Arkadaşlar Arsen aşırı abartı bi karakter bazen yoğamına falan diyeceksiniz ama aldırış etmeyin ben onu öyle seviyorum skflasfsd gerçekten uzak yani onun uyarısını baştan yapayım :D
<<<<<<<<<
Sabah her zaman kalktığı saatte gözünü açtı Arsen. Üstündeki bol gelen kıyafetlere baktıktan sonra nerede olduğunu idrak etmeye çalıştı. Kendi kıyafetlerini yatağın kenarında görünce derin bir nefes aldı. Babasından son kalandı onlar. Özenle sarıldı kıyafetlere.
Yabancı olduğu bu evde temkinli adımlar atarak odadan çıktı. Babası onu buraya gönderdiğine göre, o da güvenebilirdi evdekilere. Babası olsa onu çalıştıracağını düşündüğü için, ölse bile babasına ihanet etmemek, onun sözlerini dinlemek için bahçeye çıktı. Evin bodrumu varsa da bilmiyordu o yüzden bahçede çalışacaktı.
Bahçede gezen adamlar kızı görseler de seslerini çıkarmadılar. Onlara verilen emir dışarı çıkmasını önlemekti. Kız dışarıya çıkmadığı sürece ona dokunmamak için emir almışlardı.
Arsen emin adımlarla yere bastı. Sanki babasıyla çalışıyor gibi, gözlerini kapattı. Kulaklarında babasının sesini duydu. "Kendini nasıl savunman gerektiğini biliyorsun Arsen."
Hayali bir rakip yarattı kafasında. Aklına gelen Ali'yle içi cızladı. Evdeki adamlardan çok farklıydı Ali abisi. Ona daha yakındı, gerçek bir abi gibi davranırdı Arsen'e. Onu son görüşü olduğunu bilse bodrumdan ayrılmadan önce sarılırdı ona.
Sanki biriyle dövüşüyor gibi hareket etmeye başlamıştı. Yandan yediği yumruktan kaçınmak için eğilip kendi yumruk atmıştı. Kimse ne yaptığını anlamamıştı. Sadece Arsen anlıyordu kafasındakini, sadece Arsen görüyordu yarattığı rakibi.
Tahsin uyuyamamıştı. Güneşin doğmasıyla doğrulmuş, pencerenin önüne oturmuştu. Bahçede kızı görünce kaçacağını sanıp telaşlanmış eli telefonuna gitmişti. Ama kız bahçenin ortasında durunca, o da durmuştu.
Kızı izlerken ne yaptığına anlam verememişti. Sanki biriyle dövüşüyor gibiydi. Gözleri kapalıydı. Belki de iki saat boyunca aynı hareketleri tekrarladı kız. Bir kere bile yoruldum diyerek durmadı. Bir kere bile dinlenmedi. Bütün ev halkı kalmış, kahvaltıya gitmek üzere aşağı inmişlerdi. Evin kuralı vardı, kahvaltı akşam yemekleri hep beraber yenecekti. Yediden yetmişe, her yaşın uyması gereken bir kuraldı bu.
Salondaki camekandan bahçe görünüyordu. Evde çalışanların gece olanlardan haberi olmadığı için kızı garipsemişlerdi. Kahvaltı sofrası hazırlandı, Tahsin'in 3 çocuğu, 2 gelini ve 6 torunu sofraya oturdu.
"Ben çağırırım." Dedi Tahsin bahçedeki kıza bakarak. Camekanı açıp bahçeye çıktı.
"Arsen." Dedi kızı durdurmak için. Kız durdu. Gözlerini açarak karşısındaki dikilen adama baktı. "Hadi güzel kızım, gel bir şeyler ye."
Kafasını iki yana salladı Arsen. Hiçbir şey yemek istemiyordu.
"Olmaz böyle. Açsın biliyorum. Eğer yemezsen seni zorla doktora götürürüm." Kimsenin ona dokunmasını istemeyen Arsen'in gözleri kocaman açıldı. Gitmek istemiyordu o yüzden sessizce adımladı masaya doğru.
Dün gördüğü yüzleri hatırlıyordu. Görmediklerine ise sesini çıkarmadı. Sessizce ona gösterilen masaya oturdu. Ağzını bıçak açmıyordu. Önüne konan tabaktaki yiyeceklere baksa da yiyemedi.
Normalde cıvıl cıvıl olan kahvaltı bugün sessizliğe boğulmuştu. Kimse konuşmuyordu. Arsen'e yaşı en yakın olan çocuk ondan iki yaş büyük Kaya'ydı. Ortamdaki ağırlığın farkında olduğundan tek kelime edemiyordu. Gece sesleri duymuştu ama zorla odasına gönderilmişti. Neler olduğunu bilmiyordu ama karşısındaki kızla bir ilgisi olduğunu biliyordu.
