Anonimin attıklarından sonra okulda kalmanın anlamı olmadığına karar vermiştim.
Onunla yüzleşemezdim.
En azından şuan da.
Hazır değildim ama olacaktım.
İnşallah.
Müdürden izin kağıdı alıp eve geçtim.
Annem evde olmadığı için çantamı eve bırakıp mahalledeki parka gittim.
Son zamanlarda kafa dinlemek için ya sahile gider yürür ya da buraya gelir sallanırdım salıncakta.
Kulağımdaki şarkı ile gözlerim doldu yavaşça.
Geçmiş ne güçlü
Anılar ne kırılgan
Halbuki daha çocuktuk o zaman
Büyümek bir düştü
Yapmazdık plan falan
Sıcak bir gülüştü asıl olan
Eski bir film gibi
Yıpranmış bir mektup gibi
O güzel günleri sakladın mı sen de
Çocukluğumun sokakları
Anneannemin yemekleri gibi
Kalbim dinlenir mi ellerinde
Aşk ne güçlü şu kalp ne kırılgan
Halbuki daha çocuktuk o zaman
Eski bir film gibi
Yıpranmış bir mektup gibi
O güzel günleri sakladın mı sen de
Hani bazı hayaller zamanla eskimezler
Kağıttan atlar gibi alıp seni götürürler
Fark etmesen de bazı çiçekler gölgede büyürler
Telefonumdan gelme bildirim sesi ile yaşlı gözlerimi elimle sildim, mesajı açtım.
053*******:Sakın arkanı dönme.
Arkadaşlar vote vermeyi unutmayın seviliyorsunuz 🌸🥀.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOU CAN RUN *texting*
Short Story"Gülüşlerin ölüyor zamanla öldürdüğün hayallerinin peşinden, satırlarında kendini bulduğunu düşündüğün kitapların ruhunda hissettirdiklerine tutun ve vazgeçme asla hissettiklerinden."
