Hayat en Samir

Hoofdstuk 6

Wat vooraf ging:

En zegt hij tegen mij:
"Je bent toch mijn woorden niet vergeten? Onze eerste en laatste nacht samen."

Ik kijk recht in zijn ogen aan. Wat zijn zijn ogen mooi. Blauw. Dat kus die hij me geeft. Dat blik die hij me geeft. Die woorden die hij uitspreekt.
"Ik wil jou alleen jou, zina."

_______________________________________

"Waarom laat je me niet met rust? Alsof dat voor mij iets betekende."
Vraag ik hem.
"Dat weet jij zelf." Zegt hij met zijn diepe mannelijke stem, mij diep aankijkend. Alsof ik in zijn ballen heb geschopt toen hij me bijna wou verkrachten.
Wat zegt hij? Ík moet dat weten? Hoe dan?
Ik zie dat hij die momenten van toen zich aan het inbeelden is, door zijn die genietende lach die hij opzet.

"Hayat, waarom lieg je tegen jezelf? Je weet zelf dat je het heerlijk vond."
"Nabiel, voor de duizendste keer. Ik was onder de indruk van alcohol. Dus ik herinner me niks van toen." Lieg ik tegen hem voor de duizendste keer.
"Daarom zeg ik je zina, dat jouw eerste keer met mij was." Homo denk ik in mezelf. Ik weet wel dat er niks is gebeurd. Ik zou dat nooit toelaten. Oke ik ging naar lounges, was met jongens te zien overal, ben bekend als de grootste hoer van heel Antwerpen. Dat ben ik trouwens nog steeds. Maar dat wilt niet zeggen dat ik met elk jongen op bed ga vliegen. Op die vlak heb ik zelfrespect.

"Als dat zo is dan noem ik het verkrachten flikker. Voor ik bij de politie ga, stop je beter." Zeg ik hem waarna hij hard begint te lachen. Letterlijk hard lachen. Hij krijgt tranen in zijn ogen door gelach. Is hij hayeck bezeten?? Wollah ik word nu echt bang van hem.
Nee grapje, niet dat ik van die idioot ooit bang ga worden. (You sure?)
"Oehhh, dat was effe flink lachen. Hayat die bij de politiebureau gaat vanzelf? Serieus? Die Hayat die ik ken? Die ene Hayat, die ene hoer?" Zegt hij non-stop lachend.

Hij gaat boeten. "Nabiel, hou je f*cking bek dicht, verkloot hem dicht voor ik het doe! Je gaat boeten man ik zweer je gaat boeten!" roep ik tegen hem uit.
Zijn lach verdwijnt, zijn ogen worden vulkaan. "Je beseft toch tegen wie je dat zei?" Vraagt hij me kill aankijkend. Die is hét blik van dat ik bang ben. Nabiel zijn kill'e gelaatsuitdrukking. Niemand wilt met hem iets te maken hebben, niemand, ik ook niet. Hij is te gevaarlijk als hij kwaad wordt. Te gevaarlijk.

"Tuurlijk weet ik." Antwoord ik hem zelfverzekerd. Nu zit ik diep in de problemen. Die f*cking gozer moet me met rust laten. Maar hoe zorg ik daarvoor? Ik wil hem zo neig een harde klap verkopen op zijn gezicht. Ik haat hem, ik haat hem, Wollah ik zweer ik haat hem zo erg dat ik van hem gewoon walg.
Als je hem tegenkomt lees je beter Ayat Al-Kursi.

Hij is duidelijk parra geworden want hij komt naar me dichter toe. Ik stap naar achteren. Hij stapt nog dichter, ik stap naar achteren. Hij houdt me aan mijn elleboog vast. Maar ik ontwijk snel en hard zijn grijp waar ik vervolgens paar stappen naar achter doe. Sh*t nee denk ik in mezelf. Nu sta ik tegen de muur wat Nabiel de kans geeft om mij te pakken.
Of wacht..
Het is geen muur...

Ik draai me om en zie Samir vlak voor mijn neus staan nu. Hij kijkt me dodelijk aan. Wat? Ik heb niks gedaan. Het is die eikel die me lastig valt zeg ik aan mezelf. Dat ga ik natuurlijk tegen hem dus niet zeggen.
"Samir wat doe jij hier? Je was toch weg? Is er iets? Waarom ben je terug gekomen?" Vraag ik stressend door elkaar.

"Wie is hij?" Vraagt Samir me boos.
"Bedoel je mij? Aangenaam, ik ben Nabiel." Zegt Nabiel glimlachend ertussen door, alsof die vraag aan hem gesteld werd.
Aan andere kant ben ik wel blij dat hij zelf heeft geantwoordt, zo hoef ik geen antwoord te geven.
Maar Samir negeert hem.
Samir: "Hayat wie is hij?!" Roept hij deze keer uit. Rustig, rustig we zijn op straat, dat zou ik hem liever gezegd hebben maar ik ken de consequenties ervan, dus besloot ik maar iets anders te zeggen.
Ik: "Samir je hoorde het zelf. Waarom moet ik het herhalen?"
Samir: "Geef geen vragen, antwoord op mijn vraag." Vraagt hij kill.
Calmement, calmement mens. Is het  vandaag misschien een internationaal kill gelaatsuidrukkingsdag?

Hayat: "Hij is Nabiel."
Samir: "Wie is hij van jou?"
Hayat: .....
Samir: "Hayat je werkt op mijn zenuwen."
Hayat: "Hij is niks van mij."
Samir: "Ben je zeker?"
Hayat: "Nee Samir, ik ben zijn vriendin oke? Duidelijk? Dat wil je horen zeker ja? Of niet? Mij maakt dat niet uit hoor of je het gaat weten of niet. Maar het is de waarheid die geweten moet worden." Natuurlijk meen ik dit niet. Dat zeg ik gewoon uit woede die in me afgaat.
Samir: "Hij is jouw wie??" Hij trekt die ene verwarde, onbegrijpende gezicht.
Nabiel: "Wat lief van jou zina, dat had ik niet verwacht. En wie is Samir van jou?"
Nu zit ik zwaar in de stoep...

_______________________________________

Zet sterretjes schatjes❤aub😄❤

Zet op reacties wat je ervan vindt/vond. Gewoon een hartje smiley is ook genoeg zodat ik weet dat er mensen zijn die deze verhaal interessant/leuk vinden.

Tot de volgende keer In Shaa Allah☝️❤