Buzdan Sevda

Bölüm 1. Hissler

Merhaba:)

Uzun zamandır bu hikayeyi yazmak istiyordum. Wattpad'a girmediğim için erteliyordum. Bu güne kismetmiş.
Yanlışlarım ve hatalarım ola bilir. Bunları bana bildirirseniz çok sevinirim.
Oylayıp yorum yaparsanız beni mutlu edersiz.
Herkese iyi okumalar.

Allah'u Ekber, Allah'u Ekber" işte rahmet dağılıyor, kalplerimiz huzura eriyor.
Her sözü ruhumuzu tedavi ediyor. Sonsuz bir muhabbet yayılıyor .

Usulca gözlerimi kapayıp sessizce, ezanı dinledim.
Bütün dünya da hiç dinmeyen ses. Her an her dakika, dünyanın her yerini Allah'ın rahmeti kaplıyordu.

Ezan'ın bitişiyle içeriden annemin sesi duyuldu.
Babamla konuşuyordu galiba, neden hala gelmediğini soruyordu.
O kadar yüksek sesle konuşuyordu ki, evimizin balkonundan bile duyuluyordu.

Babam, bu gün yılların rutinliğini bozup, yatsı ezanına kadar gelmemişti.
Ben de merak ediyorum neden geciktiğini ama annem gibi sabırsız değildim. Gelince de sora bilirdim.

"Sema kızım, hadi geç içeri üşüteceksin. Gel de yatsı namazımızı kılıp biraz dinlenelim."

Doğru söylüyordu, kendisinin bu gün dinlenmeye ihtiyacı vardı.
Bir haftadır koşuşturuyordu.

Abim askerden döndüğünden beri onu görmeye gelenler çok olmuştu.
Abim gelir gelmez kendisine, iş aramaya başlamış ve bana söz verdiği gibi, namazın surelerini öğrenmeye çalışmıştı.

Bu güne kadar onu, ikna etmeye çok çabalamıştım.
Ama kendisini bir türlü hazır hissetmediğini söylemişti.

Sonra nasıl oldu ben de anlamamıştım. Askere gitmeden bir gün önce namaz kılmak istediğini söylemişti.
Ben de ona söz verdirdim ki, bu kararından vazgeçmesin.

Geri dönünce de kararını uygulamaya başladı.
Bunu gerçekten isteyerek yaptığını biliyordum.

"Sema" annemin bana tekrar seslenmesile oturduğum koltuktan, kalkıp balkonun kapısından içeri girdim.

Annem galiba abdestini yenilemiş, el yüzünü kuruluyordu.
Sesiz addımlarla arkasından yaklaşıp sıkıca sarıldım.

Kokusunu içime keçip, özlemle o tombul yanaklarına öpücük kondurdum.

Bu dünya da bir annenin sevgisini hissetmek, bir anneyi koşulsuz şartsız sevmek, Allah tarafından bizlere verilmiş en güzel duyguydu.

Annem kollarımın arasından zorlukla bana, döndüğün de sıcak gülümsemesini sunup alnımdan öptü.

Boyum annemden kısa olduğu için omuzlarına geliyordum.
O çok sevimli bir kadındı.
Hafif kiloluydu ama giydiği ferace de bu asla belli olmazdı.
Yüzü yuvarlak, yanakları tombuldu. Hele başını bağladığın da, şalı sıkı sıkı sardığı için yanakları, tam öpülesi sevimli bir şeye dönüşüyordu.

Kahveyi rengi gözleri her zaman mutlulukla parlardı. Ben anneme benzerdim. Onun gibi badem gözlüydüm, yanaklarım hafif tombuldu.
Ten rengimiz aynıydı. Tavırlarımız, huylarımız bile aynıydı. Her şey de ona çekmiştim. Sadece biraz kilo dışında. Ondan, çok daha zayıftım.

Abim ise babama benziyordu. Tam bizim zıttımızdı.
Uzun boylu, esmer tenli
kaslı bir vücuda sahipti.
Çok güzel yeşil gözleri vardı. Ve ben her gün onun, gözlerin de bize olan sevginin yansımasını görüyordum.

"Kızım bu kadar çok düşünme, git abdestini al bekliyorum."

Anne mi daha fazla bekletmemeliydim.
Salonumuzdan çıkıp, küçük koridor da ki, üç tane yan yana dizilmiş odalardan kendi odamın kapısını açıp girdim.