immortal

hoofdstuk 2 _Onverwachtse Ontmoeting..

Het is vroeg in de ochtend en ik stap in mijn  auto op naar New York. Na een paar uur rijden stop ik bij een betrouwbaar adres, het is het adres waar ik vroeger vaak met mijn moeder ben geweest voor een andere indentiteit, het is het adres van mijn oom Alexander Hathoway, rustig loop ik naar de deur en klop aan. Ik hoor mijn oom al aanlopen, de deur gaat open maar dat is niet mijn oom... Het is een onbekende vrouw, ze heeft kort bruin haar en helder blauwe ogen.

Opeens zegt de vrouw luidruchtig "ik had je al verwacht kom gerust binnen" Wie bent u antwoord ik zo snel als ik kan, ik kijk haar recht in de ogen en ik sta op het punt weg te kunnen rennen. "Je hoeft niet bang voor mij te zijn" zegt de vrouw . " Hoe kan ik dat zeker weten" zei ik, "vraag het anders maar aan je oom hij zit binnen " antwoordde de vreemde vrouw.

Ik vertrouwde die vrouw niet maar toch liep ik naar binnen om mijn oom te zoeken. Toen ik binnen was liep ik naar de woonkamer daar zit mijn oom namelijk altijd, ondertussen hield ik de vreemde vrouw steeds in de gaten, hoe kon ze weten dat ik er aan kwam. Toen ik in de woonkamer was zag ik mijn oom al zitten ik was helemaal opgelucht. Ik liep naar mijn oom toe en begroette hem. Mijn oom groette mij terug en vroeg het met mij ging. Ik zei dat het wel goed ging maar dat ik me wel af vroeg wie die vrouw was. Dat is kaytie williams een waarzegster, ze is mijn nieuwe vrouw, ik keek mijn oom verrast aan en zei gauw leuk!, maar ik vond haar nog steeds niet te vertrouwen, het verklaarde wel het feit dat ze wist dat ik zou komen. Je komt hier voor een neppe indentiteit omdat je weer eens gaat verhuizen zei mijn oom. Ik zei hem dat het klopte en vroeg of hij er een voor mij wou maken.

Natuurlijk wil ik dat wel het is tenslotte mijn hobby antwoordde mijn oom lachend, welke naam wil je ? Doe maar nikki velders, leeftijd 16 jaar oud de rest mag jij wel verzinnen.

Klaar ! Zei mijn oom. Heel erg bedankt oom Alexander, maar ik moet er maar weer vandoor ik gaf mijn oom een knuffel en liep weer naar mijn auto. Hé nikki ! je mag nog geen autorijden ! Zei mijn oom nog steeds lachend. Ik lachte en reed weg, onderweg was mijn favoriete liedje er op het was die die die my darling van metellica ik zette de radio hard aan reed verder naar het appartement waar ik ging wonen in New York.