Mine ft. Bts Taehyung

Hoofdstuk 10

POV Grace

Ik voel nog is. Het voelt als een schijfje. Mijn ogen worden iets groter en een flashback schiet weer door mijn hoofd.

'Wat ga je doen?' vraag ik bang. 'Hou je bek!' schreeuwt hij en ik krimp in één. Ik zie hem een klein schijfje vasthouden. Het lijkt op een chipje. Ik zie hem een mes pakken en naar mij richten. Hij komt dichterbij en ik begin te huilen. 'Nee! Papa alsjeblieft!' roep ik uit. 'Ik ben je vader niet!' schreeuwt hij terug. Ik word stevig vastgehouden door mijn moeder. Ze begint geen centimeter als ik struggle om los te komen. Ze staat er met een glimlach vooruit te kijken.

Ik voel woede me overnemen. Dat deed hij dus! Hij wist toen al dat hij me ging verlaten en wou me natuurlijk altijd kunnen vinden. Hoezo is dit me nog nooit opgevallen. Ik ben een persoon met oog voor detail. Het is ook moeilijk het te zien zonder spiegel en altijd als ik mijn outfit bekeek had ik los haar. Als ik naar werk ga heb ik mijn haar vast, maar ga ik me niet bekijken in een spiegel. Niet nodig.

'Motherf..' ik sta op en pak Jimins mes mee. Hij schrikt en wilt het afpakken, maar ik loop al weg. De jongens volgen me gauw en willen het mes afpakken. 'Nee,' zeg ik enkel en ga een badkamer in.

Ik kijk in de spiegel en zie de jongens me verbaasd en geshockeerd aankijken als ik het mes in mijn nek steek. Het doet ontzettend veel pijn, maar het lukt me een snee te maken.

Ik wenk Jin. 'Riem,' zeg ik hijgend. Hij geeft hem gelijk. Ik vouw die dubbel en bijt erop. Mijn vingers glijden in de snee en ik schreeuw het uit van de pijn. Ik heb de chip. Beide jongens kunnen niks doen dan kijken tot ik flauwval van de pijn en ze me gauw opvangen.

POV Taehyung

Iemand rent het kantoor in. 'Wat is er zo belangrijk om ons te verstoren?' vraagt Namjoon geïrriteerd. 'G-Grace,' zegt Jimin hijgend. Ik sta op. 'Wat is er met haar?' vraag ik. 'Z-ze... ga zelf maar kijken,' zegt Jimin hijgend.

Iedereen komt mee naar de woonkamer en daar logt ze bewusteloos op de bank. Haar nek bloed hevig en Jin is het aan het verzorgen. Mijn ogen vergroten en ik pak Jimin bij zijn kraag. 'Wat is er gebeurt?' vraag ik. 'We zagen een raar bobbeltje in haar nek. Ze voelde er en werd ineens boos. Ze pakte mijn mes af en ging naar de badkamer. Ze sneed haarzelf open en haalde er een chip uit. Toen viel ze flauw,' antwoord Jin. Ik laat Jimin los en kijk naar hem.

Hij houdt een chip omhoog en Yoongi pakt hem aan. 'Het ziet eruit als een chip die locaties doorstuurt, maar ik weet het niet zeker. Ik ga wel even kijken,' zegt hij.

'Maar je zegt dat zij, Grace, haarzelf gewoon opensneed en met haar vingers in de wond ging?' vraagt Jungkook. Ik vind het ook raar en kijk hun aan. 'Luister, wij waren net zo geshockeerd. Waar denk je dat we niks deden?' vraagt Jimin. Jin komt bij ons staan.

'Jongens!' horen we van Yoongi's kamer en hij komt net terug lopen. 'Ik denk dat iemand achter haar aan is,' zegt hij. We kijken hem vragend aan. 'Het is inderdaad een tracker. De eigenaar van de chip krijgt haar locatie binnen. We moeten deze nu het huis uit zien te krijgen, anders kan het zijn dat er mensen hierheen komen,' zegt hij en we knikken. Hoseok regelt dat en neemt de chip dus aan.

We horen iemand diep in en uit ademen en kijken naar Grace. Ze wordt langzaam wakker en kreunt pijnlijk als ze rechtop wilt gaan zitten. Jin gaat gelijk naar haar toe.

'Rustig. Blijven liggen,' zegt hij. 'Wat is er gebeurt?' vraagt ze. 'Je hebt jezelf opengesneden,' zegt hij licht grijnzend. Ik kom erbij zitten en kijk haar diep in haar ogen.

'Wie heeft die chip in jouw nek gezet?' vraag ik straight to the point. 'Tae, laat haar even w-.' 'Geef antwoord,' zeg ik. Grace durft niemand aan te kijken en dat merk ik.

'M-mijn vader,' zegt ze. 'Waarom?' vraagt Jimin. 'Ja wat zo te zien is het er niet met beleid in gezet,' zegt Jin en bekijkt de wond nog is voor hij er wat pleister overheen doet.

Ze wordt geholpen omhoog te komen en zucht zacht. 'Mijn vader deed niks met beleid. Helemaal niet als het om mij gaat,' zegt ze. We kijken haar nog verwarder aan. 'Mijn vader was niet zo'n goede man. Nog niet,' zegt ze.

'Wie is jouw vader?' vraagt Namjoon. Ze kijkt naar beneden. Alsof ze bang was voor deze vraag. Ik til haar kin op. 'Grace. Antwoord RM,' zeg ik en kijk haar iets bezorgd aan.

'Simon Woods,' zegt ze zacht. We kijken elkaar gelijk aan. 'Woods? Woods is jouw vader?' vraagt Jungkook met grote ogen. 'Ja. Maar als je het hem vraagt, niet.' Ze kijkt enkel mij aan.

'Wat bedoel je?' vraagt Yoongi erg geïnteresseerd. 'Hij haatte me. Ik was zijn eerste kind en moest een jongen zijn. Ik was een meisje en had wat problemen met de geboorte. Hij vond me toen als nutteloos en wou eigenlijk van me af, maar hij dacht dat hij me later wel zou kunnen verkopen. Ik heb de meeste dagen van mijn kindertijd in de kelder besteed. Zonder bed of wat dan ook,' ze stopt even en ik zie tranen in haar ogen verschijnen.

'Hij kwam er al gauw achter dat ik geen materiaal was om te verkopen. Mijn lichaamsbouw was niet goed genoeg. Ik was nooit goed genoeg. Maakt niet uit voor wat. Hij trainde me om missies te doen. Mijn broer kreeg al eerder lessen en op de goede manier, maar als het mij een keer niet lukte, werd ik al in elkaar getrapt. Net zolang tot het geen pijn meer deed. Ik werd verteld dikke truien en lange broeken te dragen. Helemaal als we ergens heen gingen. Hij wou niet dag mensen zagen hoe ik was. Hij schaamde zich voor me. Toen ik zestien was, ging ik een keer naar school en toen ik terug kwam was ons hele huis leeg. Ze waren weggegaan zonder me. Ik moest het vanaf toen alleen doen.' We zijn allemaal geshockeerd bij het horen van dit.

'Ik ben opgegroeid zonder een gezin. Zonder liefde en zonder moeder. Ik ben gewend niks te zijn. Niet genoeg. Dus het maakt me niet uit wat jullie ook doen met dit,' zegt ze nog en kijkt weer naar beneden als mijn vingers langzaam haar kin verlaten.