CYRONICS Sıfırın Altında

Sürgünler

Yaklaşık onbeş dakika, metroya benzeyen kalabalık bir cihaza binişimiz, ardından yeniden bir asansör -onlara kapsül deniyormuş- transferi yapışımızın ardından kendimi tek tip kahverengi kıyafetler giymiş, başlarında askerlerin de olduğu, silahlı ve siyah kıyafetler içinde, bir salonun içinde buluyorum.

Buradaki çoğu insan şimdiye kadar gördüğüm topluluğun yaş ortalamasından genç. Aya salonun içinde bakışlarını gezdiriyor ve sonunda aradığını bulmuş gibi sırıtıyor.

Gülümseyerek yerdeki kutuları bir çeşit taşıma aracına yükleyen gençlerin yanına doğru ilerliyor.

"Alex" diye sesleniyor. O anda iri yarı sarışın, köşeli yüz hatlarına sahip bir genç bakışlarını bize doğru çeviriyor. Yirmili yaşlarının başında olmalı. Pis bir şekilde sırıtan çocuk elindeki koliyi aracın üzerine bırakıyor.

"Aya! Demek sonunda doğru yolu gördün. Sana hiç kimsenin yaşatamayacağı bir deneyim yaşatacağım bebeğim."

Sarışın adam yüzünde pis bir sırıtışla ve lakayt bir tavırla yanımıza doğru ilerlerken Aya'nın tavrından bu adamdan hiç hoşlanmadığını anlıyorum.

Yanımdaki kızın öfkeli ve küçümseyen bakışlarının hedefi bu kez kesinlikle ben değilim.

"Geri bas pis sıçan. Buraya onun için geldim." diyor.

Alex'in bakışları beni buluyor bu sefer ve ilgiyle baştan aşağıya beni inceliyor. Sonra kısa bir ıslık çalıyor.

"Efsane bir parça bulmuşsun, Aya. Nox'mu bu? İlk defa dişi bir Nox görüyorum. Gerçekten de bahsedildiği kadar güzel."

"Hafızası silinmiş bir Shannel ama Beyninin bir Nox kadar çalıştığına eminim." diyor bu kez Aya.

Alex'in bakışları yeniden Aya'ya dönüp gülüşü pis bir şekilde yüzüne yayılıyor.

"Benim için hiç sorun değil. Hele yatakta üçüncüye asla hayır demem. Performansım ikinize de yeter güzelim."

Aya bir kez daha Alex'e iğrenerek bakıyor.

"Bu Shannel'den sen sorumlusun. Prosedürü biliyorsun, iki hafta. Sonra yeniden değerlendirmeye girecek."

Aya'nın şimdi yüzünde oluşan gülümsemenin nedenini anlayabiliyorum. Beni özellikle böyle bir adamla bırakmış olmanın tatminini yaşıyor.

Bana son bir kez alaycı bir gülümseme yollarken hiçbir şey söylemeye gerek duymadan oradan uzaklaşıyor ve beni Alex denen adamla başbaşa bırakıyor.

Yirmi üçüncü yüzyılda insan hakları ne boyutta işliyor acaba. Bu adamın bana bir metreden fazla yaklaşmasına izin verecek değilim. Birkaç savunma hareketi biliyorum. Leon beni bulduğunda çok güçsüzdüm ama şimdi çok daha iyi durumdayım.

Alex ile ikimiz de bir süre sessizce birbirimizi süzüyoruz. Yüzünde hala yılışık bir sırıtış olsa da biraz öncekine nazaran bu sefer beni tartan bir hal alıyor bakışları en azından bu kez daha az rahatsız edici. Sonra umursamaz bir şekilde iç çekerek ellerini çenesinde birleştirerek konuşuyor.

"Gerçekten bir Nox olmadığına inanmak zor." diyor.

Hemen arkasından bir ses daha duyuyorum. Sesin geldiği yöne bakınca zenci melezi oldukça güzel bir kız görüyorum. Kızın kollarındaki derisinin bir balık gibi pullarla kaplı olduğunu farkediyorum sonra.

"Bir Nox mu getirdiler? Toro'dan sonra dişi bir Nox."

Alex bakışlarını gelen kıza çevirerek yanıtlıyor onu.