Different.

Crying.

Ik staar nog steeds doelloos voor me uit, terwijl Kade ongeduldig zit te wachten tot ik iets zeg.

'Justin, zeg wat er scheelt.' Fluisterd Kade voorzichtig met zijn warme, zware stem.

Ik durf het hem niet te vertellen, ik voel iets voor hem, maar ik weet niet wat het is. Ik voel me anders bij hem dan dat ik doe bij andere jongens. Als hij in mn buurt is krijg ik steeds een warm gevoel in m'n buik.

De kaars op tafel is al half gesmolten, en ik heb nog steeds geen woord gezegd. Kade keek me nog steeds vol verwachting aan, alsof hij kon zien waaraan ik dacht.

Opeens zeg ik het. 'Kade, ik voel iets voor je.' Die zin kwam er zo maar opeens uit en werdt naar Kade geworpen als een steen. De schattige glimlach op zijn gezicht verdween, en hij keek me nu bloedserieus aan.

'Wat bedoel je, ik begrijp het niet.' Zei Kade nu met een serieuze toon.

'Ik weet het niet.' zei ik.

Hij stond op en liep naar zijn kamer, zonder nog maar één woord te zeggen.

Ik heb het verknald, ik kan me niet meer bewegen. Hij wil me waarschijnlijk niet meer zien, alles is verpest. ik ben gewoon een dikke sukkel, ik heb Kade zijn leven verpest.

Ik sta op en ga terug naar mijn kamer. Maar toen ik voorbij de deur van Kade zijn kamer liep, was het net alsof m'n hart in duizend stukjes brak.

Kade was aan het huilen, alles rond me werd zwart, en ik kon enkel nog maar aan hem denken. 

Ik heb hem laten huilen.

Ik open zijn deur zacht, en sluip naar hem toe. Ik ga naast hem zitten en zie dat zijn kussen volledig is doorweekt met zijn tranen. Ik voel me niet gewoon schuldig, ik heb het gevoel dat ik nu, op dit moment kan stikken.

'Kade' fluister ik. Maar hij antwoord niet, hij is nog steeds aan het huilen.

Maar dan stopt hij, gaat rechtop zitten en kijkt me met waterige ogen aan.

'Justin' zei hij, ' Wat .....bedoel je?'

'Ik weet het zelf niet Kade.' antwoorde ik met geruststellende toon, maar dat hielp niet, hij begon enkel nog harder te huilen.

ik stond op en ging met een groot schuldgevoel terug naar mijn kamer,hopend dat alles nog goed komt. Maar dat gaat niet gebeuren. Kade zijn leven is geruïneerd, allemaal dankzij mij. de jongen die 'gevoelens' heeft voor hem.

Ik kruip in bed en wikkel het deken strak rond mij, alsof ik in een cocon verwikkeld lig. Ik probeer te slapen maar wordt steeds wakker gehouden door het zachte gehuil van Kade. Ik kan het niet meer aan. Hoe kan ik in godsnaam gevoelens hebben voor een jongen, ik ben niet gay.

En dat zal nooit zo zijn...

ik schrik wakker.