The ugly girl

part 18

Έφτασα σχολείο και πήγα και βρήκα τη Μελοντι

-" τι εγινε;" Με ρώτησε

-" είναι μΑλακάς αυτό έγινε" απάντησα φανερά εκνευρισμένη

-" τι ήθελε να σου πει;"

-" τις ασυναρτησίες του πάλι λες και δεν ξέρεις τον στέφανο"

-" τέλος πάντων μην του δίνεις σημασία. Στον άλλον θα πεις για το φιλί;" Με ρώτησε η Μελοντι

-" Δεν ξερω τι θα κάνω. Αλήθεια έχω φτάσει σε αδιέξοδο με όλα αυτά. Θα δω τι θα κάνω" της είπα και σηκωθήκαμε και πήγαμε στη τάξη

Όλοι ασχολούνταν με την αλλαγή μου. Άκουγα ψιθύρους και σιγομουρμουρισματα. Σε άλλους άρεσε σε άλλους πέρασε αδιάφορο ενώ σε άλλες δεν άρεσε καθόλου που αυξήθηκε ο ανταγωνισμός. Σημασία έχει όμως το τι αρέσει σε εμένα.

Την υπόλοιπη μέρα ο Στέφανος δεν ήρθε σχολείο. Δεν ξερω που πήγε. Μόλις σχολασαμε γύρισα σπίτι με τη Μελοντι. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και η μέρα μου κύλισε ήρεμα όπως κυλάει τον τελευταίο καιρό

Πέρασαν 3 μέρες και δεν είχα νέα το Στέφανου. Ούτε σχολείο ερχόταν. Ούτε στην πλατεία πήγαινε με τα παιδιά. Ούτε έκοβε βόλτες με το αμάξι.  Νιώθω λίγο περίεργα. Φοβάμαι μήπως έχει πάθει κάτι. Αλλά τι φοβάμαι; Ο Στέφανος είναι ο γνωστός Στέφανος. Θα είναι μαζί με καμία γκόμενά

Η ώρα ήταν 11 και εγώ χάζευα στο λάπτοπ. Ξαφνικά χτύπησε το κινητό μου. Ήταν απόκρυψη.

Εγω: παρακαλώ

Στέφανος: Ροζανα

Εγω: Στέφανε πας καλα που είσαι τόσο καιρό;

Στεφανος: Ροζανα μπορείς να έρθεις κάπου σε παρακαλω;

Σε παρακαλω; πρώτη φορά μου λέει σε παρακαλω ο Στέφανος. Ακουγόταν περίεργος. Πολύ περίεργος. Έως και φρικαρισμενος θα έλεγα

Εγω: Ναι πες μου που

Αφού μου είπε πως να πάω σηκώθηκα και ντύθηκα. Προσπάθησα να πάω ησυχία για να μην με καταλάβουν.

Αφού περπάτησα για 10 λεπτά περίπου έφτασα σε ένα λοφο τον οποίο αν ανεβαίνεις έφτασες στο πιο ψηλό σημείο της πόλης. Εκείνος με περίμενε με το αμάξι στους πρόποδες. Μπηκα στο αμάξι και χωρίς να πει κάτι αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το λόφο μέχρι που φτάσαμε στην κορυφή.

-" είναι υπέροχα εδώ" είπα και κάτσαμε σε ένα βράχο

Έβγαλε 2 μπύρες από το αμάξι και μου έδωσε τη μια