...
Nang magising ako kinabukasan ay tinignan ko ang oras.
10:06 a.m.
Ang sakit ng ulo ko punyeta.
Luminga linga ako sa paligid at nakita ko si Kuya na tulog pa. Tapos....si Taehyung? Nasan na yun? Eh bakit ko ba kasi hinahanap?! Argh! Nababaliw na ko!! Hmp!
Tumayo na ako at naglakad papunta sa cr kaso biglang lumabas si Taehyung na nakatapis ng tuwalya at kitang kita ko ang katawan nya..okay, wtf...ano ba tong ginagawa ko! Bakit hindi ako umaalis! Fuck shet! Shet shet! Ang hooooooottt🔥🔥🔥 putaaaaa waaaa!!!
"AaAAaAaaaaAaaaAaaAaA!!!!!!!" tumili ako ng parang tanga habang nagtatakbo at tumalon pabagsak ng kama!!! "Aahhh! Noooooo!!!!!"
"Jennie ano ba?!!!" sigaw ni kuya pero hindi ko sya pinansin! "Taehyung bat nakaganyan ka?!" rinig kong tanong pa ni kuya! Pero sadyang ayoko silang tignan!
"Eh hindi ko naman kasi alam na gising na kayo eh!"
"Poooootaaaangggeennnaaaaaaaa!!!!!" mahabang sigaw ko pa!
"Ano bang problema mo?! Wag kong sabihing nagkakaganyan ka dahil sa nakita mo?!!" tanong sakin ni kuya!
"Hayaan mo baby, pag kasal na tayo..kahit kelan pwede mong--"
"Hoy Taehyung!! Ano ba yang pinagsasasabi mo dyan ha?!! Baka hindi na kita payagang makausap to?!!" sigaw ni kuya sa kanya! Kung ano ano kasi sinasabi eh! Pereng tenge..
"Ang oa mo naman eh! Tabi nga dyan!"
"Bakit naman?!"
"Nandyan yung damit ko!" sagot ni Taehyung!
"Bilisan mo nga magbihis!!! Punyetaaa!" sigaw ko!
"Tapos na po!"
Hay salamat.. bumangon ako nang hindi sila tinitignan at dumeretso sa cr para maligo.
BINABASA MO ANG
True Love Never Dies | Taennie
Fanfiction⚠WARNING!⚠ Some words are inappropriate for young readers. Read at your own risk. I don't believe in the saying "First Love Never Dies". For me it's more like "True Love Never Dies". I don't care if you don't think the same as me. You don't like the...
