Mine ft. Bts Taehyung

Hoofdstuk 17

POV Grace

Mijn moeder haalt een andere masker tevoorschijn.

(A/n bedenkt dat de diamantjes robijnen zijn.)

'Dit is mijn masker,' zegt ze. 'J-jij bent White Ruby?' vraag ik. Ze knikt. Ik had hetzelfde als jou. Alleen had ik niet een vader die me vertelde dat ik het niet kon, maar deed ik het zelf. Ik had alleen een vader die me niet vertelde dat ik het kon,' zegt Alice.

'Ik kan nu nog steeds niks zonder het masker,' zegt ze zacht. 'Ik heb die van jou verstevigd. Het zou een kogel kunnen vangen, maar hij gaat dan wel kapot. Hij zal in duizenden stukken breken,' zegt ze en ik knik dankbaar.

'I-ik wil het niet meer gebruiken,' zeg ik zacht en ze kijkt op. 'Ik wil geen Nicky meer zijn. Ik wil een normaal leven,' zeg ik. 'En die Taehyung dan?' vraagt ze. 'Als die erachter komt dat ik Nicky ben, haat hij me. Ik heb zijn beste vriend vermoord. Of ja Nicky,' zeg ik.

'En je denk niet dat hij je kan vergeven? Jullie leken best close te zijn en hij geeft veel om je,' zegt mijn moeder. 'Hoezo hij geeft om me? Hoe weet je dat?' vraag ik. 'Dat zie je. De blikken in zijn ogen. Zijn acties. Elke keer als zijn vrienden zeggen dat hij om je geeft geeft hij het toe. Hij doet enkel raar als ze beginnen over gevoelens over je, maar ik kan je iets live laten zien,' zegt ze en doet de tv aan.

Ik sta gelijk op. Ik zie mijn vader op een stoel zitten met daar tegenover een bank waar zeven jongens opzitten. 'Oh nee,' zeg ik.

We blijven kijken tot de jongens ineens worden vastgepakt. Mijn vader zegt weer dingen over mij en Taehyung flipt. Waarom zou hij zo boos worden. Hij wordt zelfs zo boos dat het hem lukt om in mijn vaders gezicht te stompen.

'Hij geeft meer om je dan je denkt. En dat erbij, ik wil mooie kinderen, dus beter komt het goed,' glimlacht mijn moeder. Ik word rood aan. 'Wie zegt dat ik hem zo super vind dan?' vraag ik. Mijn moeder lacht. 'Grace. Ik ken je beter dan je denkt. Je valt als een gek voor hem,' zegt mijn moeder. Ik word nog roder, maar bedenk me dan dat Tae en de rest ontvoerd zijn.

Wat een kutstreek van mijn vader. En een beetje de regels breken!

Mijn moeder reikt me mijn masker toe. 'Wat vind je ervan? Nog een laatste keer?' vraagt ze en ik knik. Ik pak hem aan. 'Maar ik draag zwart,' zeg ik en ze knikt. 'Hier,' zegt ze en haalt uit een random la in de woonkamer een outfit. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ik wist dat je hier ooit zou komen en had geen plek voor kleren,' zegt ze lachend.

Ik lach ook en trek gauw de kleren aan die ze me aangaf.

(A/n zonder mondkapje wat ze doet zo haar masker op.)

Mijn moeder heeft een witte outfit aan. We knikken is naar elkaar en lopen dan de deur uit. We gaan in een random auto en mijn moeder start hem met de kabeltjes. 'Mam!' zeg ik lachend. Ze grijnst onschuldig en geeft gas.

Onderweg zetten we onze maskers op. Mijn moeder weet precies de weg naar mijn vaders huis. Het is een beetje achteraf, wat ons dus rustig de mogelijkheid geeft om pistolen te gebruiken. Niet te vergeten hebben we ook een kogelvrij vest aan. We dragen toch een trui dus het valt niet op.

We stoppen een stukje van het grote huis af en pakken uit de achterbak pistolen. Kleine en beide één machinegeweer. Voor als we ons een weg naar buiten moeten schieten.

Ik geef Nicky de controle en loop samen met Ruby het huis in waar we al gelijk wat mensen neer kunnen schieten

POV Third person

Taehyung en de rest zitten in een andere kamer nu. De vader van Grace zit erbij met heel wat mannen. Hij blijft van alles zeggen, tot er geweerschoten te horen zijn.

Taehyung en de jongens kijken elkaar verbaasd aan. Ze hebben geen versterking geroepen. In de tussentijd zoeken Alice en Grace de kamer waar ze in zit. Ze trappen een deur open en zie de jongens er zitten. Iedereen in de kamer krijgt grote ogen.

'Ah kijk is aan. Ruby en Nicky zijn samen gekomen. Leeft Grace nog?' lacht mijn vader. Grace gromt zacht van woede als ze Taehyung ziet. Hij heeft wat blauwe plekken en een bloedlip. Natuurlijk liet haar vader dat van net niet ongestraft door.

Alice heeft blijkbaar een soort voice over in haar masker en praat met een diepe stem. 'Als jullie de zeven mannen laten gaan. Krijg je Grace,' zegt ze. Het hoort bij het plan dat Grace en Alice hadden bedacht.

'Nee. Laat ons dan maar hier,' zegt Taehyung gelijk. Grace voelt tranen opborrelen als ze hem dat hoort zeggen. 'Dacht het niet. Geef me eerst mijn nutteloze dochter maar terug,' zegt de man.

Grace stapt naar voren en gelijk rennen er twee mannen op haar af. Ze ontwijkt ze en slaat ze in elkaar, terwijl er meerdere komen. Grace heeft er geen moeite mee en het gaat allemaal zo vlug en gemakkelijk, dat de jongens ervan zitten te kijken. Jungkook en Hoseok zijn hun vechters en super goed, maar dit is een andere level.

Grace ziet niet dat haar vader een pistool pakt. Hij richt op Grace en schiet. Ze draait net bij en hij raakt haar in het gezicht. De kamer wordt stil en je hoort steen breken. Ze valt op de grond, op handen en voeten. Ze kijkt naar beneden zodat niemand haar ziet.

'Zullen we is kijken wie dit is?' vraagt de vader van Grace grijnzend en trekt haar omhoog. De jongens kijken met grote ogen als ze Grace haar gezicht zien. Taehyung een beetje teleurgesteld, maar ook met verbazing.

'Grace?' vraagt haar vader verbaasd en hij laat haar keel los. Ze hapt naar adem en kucht. 'Laat ze gaan en ik blijf hier,' zegt ze. 'Nee,' zegt Jungkook zijn stem. Grace kijkt hun aan.