orman yangınları çıkarıyorsun | chanbaek

kolay fişeklenirsin, delisin sen

Dolu Kadehi Ters Tut - Biraz Delisin

   Chanyeol'e ilk patlayışım 1 Kasım 2016'da oldu. Dedemin cenazesi için 1 haftalığına kasabaya gelmiştik, dönmemizden bir gün önce ve cenazede ettiğimiz kavgadan üç gün sonra oldu bu patlama. Oraya gitmeden önce tüm arkadaş grubumun arkamdan dedikodu yaptığını öğrenmiştim, zaten bir de önceki yıl sevgilim beni bir sürü kişiyle aldatmıştı ve üstüne terk edilmiştim, sonra okulda adımı çıkartıp milleti bu ibne diyerek üzerime salmıştı, zorbalığa uğramaktan mahvolmuştum ve arkadaşlarımın da böyle bir şerefsizlik yaptığını görmem beni delirmeye bir adım daha itmişti.

   Cenazedeki kavgadan sonra tüm hatlarım koptu, inanılmaz bir biçimde içime içime öfkemle kanadım ve kimseye belli etmemek için kendimi sıkmaktan tırnak etlerimi paramparça ettim, yine de konuşmadım. Chanyeol her nasıl olduysa halimi fark etmiş ve ben istemediğim halde başıma gelip bana benim hislerimi anlatmış, kalbimdeki dağınıklığın gözlerimden okunduğunu söylemişti. Bunu yüzlerce kez söyleyebilirim, birinin gelip beni bana anlatması, hele de bunun hayatıma dair bir şey söylemeye hakkı olmayan insanların yapması beni çok kötü sinirlendirir, haliyle sinirlendim ve patladım ben de.

   O güne dek birbirimizin burnundan getirmiş olsak da o gün ilk defa suratına karşı ondan nefret ettiğimi haykırdım, çok fena afalladı ve diyecek hiçbir şey bulamadı, afallamış olması beni daha da gaza getirdi ve ben ondan ne kadar nefret ettiğimi çığlıklar ata ata ona söyledim ama hiç vurmadım, ona hiç yaklaşmadım, sadece suratına doğru deliler gibi bağırdım ve o da öylece durup benim bağırmamı dinledi. Ne gözlerini şaşkınlıkla kırptı, ne gülümsedi, ne sinirlendi ne de üzüldü, bomboş baktı bana. Ben ne zaman sustum ve dediğim şeyleri düşünmeye başladım, ne zaman dönüp gitmeye hazırlandım işte o sırada bana, "Arkadaş dediğin kişinin her zaman seni sırtından vurma ihtimali vardır, beklemediğin bir anda seni yerle bir edebilir, ama düşmanının seni kırmaya fırsat kolladığını bildiğin için beklenmedik bir anda vurulmazsın," dedi, o sırada bana suratına her baktığımda hatırlayacağım ve hayatım boyunca asla unutmayacağım bu cümleyi kurdu. 

   O gün dediklerim bir daha hiç konuşulmadı, hiç bahsi açılmadı. Ben şehre döndükten sonra grupta konuşurken bahsini açacak diye bekledim, biz ikimiz mesajlaşırken de ha söyledi ha söyleyecek dedim, aylar geçti yine de söylemedi. Ve o günden sonra her nasıl olduysa ne zaman içimde duygularımla bir savaş veriyor olsam bunu fark etti, gerek mesajla gerek de yüz yüze, hatta telefonla beni arayarak bile ona patlamama neden oldu. Patlamamı sağladı demiyorum çünkü bu benim için iyi bir şey değil, şahsen bu durumu sevmiyorum, o yüzden neden oldu diyorum ve demeye devam edeceğim. Bütün bunları yaparak neyi amaçladığını gerçekten bilmiyordum, hiçbir zaman ona sormayı düşünmedim, hem istemediğimden hem de nedenini öğrenmekten korktuğum için. Bazı şeyler bilinmeden kalmalıydı, cehalet mutluluktur sözü böyle durumlarda gerçekten doğruydu.

   Chanyeol o soğuk pazartesi gecesinde hep yanımda kaldı. Yeni odamı eskisinden de konforlu bulmuş olacak ki gayet memnundu da halinden. Gecenin bir yarısı tam kabusun ortasındayken pata küte bir sesle uyandım tabii, sonra korkuyla dönüp baktım ki aptal sandalyede uyuyakalmış ki sandalyem zaten ufacık bir şey, iyice geriye yaslandığı için sandalye kırılınca kafa üstü yere çakılmış. Uykulu uykulu kahkahalarla güldüm tabii, tüm üzüntüm falan her şeyim uçtu geçti onun acıyla inildemesini görünce.

   Kırık sandalyemi hiç umursamadan öylece ona baktım, "Yerde oturarak mı sabahlamayı düşünüyorsun yoksa gidecek misin?" dedim başka hiçbir seçenek sunmadan.

   Odamın ışığı açıktı, ışığın altında parıldayan saçlarını karıştırıp bön bön bana baktı ve gitmeyeceğini söyledi. Ben de uykuya bir an önce geri dönmek istediğim için arkamı dönerek tekrar yorganın altına girdim ama uyumadım, gözlerimi kapatıp öylece dururken ne yapacağını merakla bekledim. Bir şey yapmadı. Çok uzunca bir süre hiçbir şey yapmadı, ne odanın ışığını kapattı, ne sandalyeyi düzeltmeye çalıştı ne de yerinden kalktı.