The ugly girl

part 3

Πήγαμε με τη Μελοντι στο pet shop και αφου είδαμε πολλά και διάφορα σκυλάκια αποφασίσαμε να αγοράσω ένα μαλτεζ. Αφού του πήραμε τα απαραίτητα όπως τροφή σπιτάκι κλπ πήγαμε στο σπίτι. Βάλαμε το σπιτάκι του στο κήπο και αρχίσαμε να παίζουμε μαζί του. Ξαφνικά βγήκε ο μπαμπάς από το σπίτι

-"δεσποινιδες" είπε με αυστηρή φωνή και οι δύο σηκωθήκαμε απότομα και το κοιτούσαμε. Η με κοντό φάνηκε λίγο τρομαγμένη

-" Ροζανα ποια είναι η κοπέλα;"

-" Εε είναι η κοπέλα που μένει δίπλα μας"

-" Γεια σας με λένε Μελοντι και μένω με τους γονείς μου στο διπλανό σπίτι. Ειμαι φίλη της Ροζανας" είπε και του έδωσε το χέρι του σε μια ευγενική χειραψία. Εκείνος απλά της έγνεψε και μπήκε μέσα στο σπίτι. Η Μελοντι με κοίταξε με ενα παραξενεμενο ύφος και αφου καθίσαμε ξανά στο γρασίδι άρχισα να διηγούμαι την ζωή μου.

-" γι'αυτό είναι τόσο απόμακρος" είπα τελειώνοντας την εξιστόρηση

-" κατάλαβα" είπε και άρχισε πάλι να παίζει με την σκυλίτσα

-" να σε ρωτήσω κατι;" πήρα το θάρρος και τη ρώτησα έπειτα από λίγα λεπτά ησυχίας

-" Ναι Τι"

-" πριν είπες στον μπαμπά μου ότι είσαι φίλη μου" της είπα

-" Ναι γιατι δεν ειμαι;" με ρώτησε με μια αγωνία στα μάτια. Δεν μίλησα απλά κατέβασα το κεφάλι μου και κοιτούσα το γρασίδι

-" κατάλαβα....καλύτερα να πηγαίνω" είπε και σηκώθηκε να φύγει όμως την έπιασα από το χέρι και της έκανα νόημα να ξανακατσει κάτω

-" ξέρεις σου μίλησα για τη ζωη μου όμως δεν σου ειπα το πιο θλιβερό κομματι της" άρχισα να της λέω και εκείνη με κοιτούσε σαν να κρέμεται από το στόμα μου

-" Πάντα ήμουν η διαφορετική. Η άσχημη. Η κοπέλα που κάνεις δεν ήθελε στην παρέα του και όλοι την κορόιδευαν. Πάντα ήμουν στην απέξω. Σε όλα. Στα παιχνίδια. Στης βόλτες. Στις παρέες....ποτέ δεν είχα φιλες. Πότε δεν είχα παρέα. Πότε δεν είχα....σχέση. Περνούσα την καθημερινότητα μου κλεισμένη σε 4 τοίχους παρέα με ενα βιβλίο. Πέρασα πολλά βασανιστήρια στο σχολείο. Όλοι με κορόιδευαν.  Για την εμφάνιση μου. Για το ότι πάντα ήμουν η πρώτη στην τάξη. Η καλύτερη μαθήτρια. Ακόμα και για τον χαρακτήρα μου..."

-" τον χαρακτήρα σου γιατι; είναι υπέροχος"

-" ήμουν άβουλη. Δεν διεκδικούσα τίποτα στην ζωή μου. Με έκαναν ότι ήθελαν. Με έκαναν σκουπίδι και εγω δεν μιλούσα. Φοβόμουν. Φοβόμουν τους πάντες. Και δεν είχα και άδικο. Με τόσο ξύλο που είχα φάει...."