde daarin een soort stok van ijs.

Een schim stapte voorzichtig door de struiken. Het liep met kleine houterige stappen en keek toen naar me op.

De ogen werden groot van verbazing.

'El.. Elsa ? Ben.. ben jij dat ?'

Stephanie

Koningin Elsa ijsbeerde door de ruimte. Een groep wachters was naar Annelynn en Sander op zoek gegaan, maar er was nog geen nieuws.

Mijn moeder haalde een hand door haar bruine haren en liep vervolgens naar koningin Elsa toe. Ze legde haar hand hand op de schouder van Elsa.

'Het komt goed, ik weet het zeker.'

Elsa glimlachte zwak maar je kon zien dat ze niet echt overtuigd was. Elsa zette een beker op tafel en ging op een stoel zitten. Ik zag dat de beker bevroren was maar ik ging er niet op in.

Daan, Erick, mijn vader, en koning David waren met een groep soldaten op zoek gegaan.

De deuren naar de keuken gingen open en we keken allemaal tegelijk naar de deur.

'O, Sorry.' Zei Princes Anna. Ze liep de zaal in en ging naast mij in de vesterbank zitten.

'Alles goed liefje ?' Zei ze met die lieve warme stem van haar.

Ik knikte. 'Alleen een beetje bezorgd.'

Anna knikte ook en staarde voor zich uit. Hoewel ze een volwassen vrouw was had ze een kinderlijk gezicht.

Opnieuw vlogen de deuren open. Mijn vader beende met grote passen de zaal in.

'Eugéne ?' Fluisterde mijn moeder.

'Er is net een boot met piraten erop de haven in gesleept. Ze zaten allemaal vast in een meter dik ijs. Volgens omstanders zijn prinses Annelynn en die knul ook op die boot meegenomen, maar er was geen spoort van ze te bekennen.'

'En toen ?' Vroeg Anna.

'Eerst wilden de piraten niets zeggen, maar tegenover een klein bedrag wilde een matroos melden dat de jongen overboord is gegooid en dat Annelynn toen de hele boel heeft bevroren en vervolgens achter hem is aangesprongen.'

'Het water is ijskoud !' Zei ik geschokt.

Het was even stil tot koningin Elsa weer iets zei.

'Dat is voor Annelynn geen probleem. Voor haar geld, hoe kouder hoe beter.'

'En ze kan iets gemaakt hebben waarop zij en Sander blijven drijven.' Voegde Koning David eraan toe.

'We moeten ze vinden.' Zei Daan terwijl hij over een kaart gebogen stond.

'Ja maar waar ? De Oceaan is enorm.' Mompelde Kristoph.

'Maar het aantal eilanden in het gebied waar ze overboord gingen niet ! Er zijn twee eilanden waar ze met de natuurlijke stromingen van het water kunnen komen.'

Daan liet aan koning David zien wat hij bedoelde.

'De jongen heeft gelijk.' Zei David.

'Ik ga mee.' Zei ik resoluut.

'Liefje de reis is gevaarlijk..' begon Rapunzel.'

'En als er gewonden vallen is het handig als ik in de buurt ben.' Voegde ik er aan toe.

'Touché.' Fluisterde mijn vader.

Mijn moeder rolde met haar ogen.

'Goed dan.'