Mr. Popular and I

Hoofdstuk 8 - Feestbeesten... of toch niet

Lea

Je kunt het mij niet kwalijk nemen dat ik een beetje verbaasd ben. Was hij niet degene die mij het bevel gaf niemand over onze situatie te vertellen? En nu is hij hier? Je kunt mij kleinzielig noemen, maar het is niet elke dag dat River naar mij toe komt om met mij te praten. Het is duidelijk dat Marissa hier iets van gaat denken. Ik kijk sceptisch naar zijn uitgestoken hand, waardoor zijn glimlach alleen maar breder wordt.

''Oh, dus nu speel je hard to get en laat je me niet helpen?'' Hij grinnikt, zijn wenkbrauwen omhoog getrokken.

''Ik speel helemaal niks, sukkel.'' Bijt ik terug terwijl ik zijn hand vastpak om op te staan.

Les nummer één Lea: nooit een jongen vertrouwen. Zijn grip om mijn hand verslapt voor een nanoseconde en ik ervaar een mini hartaanval wanneer ik weer richting de grond denk te vallen. Hij begint direct heel hard te lachen, waarschijnlijk door mijn geschokte gezichtsuitdrukking. Gelukkig wordt zijn grip om mijn hand weer strakker, net voordat mijn bips de grond kan raken. Dit keer trekt hij me helemaal overeind, tot ik weer stevig op beide voeten sta.

''Help mij om te herinneren dat ik je nooit meer moet laten helpen,'' Ik maak mijn ogen tot spleetjes, maar hij is nog steeds te druk met lachen om het te zien.

''Wacht...'' Onderbreekt Marissa's stem ons. Ik draai me naar haar om. ''Bood jij zojuist je hand aan Lea aan om haar omhoog te helpen?'' Ze wijst naar River, haar ogen nu gefocust op een punt op de grond voor haar, alsof ze goed moet nadenken over wat ze gaat zeggen. ''En noemde jij hem zojuist een sukkel?'' Dit keer wijst ze naar mij, haar wenkbrauwen opgetrokken. Het is overduidelijk dat ze erg verbaasd is.

''Ja.'' Antwoorden River en ik in koor.

We kijken elkaar aan, een vlaag van schaamte op mijn gezicht, een vlaag van leedvermaak op de zijne, en draaien onze gezichten dan richting Marissa.

''Sorry hoor, misschien ben ik wel compleet gestoord, maar mis ik iets...?'' Ze zwaait met haar handen door de lucht wanneer ze praat en kijkt ons nu beiden aan. ''Want de laatste keer dat ik heb gecheckt waren jullie niet echt...'' ze pauzeert even voor een goede uitleg, ''bekend met elkaar.''

''Je hebt het haar niet verteld?'' Hij draait zich weer richting mij.

''Jij vertelde me het aan niemand te vertellen, weet je nog?'' Antwoord ik, mijn toon scherp.

''Maar ik dacht niet dat je naar me zou luisteren.''

''Hallo?'' Roept Marissa, haar handen vliegen nu nog sneller door de lucht.

Ik zucht en draai me weer om naar Marissa. ''Herinner je je die man Malcolm nog, van gisteravond?'' Vraag ik. Wanneer ze haar hoofd knikt, ga ik verder. ''Ehm tja, hij is Rivers vader...'' Zodra ik het grote ''geheim'' onthul, valt haar kaak naar beneden.

Haar wijsvinger is gestrekt en wijst mijn kant op. ''Dus, jij... woont samen met hem.'' De vinger gaat aarzelend richting River.

River en ik knikken beiden.

In een paar seconden tijd, klampt ze haar hand voor haar mond in schrik en vermaak. Daar gaat haar dramatische reactie. Waarom heeft ze in godsnaam haar theaterklassen laten vallen?

''Ja, groot hoo haa, het stelt niks voor. Kom, laten we gaan.'' Zeg ik tegen Marissa terwijl ik de neus van de auto een klapje geef en richting de passagiersstoel loop.

''Wacht!'' Roept River en hij volgt mij rondom de neus van de auto.

Tegen de tijd dat hij bij mij is, zit ik al comfortabel in de passagiersstoel. Net wanneer ik de autodeur dicht wil trekken, houdt hij hem stevig vast. Mijn ogen spotten zijn biceps, die goed zichtbaar zijn door zijn strakke T-shirt en ik voel een rilling door mijn lichaam gaan.