18) The Ring

263 9 0
                                    

Haii gaiss.. CPD try untuk u gaaiss jugak.. Sbb dah lama tak karang.. Tapi cerita Kay & Khal masih bermain2 di fikiran.. Cuma tak sempat utk d tulis kat wattpad je..
CPD cuba utk abeskan story depa..

Xoxo ~ CPD 💋

"U fikir apa tu Khal?" Sekali lagi aku ulang soalan yang sama kepada Khalish Haidar. Reaksinya masih sama.. Terserlah wajah kemurungan? Sedih? Tapi mengapa? Sepatutnya wajah itu harus bersorak kegembiraan.. Ini yang dia tunggu.. Perpisahan.. Tak terikat lagi dengan ikatan pertunangan antara aku dan dia.. Sepatutnya yang sedih itu aku.. Sepatutnya yang nampak kecewa itu patutnya aku.. Bukan Khalish Haidar.. Ini sebaliknyaa.. Aku pula yang tampak gembira dan tenang.. Khalish yang berubah air mukanya.. Terkejut barangkali aku rasa.. Tak sangka semudah itu.. Aku mampu yakinkan mama dan papa.. Malah seluruh ahli keluarga aku..

"I oke Kay.. Cuma terkejut sikit! Tak sangka I .. Parents u boleh terima.. Kalau tau begini.. Dari awal kita dah terangkan.. Hehe.. "
Terang Khalish pada aku.. Aku pandang wajahnya.. Kenapa renungan itu nampak lain.. Kenapa apa yang dia beritahu itu.. Lain rasanya.. Pelik.. His look weird! Sangat pelik.. Macam sedih.. Kecewa? Kecewakah dia atas tindakan aku ini? Sedangkan yang beria-ria sebelum ini adalah dia..

"Khal i rasa kita patut terangkan pada your parents pula.. Sebab tak guna ikatan pertunangan kita ini.. Untuk side family i.. Memang dah oke.. Infact acik akan gantikan i.. So the wedding still going.. Tapi pengantin bertukar laa.. Hehe.. I rasa untuk side u.. Better tukar bride je Khal! Hehe.. Dari i tukar ke Hana.. Better kan Khal? " Kataku pada Khalish Haidar.. Aku cuba menutup segala kesedihan di hati.. Aku cuba ceriakan wajahku sehabis boleh.. Aku tidak mahu Khalish sedar akan gelora hati ku ini.. Kesedihan atas keputusan memutuskan pertunangan antara kami.. Kesedihan untuk menerima hakikat kehilangan Khalish Haidar.. Perit. Dia memandang aku.. Pandangan yang berbeza kali ini.. Antara kami sepi.. Tiada balasan jawapan dari Khalish Haidar.. Bukan ini yang aku harapkan.. Aku mahu sebuah kegembiraan dari wajahnya.. Bukan renungan yang aku sendiri sukar untuk tafsirkan..

"U dengan Hana oke?"
"Kenapa u nampak lain neh?"
"U tak sihat ker Khal? U look different.. " sekali lagi aku ajukan soalan kepada Khalish.. Dari duduk bertentang dengan Khalish Haidar.. Aku ubah posisi dudukku.. Kini aku betul-betul berada disebelahnya.. Entah apa yang merasuk aku.. Atau aku terlebih prihatin kali ini? Dengan slumbernya aku terus memegang dahi Khalish Haidar..

"Tak demam pon Khal.. I ingat u demam tadi.. Tak panas pon badan u neh.. " sempat lagi aku bercakap sebegitu, sebelum aku tersedar yang aku sudah terlebih prihatin.. Tangan cepat- cepat aku tarik.. Awkward.. Dan Khalish Haidar masih sama.. Masih memandang pada pandangan yang sama.. Dia menoleh ke arah aku.. Aku tunduk melihat jariku.. Aku genggam erat keduanyaa.. Cincin pertunangan kami masih lagi di jari manisku.. Aku tarik cincin dijariku ini.. Lalu aku serahkan kepada Khalish.. Cincin bertukar tangan..

"'Maya Kirana"
Aku toleh ke arah Khalish Haidar
"Look, u tak perlu pon pulangkan cincin ini.. Ini cincin u! Once dah di jari U.. Selamanya U punya.. Memang i akui.. I sakit hati sangat time Mommy suruh i pilihkan cincin untuk U dulu.. Kalau boleh I tak mau terlibat langsung.. Tapi still Mommy paksa I untuk I sendiri pilih dan beli.. Kata Mommy yang bertunang itu U dan I.. Then cincin u ini.. Pilihan I.. Walau masa itu I sakit hati sangat.. Tapi I tetap pilih yang terbaik buat U.. Dan i rasa ini yang terbaikk.. " kata Khalish Haidar sambil memandang aku.. Cincin pertunangan kami masih dipegangnya.. Ditenungnya cincin itu..

"K&K "
"Memang I sengaja engrave K&K .. Macam
simbolik nama U dan I.. Ntah apa i fikir masa itu.. Tapi memang benda tu  dengan sendiri terlintas untuk i ukir nama kita di situ.. Huruf  K.. Khalish Kirana.. " pelik kan.. Padahal masa itu.. I memang sakit hati dengan U.. Tapi bila i terpandang cincin ini.. I suka.. Dan i yakin u pon akan suka pilihan i ini.. Terang Khalish Haidar sambil menunjukkan cincin pertunangan kami ke arah ku..

K&K .. Sudah aku agak maksud ukiran di cincin pertunangan ku itu.. Tapi yang aku tak sangka.. Cincin ini dibeli sendiri oleh Khalish Haidar.. Sungguh aku tak sangka.. Selama ini mati-mati aku ingat Mommy Khalish  yang pilihkan cincin ini.. Sebab cantik sangat.. Aku sayang sangat cincin ini.. Tapi.. Cincin ini bukan hak aku lagi.. Pertunangan kami pun sudah tiada makna lagi.. Lebih baik pulangkan kembali kepada tuannya.. Sedih.. Aku pandang Khalish Haidar.. Hanya gelengan kepala sahaja yang mampu aku beri ketika ini.. Tiada perkataan yang mampu aku keluarkan.. Tersekat ..

"Untuk U cincin ini.. Milik u.. Memang i belikan untuk U.. Dan i nak tau.. Hana pon tak pernah dapat cincin dari I.. Pelik kan Kay.. I bercinta bagai nak gila dengan Hana.. Tapi i sekali tak pernah hadiahkan dia cincin.. Sebab cincin ini macam simbolik.. Bila i dah ready untuk jadikan dia isteri.. Baru i akan hadiahkan yang paling istimewa untuk dia.. Tapi dengan U.. Walau i sakit hati.. Mommy bising- bising dekat i.. Tetap i pergi pilih sendiri jugak untuk U.. Malah i lagi cerewet dari Mommy i rasa.. It's yours Kay.. Walau kita dah tiada apa- apa.. Cincin ini masih hak U.. Anggap hadiah I buat U.. Sepanjang enam bulan kita bertunang ini.. " Khalish Haidar berkata sambil menarik tangan ku.. Cincin yang tadi dipegangnya, terus disarungkan di jari manis ku.. Aku pandang cincin yang kini di jariku.. Aku pandang Khalish Haidar yang masih merenung jariku.. Dia masih lagi memegang tanganku.. Rasa apa ini.. Rasa perit yang tak terungkap.. Khalish tolonglah.. Jangan diuji lagi rasa hati ini.. Aku dah cukup penat berlawan dengan perasaan sendiri..

"Khal.. I tak boleh terima cincin ini.. "
"Cincin ini bukan lagi hak i.. Pertunangan kita pun dah berahkir.. Takkan i nak pakai lagi cincin ini.. Nanti apa kata family i.. Family u.. Nanti mereka ingat I tak move on lagi pula.. Still harapkan u.. Hehe.. " kataku dalam nada ketawa .. Cuba menutup rasa hati.. Gugup! Khalish Haidar.. Perlu ke kita berpegangan  tangan sekarang ini?? Aku tarik perlahan tangan yang dipegang Khalish Haidar.. Cincin aku tarik keluar.. Aku letak di tapak tangannya.. Semuanya dah berakhir Khal.. Itu yang aku ucapkan.. Terima Kasih untuk enam bulan ini.. Hanya senyuman manis yang mampu aku hadiahkan.. Sungguh.. Aku tak kuat..

"I rasa kita patut pergi jumpa parents u hari ini jugak.. I akan explain baik-baik dekat mereka Khal.. I kan dah janji.. I akan berada di side u.. I akan depends u.. I promise.. U dan Hana akan berkahwin nanti.. " demi Khalish Haidar.. Ini janji yang pernah aku pegang.. Bahagia akan datang.. Jika orang kita sayang bahagia.. Bagaimana aku mampu lepaskan Iskandar dahulu.. Kenapa tidak Khalish.. Bahagia akan datang kemudian Kay! Senyum.. Ini sahaja yang aku mampu..

" Maya Kirana"
" Boleh tak simpan sahaja cincin ini.. U tak nak u buang je.. Tapi i takkan ambil balik.. Tentang my parents .. U ikut i.. Kita sama- sama explain.. "
"I tak tau apa yang akan jadi lepas neh.. I akan kahwin dengan Hana or tak.. Tapi yang pasti.. I rasa lain bila u minta putus tunang.. Tambah bila nak pulangkn balik cincin ini.. "
"Lost" Khalish Haidar berkata sambil memandang aku..

Lost? Apa maksud lost tu Khalish ? Errmmm.. Kenapa perlu ada ayat begini? Kenapa perlu bagitahu aku tentang cincin ini.. Kenapa? Nak aku lagi rasa tak mampu tinggalkan dia ke? Aku pegang cincin pertunangan kami ini kembali.. Entahh mengapa.. Aku sarungkan kembali di jari manisku..

"Cincin ini memang sesuai untuk U Kay.. Dah lama i nak cakap.. Dari hari i tengok cincin ini.. I yakin.. Memang sesuai untuk U.. Simpan la.. Walau kita dah tak bertunang lagi.. Walau tiada apa antara kita.. Kita still kawan.. "
"Kay.. Jangan prihatin dengan I macam u buat tadi.. Jangan .. "

Sepi antara kami.. Khalish Haidar dan aku Maya Kirana.. Hanya pandangan sepi antara kami..

Semuanya Kerna DiaTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang