Karanlığın içinde kaybolmuş bir adam. Ve onu kendine çeken beyaz bir ışık. Hayallerin ve gerçeğin farkında olunmadığı iyi ve kötünün yan yana geldiği bir hikaye. Belki de ölüm ayak uçlarında gezinirken birbirine tutku ile bağlanan iki beden. Küçük b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçen yılları asla durduramaz hatta kafanızın içinde oluşan anıları yok edemezsiniz. Hafıza kaybı bile sizi bir yere kadar geçmişten korur. Sizi tanıyan insanlar mutlaka bir şekilde yeniden o hatıralara sahip olmanız için üstün bir çaba sarf eder, etrafınızda pervane olurlar. Kimse neden o anıları silmek istediğinizi önemsemez. Size her yaklaşan kişinin tek amacı vardır. Sizdeki onu ortaya çıkarmak.
Birkaç gündür Zayn ile yaşıyor olmam bana çocukluk anılarımı getiriyor ve bu anıların içindeki en kötü zaman dilimlerini anımsıyordum. Onu hastanede gördüğüm o gece ve daha öncesinde yaşadığım korkunç zamanlar sürekli zihnimin içinde cirit atmaya devam ediyordu. Buna engel olmak içim günün yarıdan fazlasını uyuyarak ve diğer yarısını bir hayalet gibi yaşayarak geçiriyordum.
Beni evine aldığı ilk gün kafamın içinde dolaşıp duran tilkiler sanki inlerine çekilmiş gibi sessiz ve bir o kadar varlıksız davranıyorlardı. Güya Zayn'e içimdeki farklı Lisa'yı göstermek için elimden geleni yapacakken bir haftadır tam bir asalak gibi davranıyordum.
Okula gidiyor oradaki burslu hayatıma devam ederken Zayn ile aramdaki ilişkiyi sorgulayan dedikoduları duymazdan gelerek beni sıkıştıran kızları umursamamaya çalışıyordum.
Tekrar gözlük kullanmaya başlamıştım mesela ve bu benim için en büyük özgüven zaafıydı. Zayn'e yalvararak aldırdığım yuvarlak çerçeveli gözlükler ile tam bir ezik gibi duruyordum.
Bacaklarım artık isyan bayraklarını eline almış bir şekilde ağrılarını belli ederken olduğum yere oturmamak için kendimi zor tutuyordum. Bir hafta öncesine kadar kaburgalarım için beni el üstünde tutan Zayn şimdi acımasız bir insan gibi arkasına bakmadan yürüyor ne halde olduğumu umursamıyordu.
Hafiften kendini belli eden kemik ağrılarım hala tam anlamıyla iyi olmadığımı gösteriyordu. Banyo yaparken gördüğüm sararmaya başlamış morluklar zihnimi ağrıtıyor ben buradayım ve sana geçmişini göstermeye devam ediyorum diyorlardı.
Gecenin bu vaktinde nereye gidiyor olduğumuzu bilmeden arkasına takılmış vaziyette yürüyüp duruyordum. Her zaman tek başına çıkan o şimdi neden beni yanına almıştı anlam veremesem de evden çıkarken söylediği gibi sessiz kalmaya çalışıyordum. Zaten son zamanlarda en iyi yaptığım şey de bu değil miydi?
Büyük bir binanın önüne geldiğimiz zaman buranın harabeden farkının olmadığını fark ederek en tepesinden giriş katına kadar binayı inceledim. Bazı katların boyası haricinde sıvası da dökülmüş dışardan bile rutubet kokuyordu. Yeşil rengi iyiden iyiye solmaya başlamış yer yer küf kalıntıları görünüyordu. Etrafın sessizliği içimi ürpertiyordu. Kapşonumun kollarını çekiştirip etrafa göz gezdirmeye devam ettim.
