Hayat en Samir

Hoofdstuk 5

Wat vooraf ging.

"Wat ga je doen?" Vraag ik hem, maar nu met een trillende stem die ik probeer in te houden.
"Je leren hoe ik je spijt geef." Hij kijkt me van top tot teen aan.
_______________________________________

Er komen verschillende gedachten in mijn hoofd. Maar zoals altijd nooit een antwoord. Dus vraag ik hem "En hoe doe je dat?"
Ben ik gestoord? Waarom vroeg ik hem dat eens.
"Daarvoor ben je nog niet klaar zei je op ons huwelijksnacht. Ik had begrip maar je kent je grenzen niet."
Uit shock valt mijn mond open. Wacht dus, hij is van plan om dat te doen met mij? Wat? Nee, zeker niet. Daarvan ben ik zeker. Wie doet dat nu smorgens? Alsof dat zijn ochtend routine is.
"Samir. Ik...euhh....moet ergens naar toe laat me los...aub." stotter ik schamend.
Hij laat mij los wat me verbaasd.
Samir: "Maak je klaar ik breng je naar winkel."
Hayat: "Ik ben al klaar. Nog effe mijn tas nemen."
Samir: "Met die kleren ga je nergens."
Hayat: .......
Samir: "Schiet op."
Hayat: "Maar Samir, deze kleren zijn ook goed."
Samir: "Ik heb jouw mening niet gevraagt." Voor dat hij nog iets kon zeggen ben ik snel naar boven gegaan en heb ik mijn kleding verwisselt.
Nu heb ik een jeans broek aan zonder gaten een een grijze pull erover heen.
En natuurlijk pak ik mijn tas.

Beneden aangekomen merk ik dat Samir er niet is. Huh? Waar is Samir naartoe? Is hij vergeten dat hij me naar winkel ging brengen? Rare mens. Ik bel hem wel op.

Hayat: "Waar ben je?"
Samir: "In de auto."
Nog voor ik iets kon zeggen legt hij neer. Echt een raar mens.Wat me doordringd is, dat hij op mij aan het wachten is. Als ik weer zo een 5 minuten te laat ben, zeurt hij nog.

Bij de auto aangekomen doe ik het portier open van zijn auto, stap in en doe de gordel om.
Samir: "Naar welke winkel moet je?"
Hayat: "Maakt niet uit, gewoon een winkel waar ik eten kan kopen."

Bij het standpunt aangekomen stap ik uit. Samir blijft zitten dus vraag ik hem: "Kom je niet mee?" Zo lief mogelijk terwijl ik dood hoop dat hij niet komt.
"Ik heb wat zaken die ik moet regelen. Als je kan neem de bus, anders bel Younes op." En rijdt weg.
Bye lekkerding zeg ik gek lachend.

Freedom. That is what I like. En ruik de frisse lucht in waardoor ik het meteen goed krijg met mijn dag. Mijn dag kan niet erger denk ik in mezelf.

"Eyy zina, wat doe jij hier. Lang niet gezien. Yeah I know you missed me, right?" Komt die gozer Nabiel me aanvallen met zijn opmerkingen.
Ik negeer hem en stap verder.
Ik hoor hem naar me toe lopen. Hij pakt mijn hand, draait me om en zegt me met zijn stem die ik allang niet meer wil horen "Zou ik jou voor een moment mogen spreken?" Met een grijns van die vieze gedachten.
Hoe kan hij nogsteeds bij mij komen met zo voorstellen nadat wat er is gebeurd. Vieze flikker.

"Nabiel, eerste en laatste keer, laat mij met rust." Antwoord ik hem geïrriteerd terug. Waarna hij zogezegd droevig kijkt.
"Ben je ongesteld misschien? Dan een andere keer zina. Ik wacht wel."
Meent die f*cking gozer wat hij zegt??
Voilá geef me een pistool ik schiet hem neer. Oke, in zijn buik, ik wil geen moord plegen, ookal wil ik hem dood zien. Astahfirulillah.
"Luister jij, vuile, mannelijke hoer zorg dat ik jou nooit meer in mijn leven nog zie. Anders heb je het te groeten met je graf." Zeg ik hem bijna roepend uit woede. Wat denkt hij wie hij is? Queen ofzo?

"Ik heb geluisterd en begrijpen wat je zei madame Hayat, maar ik moet jou teleurstellen...Je zal me nog vaak in je leven zien." Zegt hjj met een smile op zijn gezicht. Oke hij wilt spelen.
Pas de problème.

"Wil je een spelletje spelen?" Vraag ik hem.
"Hmm effe denken, het is te zien van welk spel het is." Antwoordt hij terug.
"Je gaat het leuk vinden." Doe ik op zijn manier na. "Wie begint?"
"Niemand." Hij kijkt me onbegrijpend aan. "Waarom ben je zo dom? Dacht je echt dat ik een spel ga spelen met jou? Alsof ik niks beters te doen heb. Opdonderen nu boven de wolken zodat ik jou niet zie." Zeg ik hem waarna zijn ogen zich vurig beginnnen te maken maar hij probeert dat in te houden. En zegt tegen mij:
"Je bent toch mijn woorden niet vergeten? Onze eerste en laatste nacht samen."

Ik kijk recht in zijn ogen aan. Wat zijn zijn ogen mooi. Blauw. Dat kus die hij me geeft. Dat blik die hij me geeft. Die woorden die hij uitspreekt.
"Ik wil jou alleen jou, zina."

_______________________________________

Zet een sterretje🌟 en bedankt voor het lezen💜