Grace Woods. Dochter van maffiabaas Woods. Ze is een van de beste vechters van de wereld en toch moet haar vader niks van haar hebben. Ze niet niet nuttig in zijn ogen.
Ze wordt op jonge leeftijd al uit huis geplaatst en moet het zelf allemaal maar...
Ik word langzaam wakker en voel dat ik op een matras lig. Ik schiet overeind en negeer de pijn in mijn hoofd. Hij heeft me. Mijn vader heeft me!
Wacht. Mijn vader zou me nooit op zo'n fijn matras leggen. Zou hij veranderd zijn?
Ik kijk om me heen. Ik herken de kamer niet, wat logisch is. Ik zie een glas gevuld met water en twee tabletjes ernaast. Ze zitten nog in de het folie-tje waar paracetamol op staat. Ik vertrouw het niet helemaal, maar mijn hoofd doet te veel pijn. Ik neem beide tabletjes in en giet het glas met water achterover.
Ik zie dat ik iets anders aan heb. Mijn kleren liggen op de stoel en ik zie een grote scheur in beide kledingstukken. Wat ik nu aanheb is totaal niet mijn kledingstyle. Het is wit en licht.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik ga is met mijn vingers over de zachte stof. Het voelt fijn aan en ik vind de jurk nog best wel mooi. Dan gaat er paniek door me heen. Ik had kleren aan, dus iemand heeft me omgekleed. Pedo's...
Ik sta op en loop naar de deur. De vloer voelt warm onder mijn blote voeten en het warme gevoel stroomt door mijn hele lichaam. Het ruikt hier heerlijk. Dit kan nooit mijn vaders huis. Toch?
Ik doe de deur open en tot mijn grote verbazing gaat hij open. Ik stap de gang op die, net als de kamer waar ik in zat, er erg warm uitziet. Rode en witte tinten aan de muren met lichte meubels en planten. Het is niet supergroot. Ik zie nog drie andere deuren en een trap. Het is een klein huisje. Houden ze me hier opgesloten?
Ik ga voorzichtig de trap af en loop door de gang. Je hebt drie deuren. Eentje naar buiten, de voordeur. Dan nog een deur daar tegenover en een deur ertussen aan de zijkant. Ik besluit de voordeur open te doen en hij gaat open. Hij is ook nog is super dom geworden.
Ik stap naar voren en zie een vrouw voor het raam van huis zitten op een bank. Ik schrik en ze kijkt me met een vriendelijke glimlach aan.
'Hallo Grace. Lang niet meer gezien,' zegt ze en ik kijk haar vragend aan. Ze staat op. 'Je kent mij niet. Ik ben Alice Moore,' zegt ze en steekt haar hand uit voor me. 'Grace,' zeg ik zacht en schud haar hand. 'Ik had wel verwacht dat je naar buiten zou gaan. Zou je nog even mee willen naar binnen om te praten?' vraagt ze en ik knik maar.
Haar uiterlijk zet me in een trans. Het herinnerd me ergens aan. Bruine haren. Grijze ogen. Donkere wenkbrauwen en wimpers. Ze- ze lijkt op iemand.
We gaan de deur tussen de twee andere deuren in en komen in een kleine gezellige woonkamer. 'Ga zitten alsjeblieft,' zegt ze met een glimlach. Ik doe wat ze zegt. Ze kijkt me aan en ik zie een traan in haar ogen.
Ze komt naast me zitten en trekt me in een knuffel. Het is zo'n fijne, warme knuffel. Die je alleen kan krijgen van je-... Ik trek terug na een tijdje. 'Sorry. Ik kan gewoon niet geloven dat je echt voor me zit. Je bent zo groot en mooi geworden,' zegt ze zacht. Ik krijg een raar gevoel in mijn buik.
'W-wie ben je?' vraag ik. 'Ik ben jouw moeder,' zegt ze en mijn kaak ligt zowat op de grond. Dit is mijn moeder? Ze is prachtig! En zo lief en warm. 'E-echt?' vraag ik met tranen in mijn ogen. Ze glimlacht en knikt. Ik omhels haar gelijk en zo zitten we een paar minuten.
'H-hoe heb je me gevonden. En hoe wist je dat ik je dochter was?' vraag ik. Ze glimlacht en verteld me alles.
'Toen je vader me zwanger had gemaakt, wist ik al met wat ik te maken had. Hij was een maffiabaas en ik wist dit goed genoeg. Ik was gewoon dom geweest. Ik wou het kind houden en hij moest ooit een kind krijgen als opvolger, dus liet hij me bij hem. We kwamen erachter dat je een meisje werd en hij wou er niks meer mee te maken hebben. Hij liet me gaan, maar ik wist dat hij je niet zomaar liet gaan. Hij wou alles wat van hem was, hebben.' Ze stopt even en kijkt me aan.
'De nacht dat jij werd geboren lag je naast me in je wiegje toen je vader binnen kwam. Ik had het ergens aan zien komen en was voorbereid. Een goede vriend had een klein robotje gebouwd om zijn locatie bij te houden. Zodra ik weer op de been kon, begon ik weer met trainen en bezocht ik je elke dag door met het robotje te kijken. Hij liep rond in je huis, maar was zo klein dat je hem niet zag. Ik heb alles gezien wat je vader deed. Je wilt niet weten hoe boos ik was en nu nog ben. Ik wou hem van alles aandoen, maar wist dat ik het in mijn eentje niet aankon,' zegt ze en ik luister nog aandachtig mee.
Ze pakt mijn hand vast en met haar andere hand haalt ze iets onder de bank vandaan. Het is mijn masker. Mijn ogen vergroten. 'Je bent een natuurtalent. Ik heb alles gezien wat je ooit hebt gedaan. Je bent een meisje met oog voor detail, maar niet genoeg,' zegt ze lachend. Ik neem de masker aan en blaas het stof er iets vanaf.
'Hoe kom je eraan?' vraagt ze. 'I-ik was erg bang te falen. Net als vader me altijd vertelde dat ik deed. Ik presteerde steeds slechter, omdat ik gewoon zo bang was dat mensen me zagen falen en toen kwam ik is op mijn kamer en lag deze op mijn bed en-.' Ik stop met praten en kijk haar aan. 'Jij hebt hem neergelegd?' vraag ik. Ze glimlacht en knikt.
'Maar ik heb je gezien zonder. Je bent dan net zo goed als met, Grace. Dat moet je weten,' zegt ze en ik knik maar.
'Maar goed. Ik hield je in de gaten en zag hoe rustig je bleef onder alle dingen die gebeurde. Ook toen je werd verkocht. Ik zat in het publiek. Ik ben altijd bij je geweest en zocht het moment dat ik in moest grijpen. Ik hoop dat je niet boos bent dat het zo laat gebeurde,' zegt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Je hebt het perfecte moment gekozen,' lach ik en ze glimlacht.
