YUNA'S
"AHHHHHH!" sigaw ko nung biglang nagblackout. Nahihirapan akong makahinga shet. Di ako mapakali, naiiyak nako jusko!
Yeah, I have a phobia on darkness. Halos lahat naman siguro ng phobia meron ako. Ang hirap nga eh, yung sa mga simpleng bagay nalang, natatakot at natataranta pa ako.
Dali-dali namang pumunta si Mama sa kwarto ko. May dala siyang flashlight.
"Nak." ani niya. "Tahan na oh, may ilaw na. Hindi na madilim." sabi naman niya. Sa lahat ng tao sa mundo, si Mama lang ang nakakaintindi sa sitwasyon ko. Si Papa kasi ang lagi kong kasama't nag-aasikaso sakin dati. Kaso nung nawala siya, si Mama nalang ang karamay ko.
Unti-unti naman akong tumahan. "Nga pala, kailangan mong pumunta sa school bukas, di ka pwedeng umabsent sa first day of class." sabi ni Mama. Ehhh ayaw ko dun eh! Lagi nalang akong tinutukso dun.
Sinasabi nila na OA daw ako, halimaw daw ako, and anything negative about me. "Kailangan ko ba talagang pumunta ma? Pwedeng hindi nalang?" tanong ko naman. She just sighed. "Nak, kailangan mong lumabas at kumilala ng mga bagong tao, mga bagong kaibigan. Para kahit papaano, may makaintindi sayo at sa sitwasyon mo, bukod sa akin." pagpapaliwanag naman niya. Wala akong magagawa kundi ang sundin si Mama.
May makakaintindi kaya sakin? Sa sitwasyon ko? Sana nga meron. Kim Yuna, be ready for the moment of truth tomorrow.
Be ready, Yuna.
BINABASA MO ANG
𝐏𝐇𝐎𝐁𝐈𝐀 | Tomorrow Series 1
Fanfiction𝐏𝐇𝐎𝐁𝐈𝐀 [fow·bee·uh] 𝙣𝙤𝙪𝙣 ➥ an extreme or irrational fear of or aversion to something. Kim Yuna, a girl who appears to be normal, actually possess lots of different phobias. Having the fear of almost every single thing, both minor and...