Model- Sarı Kurdeleler
Gözlerimi telefondan çektim.
Kim olabilirdi?
O kadar olayın üstüne kim bir daha bu konu üstünden vicdan yapabilirdi aklım almıyordu.
-Ece hadi kahvaltıya gel.
Anneme tamam deyip hazırlandım,kahvaltıya oturdum. Hızlı bir şekilde kahvaltımı yapıp okula gittim.
Sıradan bir gün, sıradan insanlar, sıradan bir sıkıcılık.
Oturduğum sıradan başımı kaldırıp gözlerimi sınıfın üzerinde gezdirdim.
Normaldi, herkes normaldi.
Herkes, herkesdi ve herkes hiç kimseydi sonuçta herkes olabilmek için de önce hiç kimse olmak gerekirdi...
Sıkıntıyla ofladım.
Kim olabilirdi?
Tarih hocasının gelmesiyle sınıf sessizliğe gömüldü.
Sıkıntıyla başımı sıraya koyup, yorgunlukla gözlerimi kapattım.
.....................................
Kırpıştırarak gözlerimi açtım. Sınıfta kimse yoktu.
Siktir ya o kadar saat uyumuşmuydum?
Oturduğum sırada hafifçe kıpırdanıp eşyalarımı toparlamaya başladım. Tarih kitabımı çantama koyarken içinden bir zarf yere düştü yavaşça eğilip açtım.
"Gülüşlerin ölüyor zamanla öldürdüğün hayallerinin peşinden, satırlarında kendini bulduğunu düşündüğün kitapların ruhunda hissettirdiklerine tutun ve vazgeçme asla hissettiklerinden."
Arkadaşlar vote vermeyi unutmayın seviliyorsunuz 🌸🥀.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOU CAN RUN *texting*
Short Story"Gülüşlerin ölüyor zamanla öldürdüğün hayallerinin peşinden, satırlarında kendini bulduğunu düşündüğün kitapların ruhunda hissettirdiklerine tutun ve vazgeçme asla hissettiklerinden."
