Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeniden yazılmıştır🍷
7.Bölüm: "Akşam Yemeği." •part 1•
Ruhumda taşıdığım görünmez yağmur bulutlarını artık serbest bırakmak istiyordum. Serbest bırakayım ki, kasvettenarınayım. Arınayım ki gökkuşağı bir parçam olabilsin.
Ama sorun şuydu ki nasıl serbest bırakacaktım?
Gözlerim her zaman ki gibi aşina olduğum yüzleri incelemeye başladı. Son derste bitmişti. Ayağa kalkıp çantamı tek omuzuma geçirdim. Kapıya doğru yürürken Neda'nın çoktan gelmiş olduğunu ve beni beklediğini görünce adımlarım ona yöneldi. "Bu neydi abi ya sayısaldananlamayıpsayısalcı olmak çok zor."
Kıkırdadım. "Bir de bayıl istersen Feriha." gülüşüme eşlik edip koluma girdiğinde beni çekiştirmesine izin verdim. "Bu gidişle biricik Afet'in yarına çıkmayacak."tabii dercesine ona baktım. "Biricik Afet'im biraz daha dayanabilir bence."
Cebimde ki telefon titremeye başladığında alıp ekrana baktım. Annem arıyordu. Neda'ya arayanın kim olduğunu söylemek yerine ekranı ona gösterip aramayı onayladım. Okuldan çıkmıştık. "Naber tatlım?" dedi açar açmaz annem telefonun bir ucundan. "İyi anne Afet'le eve gidiyoruz, siz?" "Biz de ne yapalım hayatım babanla hazırlık yapıyoruz." kıkırdadığında kaşlarım çatıldı. "Ne için?" diye sordum merakla.
"Ah," dedi sahte bir şaşkınlıkla. Ses tonundan ne yapmak istediğini anlayabiliyordum ve annem şu anda kesinlikle şaşkın değildi. Evet, Banu Adal zeki bir kadındı belki ama unuttuğu bir şey vardı. Ben de onun kızıydım. "sana söylemedik değil mi? İş ortaklarımızla ailecek bir yemeğe gideceğiz ve sen de orada olacaksın Çağıl."
➰
Üzerimde ki elbiseye hayranlıkla baktım. Beni genç bir kadın gibi hissettiren elbise ruhumu okşamış, daha önce hiç tatmadığım bu duyguyla kalbim teklemişti.
"Bir de şöyle saçlarını yana attık mı tamamdır." dedi Neda, simsiyah saçlarımı sol omzuma doğru bırakırken. Sonra geri çekilip beni şöyle bir süzüp ardından gülümsedi. "Çok güzel görünüyorsun." dudaklarım kıvrılır kıvrılmaz ona sarıldım. "Teşekkür ederim." gülerek beni itti. "Biricik Afet'in fazla duygulanmaya gelemez Çağıl, ben odama gidiyorum." başımla onayladığımda odadan çıkıp beni tek bıraktı.
Boy aynamdan son bir kez kendime baktım. Esmer tenimi ortaya çıkaran ve vücut kıvrımlarımı belli eden, yırtmacı olan kırmızı bir elbise giymiştim. Oldukça sade ama şık bir elbiseydi. Ayaklarıma geçirdiğim gold, bilekten bağlamalı ayakkabı ve hafif bir makyaj ile hazır görünüyordum.
Ama birisi eksikti.
Alan.
Bugün ona hiç yazamamıştım. Onunda bana yazmadığı aklıma gelince yatağıma ilerleyip telefonumu aldım. Evet, yazmamıştı ama ben yazacaktım.
çağıladal: Beni tanımak istediğini sanıyordum
Saniyesinde gelen cevap beni şaşırtmıştı. Hadi ben yazamamıştım ama o bilerek mi yazmamıştı?
alancbowie: İstemediğimi kim söyledi?
çağıladal: Tanıyacaksın o zaman
alancbowie: Sen de beni tanıyacaksın zaten
alancbowie: Ama benim hakkımda bilmediğin çok şey var Naz
•••
Sizi sıkmamak adına hızlı hızlı geçmeye çalışsam da en fazla bu kadar oluyor üstünde durmayıp geçmeyi hem sevmiyorum hem başaramıyorum. Sadece şunu bilin, belki profesyonel değilim ama bu sefer gerçekten çabalıyorum. Severek okumanız için elimden geleni yapıyorum. Burada ki herkes gibi kitabıma yorum gelmesini, sizlere cevap vermeyi istiyorum. Hatta şöyle bir şey düşünüyorum. Final verdikten sonra kendim ve arkadaşlarım için bir kaç tane kitap bastırmak istiyorum. Belki yayınevleriyle anlaşabilmek için yeterli bir kurguya sahip değilim ama şöyle diğeriyle karşılaştırınca sanki daha hoş daha düzgün bir kurguya sahibim gibi hissediyorum.
Tek sorun, sizi sıkıp sıkmadığım? Umarım gidişatı yerindedir.
Bölüm ve kurgu hakkında ki düşünceleriniz?
Ve Çağıl'ın kıyafetini şöyle aşağıya bırakıyorum. Benim oldukça hoşuma giden bir elbise oldu açıkçası. Umarım siz de sevmişsinizdir❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
