Mine ft. Bts Taehyung

Hoofdstuk 16

POV Third person

Taehyung word weer gebeld. Het is een onbekend nummer en hij neemt op. 'Met V,' zegt hij. 'Hallo V,' zegt de man. Taehyung wordt al boos als hij zijn stem hoort. 'Waar is Grace!' roept hij uit. 'Zoek dat zelf maar uit. Als jij hier komt met je vriendjes, kom je erachter,' zegt hij grijnzend.

De jongens luisteren mee. Er worden wat blikken gewisseld. Jin knikt gelijk. Jimin en Yoongi ook, maar Taehyung moet toestemming hebben van Namjoon.

'Prima. Maar zonder wapens,' zegt Namjoon tegen hem. 'Beide niet,' zegt de man en ze gaan akkoord. Taehyung hangt op en Yoongi staat op. 'Ik ga de wapens halen,' zegt hij. 'We doen toch zonder?' vraagt de jongste. 'We gaan naar hun terrein. We nemen wel wapens mee, Jungkook.' Jimin slaat hem lachend tegen zijn achterhoofd wat hem een dodelijke blik van Jungkook opgeleverd.

Taehyung gaat vast naar boven en kleed zich om. Hij maakt zich klaar en ziet dan het rokje van Grace liggen. De woede die hij voelt wordt alleen nog maar erger. Of is het iets anders dan woede? Hij is ook teleurgesteld. Teleurgesteld dat hij haar niet kon beschermen. Maar waarom? Het is niet zo dat hij verliefd is. Toch? Dat hij van haar houdt.

Hij loopt met grote stappen weer zijn kamer uit en gaat de trap af. Vele staan er al en we wachten enkel nog op Yoongi en Jungkook. Ze merken dat Taehyung ongeduldig worden, dus Jimin stelt hem alvast gerust. Tenminste, dat probeert hij. De andere twee komen eindelijk ook en ze gaan naar de auto's ze worden door chauffeurs naar het vliegveld gebracht en vliegen naar Amerika

Taehyung kan niet rusten in het vliegtuig. Hij kan niet rustig nadenken en wordt meer gespannen des te lager ze vliegen. Hij weet niet wat het is, maar hij moet haar vinden. Hij moet haar in zijn armen sluiten en kunnen troosten. Ze is stoer, slim en sterk, maar ook zij heeft een omhelzende arm nodig.

Hij blijft telkens denken aan wat Grace zei voor ze wegging. Taehyung kan geen één ding zo bedenken dat zij heeft kunnen doen dat hem haar laat haten.

'Relax. Alsjeblieft,' zegt Jin en Taehyung zucht. 'Je denkt teveel na,' zegt Jin. 'Klopt, maar ik kan het niet helpen, Hyung.' 'Waar denk je op dit moment aan?'

'Grace.'

Het vloog er gelijk uit. Het is makkelijk om met Jin te praten. Hij knikt. 'Iets specifieker graag.' Taehyung zucht. 'Ze zegt dat ze iets vreselijks heeft gedaan, waardoor ik haar ga haten. Ik kan niks bedenken waardoor ik haar zou haten, maar vraag me af waarom niet.' 'Omdat je verliefd bent Tae. Je kent haar misschien nog niet zo heel lang, maar ik kan het al vanaf die avond in de club zeggen. Het is als liefde op het eerste gezicht,' zegt Jin.

Ik lach sarcastisch. 'Ja vast. Ik en gevoelens voor een meisje?' vraagt Taehyung. Jin kijkt hem serieus aan en knikt. 'Jin Hyung. Stop met deze onzin,' zegt Taehyung dan, maar weet diep van binnen dat het misschien wel waar kan zijn.

Na een erg lang en fijn gesprek met Jin, wat Taehyungs gedachtes wat leeg maakte, komen ze aan in Amerika. Ze hoeven niet ver met de auto en zijn er zo.

Ze worden begroet door één man en binnen gelaten. Je zou denken dat dit dom is, maar elke maffiabaas heeft respect voor elkaar en ook als je dit niet hebt, schiet je elkaar niet zomaar neer of wat dan ook. Als je iemand in huis neemt als visite, mag je ze ook niet ontvoeren of wat dan ook. Het is een regel van de maffia. Ja ook die hebben regels.

Ze worden één woonkamer in geleidt en mogen gaan zitten op de bank. Tegenover hun zit een oude man. Hij rookt een sigaar en bekijkt ze stuk voor stuk.

Een vrouw komt binnen met de hele tijd dezelfde enge glimlach. 'Maak onze gasten iets te drinken,' zegt de man zonder haar aan te kijken. 'Natuurlijk,' zegt de vrouw. Ze kijkt blij. Praat blij. Alsof ze er niet echt bij is.

"Zal dit die "moeder" van Grace zijn. Die robot?" gaat er bij de jongens door hun hoofd. 'Waar is Grace?' vraagt Namjoon. Taehyung kijkt hem dodelijk aan. Boos. Woest.

'Gelijk tot zaken komen? RM toch?' Namjoon knikt. 'Ik kan jullie alvast vertellen dat ze niet hier is. Ze is door een veel ergere vijand meegenomen,' zegt de man. De jongens kijken hem raar aan. 'Wie?' vraagt Taehyung. 'White Ruby. Een soort legendarische vechter, net als the Golden Nicky. Nicky is alleen wat beter en bekender. Ik hoor de laatste tijd weinig van hem trouwens,' zegt de man.

'Wie zegt dat hij of zij erger is dan jou?' vraagt Namjoon. 'Je weet hoe Nicky is,' zegt de man grijnzend. Taehyung knikt. 'Hij heeft een punt,' zegt Taehyung. 'We kennen die Ruby niet. Net zo min dat we Nicky kennen. En tot nu toe heeft Nicky enkel schuldige mensen gedood of aangepakt. Mensen die het verdienden,' zegt Namjoon. Hij richt zich tot de man. 'U daarentegen,' zegt hij.

Taehyung kan dit niet ontkennen. Nicky heeft enkel goede daden verricht eigenlijk. Zijn vriend was een psycho en zat achter gezinnen aan. Hij vond het vreselijk om zijn vriend telkens op te sluiten, maar hem gedood te zien worden, was ook niet heel leuk. Hij heeft er zijn vrede al mee gemaakt, maar zal het nooit vergeten.

'Waarom nodigde u ons uit, als je toch niet weet waar ze is?' vraagt Taehyung. 'Omdat jullie wel goed lokaas zijn,' grijnst hij en knipt in zijn vingers. Voor ze het weten worden ze allemaal door twee mannen vastgepakt.

'Grace zal te horen krijgen dat ik jullie heb en hier komen. Natuurlijk is ze te zwak om mij aan te kunnen. Ze kan niks of niemand aan. Ze is een mislukking en ik snap niet wat jullie met haar moesten. Zeker goed in bed,' grijnst de man.

Taehyung reageert gelijk agressief richting de man. 'Hou je bek over haar,' zegt hij. De man lacht en loopt richting Taehyung. 'Dus jij bent haar bedmaatje? Is ze goed? Dan gebruik ik haar in onze hoerenhuis,' zegt de man. Taehyungs ogen spuwen vuur en één hand raakt los. De man krijgt een goede klap in zijn gezicht van zijn vuist en hij veegt wat bloed weg.

'Je hebt lef,' zegt de man. 'Maar ook jij zal inzien, wat voor een nutteloze slet je in huis hebt gebracht.' De man loopt weg.

En Taehyung ziet bijna zwart van de woede.