1.7

7.4K 642 323
                                    

Üç gündür Gökçe'yi görmüyordum. Sonunda uzaklaştırması bitmiş olmalıydı.

Bu üç gün boyunca çok düşünmüştüm. Kendimi fazlasıyla kötü hissediyordum ve bu genel olarak karamsar bir ruh hali içerisinde olmama sebep oluyordu.

Kantinde yine Ceren'in yanındaydım. Ceren'in arkadaşları da buradaydı ve konuşuyorlardı.

Ne hakkında konuştuklarına dair hiçbit fikrim yoktu. Ceren bin kere ne olduğunu sormuş, ama ona hiçbir şey dememiştim.

Kantine giren Gökçe'yi görmem ile anında gözlerim dolmuştu. Yazığım şeyler aklıma geldiğinde kendimden ilk kez nefret ettiğimi hissediyordum.

Bir an gözlerimiz buluşmuş, hemen gözlerini çekmişti. Bizim masamızdakiler de sahil kantindeki herkes fısıldaşarak onun hakkında konuşuyordu.

Neden bu kadar yalnızdı ki? Sessizce kantinden çıkmasını izlediğimde kalbimde bir sızı hissetmiştim.

Eğer önceden olsa yanıma gelir, saçlarımı bozup yanımdaki sandalyeyi çeker ve dibime oturudu. Önümdeki test kitabına bir şeyler karalardı.

Sayfaları çevirip geçenki oturmamızda yaptığı karalamayı açtım.

Çöp adamlarla bizi çizmişti ve bilerek gözlüklerimi olduğundan çok daha büyük yapmıştı. Çöp adamları el ele tutuşturmuş arasına da kalp koymuştu.

Elimi çizimin üzerinde gezdirdim. Ben ne yapmıştım?Beni sinir etmeye çalışmasını bile o kadar özlemiştim ki.

"Erkut?"

Ceren'in sesiyle düşüncelerimden anca uzaklaşabilmiştim. Sesimin titremesini umursamadan konuştum.

"Nе?"

"Neden ağlıyorsun?"

O söylemeseydi ağladığımı bile fark etmeyecektim. Kolumla gözlerimi sildim.

"Gözüm alerji kapmış olmalı."

Masadaki herkes bana bakıyordu ve bu rahatsız ediciydi.

Eşyalarımı toplayıp ayağa kalktım. Öğle arasındaydık ve teneffüs uzundu.

Ceren ayağa kalkıp önüme geçti.

"Benimle geliyorsun."

Kafamı sallayıp peşinden yürüdüm. Sessiz bir yer bulup durdu ve kollarını birbirine bağladı.

"Anlat."

Dudaklarımı ısırıp yere baktım.

"Bir şey olm-

"Seni bir sikerim görürsün bir şey olmadıyı! Anlat. Gökçenin geçen yaptığı şeyin açıklamasını bile yapmadın."

"Ben şey..."

Kaşlarını kaldırıp bana baktı.

"Onu bilerek kırdım ve çok pişmanım."

"Nasıl oldu bu?"

"Benim dedikodulara sinirim bozuldu ve onu suçladım hem de bir pislik gibi davrandım."

"Şerefsiiz."

Tekrar gözlerim dolmuştu. Ceren elini omzuma atıp konuştu.

"Ya Erkut yapma ama böyle gidip adam gibi özür dile."

"Ama affetmicem dedi. Ben ilk kez böyle bir şey yaşıyorum ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum."

"Onu ikna et o zaman. Elinden geleni yap. Ya da direk kalbini dinle o sana yol gösterir."

"Teşekkürler. İyi ki varsın."

"Bence de benim gibi harika biri dünyanın boktanlığını az da olsa azaltıyor."

Gözlerimi devirip yürümeye başladım. Egosu, dağları delebilecek güce sahipti.

"Başarabilirsin!"

diye seslendi arkamdan. Savaşa gidiyormuşum gibi davranmasına gerek yoktu ama bir miktar haklı da olabilirdi.

Savaş sadece silahlarla yapılanr ve kan dökülen savaş değildi. Her mücadele bir savaştı ve her gün bir şeylerle savaşıyorduk.

Vücudumuz bile sürekli savaş halindeydi. Şimdi de Gökçe'yi geri kazanmak için mücadele etmeli, savaşmalıydım.

"Başaracağım."

*

Gökçe'nin sınıfını zar zor bulmuş ve içeri girmiştim.

Sıraya sırtüstü uzanmış, bacaklarını duvara yaslamış, kafasını aşağı sarkıtmıştı ve elindeki rubik küpü çözmeye çalışıyordu.

Bu hâli acayip hoş görünüyordu. Kalbimin sesini dinleyemiyordum çünkü fazla hızlı konuşuyordu.

Beni gördüğünde şaşırıp elindeki küpü kafasına düşürmüştü. Yattığı yerden kalkıp düzeldi ve bana baktı.

"Ne işin var burada?"

"Konuşalım mı?"

"Hayır."

"Lütfen."

Kaşlarını kaldırıp beni süzdü. Bakışları öncekine kıyasla soğuktu ve bu beni üzüyordu.

"Sadece 3 kelime hakkın var. 3 kelimeden sonrasını dinlemem."

"Gökçe ben çok-"

Kulaklarını kapatıp saçma bir şarkı mırıldanmaya başladı. Yaptığım aptallığı yeni fark etmiştim.

"Ya Gökçe yapma."

Beni umursamadan kulaklarını kapatmaya devam etti. Sınıftakilerin bize baktığını yeni fark etmiştim.

Herkes bize bakıyordu. Rezil olmuş gibi hissediyordum. Ayağa kalkıp hızla sınıftan çıktım. Zafen zil de çalmıştı.

Elimi alnıma vurup kafamı salladım. Ne yapacaktım ben şimdi?

-
Son pişmanlık neye yaraaar

Neyse ebsnsmsmw ne düşünüyorsunuz?

Ben erkuta kinliyim sdnjdkdks acaba hiç affettirmesem mi?

🐜

Rezillik(Gay) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin