The ugly girl

Part 1

- "Ροζανα....ξύπνα γλυκιά μου"
- "5 λεπτα ακόμα βρε Σμαρώ"
- "Σήκω κοριτσάκι μου σε λίγο θα" ερθει η μεταφορική να πάρει τα τελευταία πράγματα και θα πρέπει να φύγουμε
- "πωωω καλαα"
-"Αντε θα φωνάζει  ο πατέρας σου. Ξέρεις πόσο τυπικός είναι στα ωράρια. Άντε άντε "

Ο πατέρα μου ονομάζεται Πέτρος και είναι στέλεχος σε μια από τις μεγαλύτερες χρηματιστηριακές εταιρίες της χώρας.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε πολύ στενές σχέσεις. Δουλευει πολλές ώρες και είναι πολύ κλειστός σαν χαρακτήρας. Θέλει να τηρεί κατά γράμμα τους τύπους. Να φανταστείτε θέλει να μιλάω στη Σμαρώ στον πληθυντικό κάτι που γίνεται μόνο όταν είναι μπροστά εκείνος.

Πριν λίγους μήνες πήρε αύξηση στην δουλειά του γεγονός που έφερε μεγάλη αναστάτωση στη ζωή μου καθώς θα χρειαστεί να αλλάξω πόλη και περιοχή.

Η Σμαρώ είναι το στήριγμα μου. Πάντα δίπλα μου σε οτι και αν συμβεί στη ζωή μου. Βλεπετε η μητερα μου πεθανε στη γεννα και έτσι πήρε Εκείνη το ρόλο της. Εκείνη μεγάλωσε και τον πατέρα μου καθώς η γιαγιά μου δούλευε πολλές ώρες με τον παππού μου. Είναι αρκετά ηλικιωμένη πλέον. Και οι δύο την έχουμε παραπάνω από μητέρα μας. Δεν έκανε ποτέ οικογένεια για να υπηρετεί εμάς. Όμως όπως λέει και εκείνη έχει την καλύτερη οικογένεια που θα μπορούσε να έχει. Έχει ένα γιο και μια κόρη.

Όσον αφορά Εμένα.... Είμαι η Ροζανα Παλαιολόγου και είμαι το πιο άσχημο κορίτσι στο κοσμο......

Από μικρή πάντα ήμουν διαφορετική από τα παιδάκια της ηλικίας. Ήμουν πάντα το ευάλωτο ανασφαλής κοριτσάκι που τι έκαναν πάντα ότι ήθελαν. Στο Δημοτικό τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά. Άλλος ήμουν το θύμα όπου όλοι με έκαναν ότι ήθελαν. Στο Γυμνάσιο όμως άρχισε η κόλαση. Πάντα με κορόιδευαν άλλες φορές επειδή φορούσα γυαλιά άλλες φορές επειδή φορούσα σιδεράκια. Και ποτέ δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Γιατί να κοροϊδεύουν εμένα. Τόσα κορίτσια φορούσαν σιδεράκια. Τόσα κορίτσια φορούσαν γυαλιά. Γιατί ΕΜΈΝΑ....

Η Σμαρώ πάντα έλεγε πως είμαι πανέμορφη. Κόκκινα μαλλιά, μελί μάτια, τέλειες αναλογίες..... αν όμως ίσχυαν όλα όσα έλεγε η Σμαρώ τότε γιατί....Γιατί η ζωη μου ήταν απαίσια;

Πότε δεν είχα φιλες. Στην αρχή προσπάθησα να αποκτήσω όμως άκουγα σχόλια του τύπου "σιγά μην κάνουμε παρέα με το φυτό" ή "κοίτα πως είναι η καημένη. Μα καλά σαν γρια ντύνετα" οπότε σταμάτησα.

Τον τελευταίο χρόνο βέβαια έχω αρχίσει να συμβιβάζομαι με όλη αυτή τη κατάσταση. Άλλωστε από Όταν πήγαμε λύκειο τα παιδιά βαρέθηκαν να ασχολούνται μαζι μου και έτσι απλά περνούσα αδιάφορη σε όλους. Ευτυχώς δηλαδή. Είχα βαρεθεί να είμαι το κέντρο της προσοχής όλων.

Όμως τώρα φτου και απο την αρχή. Νέα πολύ νέο σχολείο νέες κοροϊδίες. Δεν θελω δεν θελω δεν θελω. Θα ειμαι η καινούργια. Όλοι ασχολούνται με την καινούργια. Δεν θα αντέξω να ξαναζήσω όλο αυτό. Δεν θα αντέξω άλλο bullying....

Σηκώθηκα, ντύθηκα και πακετάρησα τα τελευταία πράγματα. Θα μου λείψεις το σπίτι μου.  Εδώ μεγάλωσα. Όμως το δωμάτιο μου όχι. Δεν θα μου λείψει. Καθόλου. Σε αυτούς τους 4 τοίχους πέρασα 17 χρόνια κλαιγοντας.  Μπορεί να φαίνομαι απαισιόδοξη όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω την ελπίδα πως εκεί που θα πάμε θα είναι καλύτερα.

Αφού τελείωσα με τα πράγματα κατέβηκα κάτω όπου η μεταφορική είχε ήδη φτάσει.

- "Καλημέρα πατέρα"
- "Καλημέρα δεσποινίς" μου είπε ο πατέρας μου με αυτό το συνηθισμένο αδιάφορο και ψυχρό ύφος του

Πολλές φορές πιστεύω πως με μισεί. Πώς με θεωρεί υπεύθυνη για το θάνατο της μητέρας μου. Και εγω με θεωρούσα για πολλά χρόνια. Πλέον πιστεύω πως άμα ήταν γραφτό της να πεθάνει θα πέθαινε και αν δεν είχα γεννηθει.

Αφού η μεταφορική φόρτωσε και τις τελευταίες κούτες μπήκαμε και εμείς στο αμάξι μας και ξεκινήσαμε. Έβλεπα τις εικόνες της παλιάς μου γειτονιάς και το μόνο που θυμώνουν ήταν στεναχώριες και κλάματα. Ελπίζω η ζωη μου να φτιάξει. Ελπιζω να μην ξανακλαψω....

Μωράκια μουυυ
Δεν ξέρετε πόσο πολύ μου λείψατε αυτούς τους δύο μήνες που λείπω από το wattpad. Ζητάω ταπεινά συγνωμη αλλά γύρισα με μια πολύ δυνατή ιστορία.

Θα ανεβάσω 1 part τη βδομάδα σίγουρα και μπορεί και 2 κάποιες φορές άμα έχω χρόνο

Επίσης αποφάσισα να σας βάζω κάθε φορά από πάνω το τραγούδι που ακούω όταν γράφω το part

Αυτά από εμένα. Μέχρι το επόμενο part. Φιλακιααααα