jaemin sorunu çözülememişti, jeno büyüdükçe sevgisinin çoğaldığını hissediyordu. bunu babalarına söylemese de jaehyun ve doyoung onun jaemin'i unutmadığını biliyorlardı.
artık liseye geçip yeeun ile farklı okullara gittiklerinden dolayı yeeun jaemin'in çocukluk aşkı olarak kalmıştı sadece. en azından bu jeno'nun içini rahatlatıyordu.
yine aynı güneşli havaya uyanmıştı jaehyun. olduğu yerde kollarını ve bacaklarını açarak gerindi. yanına baktığında doyoung yoktu, çoktan kafesine gitmiş olmalıydı. onun da kalkıp çalışmak için şirkete gitmesi gerekiyordu, ne kadar bunu istemese de.
sıcak yatağından kalktı ve mutfağa indi. çocuklarla doyoung'u kahvaltı tabakları hala masada duruyordu, aceleyle çıkmış olmalılardı. o da geç kalmamak için hemen bir şeyler atıştırdı ve takım elbisesini giyerek evden çıktı.
şirkete vardığında kapıdaki güvenliklere selam vererek içeri geçti. odasına geldiğinde takvimini kontrol etti ve bugün tamamen boş olduğunu gördü, rahatlamıştı. bu yüzden bilgisayarını açarak dosyalarını düzenlemeye karar verdi. iş ile ilgili birkaç dosyadan sonra aile fotoğraflarının olduğu albüme girdi. bu sırada birisi kapısını çalmıştı. girin diye seslendi ve kapı açıldı, eşi elinde poşetlerle gelmişti. jaehyun onu görünce yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirdi ve ayağa kalkarak onun yanına gitti.
doyoung elindeki poşetleri çalışma masasının üzerine bıraktı ve yanına yaklaşan jaehyun'a kocaman bir sarılma, daha sonra küçük bir öpücük verdi. bu jaehyun'un bütün modunu yükseltmişti. doyoung'a sarılıp kafasını onun boynuna yerleştirmek hayatında en sevdiği aktivite olabilirdi.
birlikte doyoung'un getirdiği poşetlerdeki yiyecekleri yediler ve doyoung bugün kafede olanlardan bahsetti. bu sırada akşam olmuştu, mesai saatleri bitmişti ve çalışanlar evlerine gitmeye başlamıştı. jaehyun da kalkıp ceketini giydi, çantasını aldı ve odadan beraber çıktılar.
