IF IT IS YOU -ROSEKOOK-

14; Kristal Kalp

Jennie'nin sesiyle gözlerimi araladım.

Gözleri kırmızıydı. Ağlamış mıydı?

"Chaeyoung şu an hastanedeyiz. Doktor panik atak geçirdiğini söyledi. Menejerler kapıdalar ama henüz kızların haberi yok."

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

"Chaeyoung ben.. Ben çok özür dilerim. Her şey benim yüzümden oldu."

Jennie ağlamaya başlamıştı.

"Lütfen ağlama Jen. Ve sana bağırdığım için özür dilerim. Hiç biri senin suçun değil. Hepsi benim hatam."

Jennie bir anda boynuma atladı ve özür dilemeye devam etti.

"Jennie hadi ama... Her şeyi unutalım ve bugünden kimseye bahsetmeyelim..
Olur mu?"

"Peki öyle yapalım."

Birbirimize gülümsedik ve eve gitmek istediğimi söyledim. Daha sonrasında yola çıktık.

Beynimi kemiren düşünceler geri gelmişti.

Nasıl olmuştu da bu kadar basit bir olayla bu kadar derine inmiştim?

Menejer bizi yurda bıraktıktan sonra dinlenmemi söyledi ve Jennie ile beraber şirkete geri döndüler.

Evde durmak istemediğim için üzerime rahat bir şeyler geçirdim ve denizi seyretmek için yola koyuldum.

Kumsala vardığımda hava yavaştan kararmaya başlamıştı.

Denizin çok daha güzel gözüktüğü favori bir yerim vardı. Oldukça yüksekti. Denize 10 metreydi fakat manzarası paha biçilemezdi.

Yine oraya çıktım ve güneşin nasıl battığını izledim.

Gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

"Sana ettiğim vedayı duymadın mı yoksa Jungkook? Neden yeniden karşıma çıkıyorsun? Neden?!"

Kalbimdeki sızı artıyordu.

Onca zamandan sonra neden hala canım yanıyordu?

Ve sonra bağırdım.

"Senden nefret ediyorum Jeon Jungkook! Defol git! Beni rahat bırak artık..."

Dizlerimi kendime doğru çektim ve içimdeki tüm zehri akıtırmışçasına ağladım, ağladım ve ağladım.

Kalbim kristaldendi ve kaçıncı defa kırılmıştı bilmiyordum.

Kırılan tüm parçalar canımı yakıyordu.

Açılan yaralar daha fazla kanıyor ve büyüyordu.

"Senden nefret ediyorum!"

"Neden sadece acı çeken benim? Neden?!"

"Bilmeni istiyorum..Hissettiğim duyguların ne olduğunu bilmeni istiyorum."

"En az benim kadar... Acı çekmeni istiyorum."