YUNA'S
7 years later...
"Mommy, hey! Woohoo!" bigla akong natauhan dahil sa anak ko. Did I daydreamed again? Nag balik-tanaw na naman ba ako?
"Dad oh! Baliw na ata si mommy!" aba! ako? baliw? "Iniimagine mo na naman ba ang past natin babe?" tanong ni Soobin. "Di ko lang mapigilan babe eh. I just didn't expect that all of these are gonna happen." I said then hugged my baby boy. "Baliw ba si Mommy, Daddy?" tanong ni Sean sa kanyang daddy.
"Mukha ngang baliw na ang mommy mo, Sean." then linapit niya ang mukha niya sakin and whispered. "Baliw sakin." then he bit my ears kaya namula ako nang husto. "Punta ka lang sa kitchen pag gutom kana. Halika na, Sean. Let's go." then they left me here, alone.
By the way, Sean is my only son. Siya ang bunga ng pagmamahalan namin ni Soobin. Soobin named him kasi may kasunduan kami- Pag lalaki ang anak namin, siya ang magpapangalan. Pag babae naman, ako ang magpapangalan.
(a/n: it's the name of his dog kaya yun ang ginamit ko HAHA)
Di pa namin napagkasunduan na gumawa pa ng, you know na haha. Pero gagawa kami pag ready na kaming dalawa and kapag wala na kaming problema pa kay Sean. Medyo spg to ah HAHA.
I went to the kitchen to eat, as what Soobin told me earlier. I sat beside Soobin, and watched the two of them eat. I'm so lucky to have these two dorks in my life.
"Babe." tawag ni Soobin sakin tapos linapit ang mukha niya then he whispered me something. "Di ko na kaya, gawa na tayo ng Sean the second hihi." aba't gago to ah. "ANO??!!!!" tumakbo naman siya dahil alam niya na kung ano ang mangyayari, pero di niya ako matatakasan. "SOOBINN!!! PATAY KA SAKIN!!!" at naghabulan kami sa buong bahay. Even though na ganito kami, mahal na mahal ko sila-
I'm happy to have these two dorks in my life.
THE END
BINABASA MO ANG
𝐏𝐇𝐎𝐁𝐈𝐀 | Tomorrow Series 1
Fanfiction𝐏𝐇𝐎𝐁𝐈𝐀 [fow·bee·uh] 𝙣𝙤𝙪𝙣 ➥ an extreme or irrational fear of or aversion to something. Kim Yuna, a girl who appears to be normal, actually possess lots of different phobias. Having the fear of almost every single thing, both minor and...