Different.

Moment.

'Hey, Justin , alles goed?' Ik knik. Tony kijkt naar me toe. 'alles goed?' Ik knik opnieuw maar hij weet dat ik aan het liegen ben, maar hij reageert er niet op, daar ben ik dankbaar voor.

'Waar is Kade?' Ik zucht, de vraag is echt hatelijk, maar toch probeer het niet te laten zien.

'Hij komt.'

Mijn antwoorden zijn maximaal 2 woorden lang, wensend dat ze allemaal hun kop houden. Ze lijken me te begrijpen dat ik niet wil praten vandaag en beginnen tegen elkaar te praten. Een groepje jongens is tegen elkaar aan het fluisteren , en ik ben er zeker van dat het over mij gaat. Ik hoor hun woorden iets te duidelijk. Ze vragen zich af of ik een slechte dag heb of dat ik aan het flippen ben, en dat vind ik totaal niet leuk.

Een boks tegen mij  arm brengt me terug naar de realiteit. Ik staar naar Kade en hij grijnst naar me. 'Hey mate, we hebben les over 5 minuten, we kunnen beter gaan.' Hij draait zich om en kijkt naar de groep. 'Sorry mensen, ik spreek jullie later wel.' Ze mompelen een paar woorden en groeten Kade, terwijl ze me voorbij lopen alsof ik niet besta.

Vanaf dat we de hoek om zijn, draai ik me om. 'Wat was dat?!' Mijn stem is laag, net boven fluistertoon, wanneer ik hem confronteer. Maar drie lessen, maar toch drie lessen teveel dat ik naast Kade moet zitten.

ik wil eigenlijk wat rondlopen in de stad en niet naar school gaan, doen alsof ik geen les heb -Terwijl ik eigenlijk morgen geen les heb- gelukkig kom ik geen leerkrachten tegen die me kennen en die vandaag vrij zijn. Dat zou te moeilijk zijn om uit te leggen.

'Euhm, ik heb een crush op mijn beste vriend en ik deel dezelfde lessen met hem en we zitten altijd naast elkaar. Ik heb hem gisteren gekust en hij vind me leuk maar ik ben niet gay, eigenlijk wil ik dat gewoon niet zijn, dus ik negeer hem gewoon, en hem negeren betekent de lessen overslaan als hij dezelfde les heeft. Voor de rest gaat alles super, Dankje. Het is mooi weer vandaag, niet?' dat zou de dom zijn voor woorden.

'Je deed net alsof er niet gebeurt is! Ben je al vergeten wat er gisteren is gebeurt?' Ik zweer dat ik klink alsof ik hem aan motiveren ben en ik klink vreselijk.

'Misschien moet je me eraan herinneren.' Hij wrijft met zijn hand door mijn haar. Nee, hier zijn mensen, en zelfs als er geen mensen waren had ik hem ook nog altijd weggeduwd.

'What the hell, we zijn in het openbaar!'

'Dus?' Hij stelt me op de proef. Hij trekt een wenkbrauw op. Is hij opeens gay?!

'Ben je gay?' De woorden gaan zonder mijn toestemming over mijn lippen.

'Nou, het lijkt er wel op, en volgens mij jij ook.' Ik zie de tranen in zijn ogen. Ik wil ze wegvegen. Hij is een jongen, de zin spookt door mijn hoofd. Ik kan dit niet.

'Nee, ik ben dat niet, dus ga weg!'

Dan draai ik me om en ren zo snel mogelijk weg zonder er debiel uit te zien.

Ik ga heel de dag niet naar de les, want ik weet als ik dat doe , ik naast Kade kom te zitten, zoals altijd. Plus ik ben niet in de stemming voor kunst vandaag, wat raar is, want dat studeer ik ook. Vandaag heb ik schetsen, schilderen en esthetica.

Op het einde van de dag ga ik naar huis, en dat betekent naar Kade's huis.

Terwijl ik wandel denk ik na over van alles en nog wat. Zoals het feit dat ik de rekeningen van kade's huis een beetje mee moet betalen. Ik bedoel, ik woon daar bijna altijd behalve een nacht of twee drie om de 4 maanden. Telt dat niet als daar wonen? Ik moet echt dringend wat gaan betalen, en dat betekent dus dat ik een job moet gaan zoeken.

Wanneer ik thuiskom, laat ik mezelf binnen met mijn sleutel - ik moet echt gaan betalen, ik heb zelfs een eigen sleutel- en ik open de deur om even in stilte alleen te zijn, maar ik ben op mijn hoede, het is hier te stil.

Ik loop de trap op , hopend dat we niet het slachtoffer zijn geweest van een dief of dat Kade ontvoerd is ofzo. Niet dat hij die Creep niet aan zou kunnen. Om een of andere reden denk ik dat ik niet zou kunnen leven als homo. Misschien is het gewoon omdat we beste vrienden zijn.